Biernacki

Biernacki h. Abdank, wylegitymowani w Cesarstwie 1851 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.

Źródła: Urus. t.1/202.

 Biernacki h. Korczak, wylegitymowani w Cesarstwie 1849 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej i wołyńskiej 1838 r. Czy to nie Biernawscy h. Korczak.

Źródła: Urus. t.1/202.

 Biernacki h. Krzywdzic, (in. Krzywda odm.), wywodzili się ze wsi Bier- naty w ziemi mielnickiej i dziedziczyli tam jeszcze w 1685 r. 
Wiele wskazuje na to, że ich pierwotnym herbem był Poraj. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie w latach 1836-1862, zaś w Cesarstwie 1845 r., zapisani do ksiąg szlachty guberni podolskiej z herbem niżej opisanym, nadanym w 1840 r. Otrzymali przyznanie szlachectwa w Królestwie Polskim 1852 r.
Herb — w polu niebieskim stojąca podkowa, na niej krzyż kawalerski bez prawego ramienia, w jej wnętrzu krzyż kawalerski czerwony; na hełmie w koronie ramię w zbroi dzierży w ręku miecz wzniesiony do cięcia (Urus.).
 
• ANNA Biernacka (10 IV 1829-1912), c. Łukasza i 1ż. Anny Pohl; ur. Warszawa, zm. tamże, lat 83, poch. Cm. Powązkowski, kw. 25-III-7/8 (Cm. Pow.); m. Karol Kazimierz Stanisław Perełka-Chojnacki h. Trzaska (1822-1884), s. Andrzeja i Teresy Umińskiej; dzieci: Zofia (ur. 1851), Kazimierz (ur. 1852), Maria (1857-1865), Władysław Paweł (1859-1884), Jan (ur. 1860), Jadwiga Krystyna (ur. 1861), Gustaw Janusz (ur. 1869) – Chojnaccy.

• ŁUKASZ Biernacki (1796-po 1846), s. Aleksandra i Marii Tuszanowskiej, rzeczywisty radca stanu, dyrektor w Komisji Spraw Wewnętrznych w Królestwie; wylegitymowany w Cesarstwie 1845 r. i zapisany do ksiąg szlachty guberni podolskiej z herbem Krzywdzic; otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie Polskim 1852 r.; ur. Kamieniec Podolski (Urus.); 1ż. (1833 Warszawa) Anna Pohl (1805-1864), c. Krystiana i Małgorzata Dębowskiej; ślub w parafii św. Andrzeja (MK Warszawa: św. Andrzej); dzieci: Anna, Marianna; 2ż. (20 I 1836 Warszawa) Marianna Halka-Ledóchowska h. Szaława (1813-22 X 1846), c. Stanisława, dziedzica dóbr Pieczychwosty na Wołyniu, i 2ż. Elżbiety Hoffman; ur. Warszawa, zm. tamże, lat 33 (Bon.; Kur. Warsz.); ślub w parafii grecko-rosyjskiej, tj. prawosławnej, uwagi: on wdowiec, ona panna (MP Warszawa); dzieci: Dymitr, Michał, Aleksander, Leonid, Mikołaj, Jan, Zofia.

Źródła: Szl. Król.; Urus. t.1/202-203.

 Biernacki h. Łabędź, wylegitymowani w Cesarstwie 1835 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
 
Źródła: Urus. t.1/203.
 

Biernacki h. Pomian, pochodzą z Biernacic w powiecie szadkowskim, parafii Niewiesz (in. Niewierz). Niewiesz jest jedną z większych i starszych posiadłości rodu Pomianów, a graniczące z nią Biernacice już w XV wieku są w jednym ręku Stanisława Pelli h. Pomian. Do Pomianów należą też Biernacice w woj. brzeskim kujawskim, bo dziedzicem ich 1464 r. jest Jarand, a imię to jest rodowym imieniem Pomianów. Jeszcze w XVIII wieku pisali się Pomianowie Biernaccy na Niewieszy i Biernacicach.
 
Źródła: Bon. t.1/251-252; Urus. t.1/203.

 Biernacki h. Poraj, rodzina senatorska na Podlasiu i w Wielkopolsce. Wyszli ze wsi Biernatki w powiecie kaliskim; Paprocki pisze o nich bowiem, że „idą od Kalisza”. Z tego, że się piszą z Biernatek i Biernacic można wnioskować, że musiała być gdzieś w okolicach Biernatek i wieś Biernacice, obecnie nie istniejąca. Akta pyzdrskie z lat 1391-1398 wspominają o dziedzicach na Biernatkach i Biernacicach. Już w XV stuleciu przenieśli się na Podlasie i tam założyli wieś Biernaty, z której się również pisali. Mamy jeszcze kilka wsi noszących nazwę Biernaty Stare, B. Średnie, B. Wólka etc., leżących w ziemi mielnickiej, które w części również należały do Poraitów Biernackich, gdyż z Biernat pisał się Jan Chryzostom Poraj-Biernacki, superintendent skarbu koronnego. Na tychże Biernatach mogli dziedziczyć i Biernaccy innych herbów i od nich wziąć swoje nazwiska (Bon.). Cytuje ich także, jako szlachtę zagrodową, Metryka Litewska z 1528 r. Biernaccy tego herbu podpisali elekcję 1697 r. z ziemią mielnicką i woj. nowogrodzkim, 1764 r. z ziemią mielnicką i z pow. pińskim. W Galicji udowodnili pochodzenie szlacheckie 1782 r. w sądzie ziemskim lwowskim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1832-1862. Byli właścicielami dóbr Jelice, w pow. piotrkowskim 1619, Stawiska 1610, Wólka Biernacka w ziemi mielnickiej 1623, Zalesie 1653-1672, Wolica 1655, Modła i Hutki, w woj. poznańskim 1692, Młyn, Czekanów 1743, Ostrów 1744, Parzniewicze 1826, Małków 1840, Lututów i Bartochy 1870. Posiadali starostwo bracławskie 1706, oraz warckie 1748-1768. Z nich: 3 kasztelanów 1717 — 1796.
Genealogia
(osób: 278)

• KRYSTYNA Biernacka, voto Poniecka (ok. 1640-po po 1700), c. Stanisława i Barbary Oszczeklińskiej, wspólnie z mężem, dziedziczka części wsi Świnice, pow. Sieradz 1661; ceduje 1661 r. mężowi swemu Piotrowi Ponieckiemu, dwie sumy, jedną zapisaną sobie, obok innych sióstr, przez ol. przez matkę, w posagu w grodzie sieradzkim na wsi Świnice, i drugą zapisaną przez Baltazara B. sobie i innym siostrom oraz GG. Malczewskim ze spadku po ol. Janie Biernackim stryju rodzonym, w grodzie sieradzkim (AGZ Kalisz); już jako wdowa, jest zastawną posesorką wsi Grochowy, pow. Konin 1681; ceduje 1685 r. synowi Władysławowi P. sumę, sobie zapisaną przez właścicieli wsi Grochowy, małżonków Zygmunta Lasockiego i Teresę Świeykowską (AGZ Konin); kwituje 1700 r. z prowizji rocznej od sumy Pawła B. dziedzica Chwalęcic (MK Kalisz); m. (1661) Piotr Poniecki (ok. 1630-p. 1681), s. Jerzego i Krystyny Biernackiej; dzieci: Władysław (ok. 1662-po 1685), Anna (ur. ok. 1665) – Ponieccy.

• WITOLD Marian Stanisław Biernacki (31 I 1846-po 1913), s. Włodzimierza i Izabeli Radzimińskiej, ziemianin, właściciel dóbr Żychów, parafia i gmina Lisków, pow. Kalisz, ok. 1881; zamieszkały Żychów w Królestwie Polskim; ur. Bąblin (Bon.; SBTP t.2; MK Poznań: św. Marcin); ż. (22 XI 1870 Pigłowice) Tekla Chłapowska h. Dryja (1846-po 1913), c. Michała i Emilii Ożegalskiej, właścicieli Sośnicy; dzieci: Wojciech, Stefan.

Źródła: Bon. t.1/252-255; Dw. Teki; Kos. t.1/10; Nejm.; Nies.; Szl. Król.; Urus. t.1/203.

 Biernacki h. Sas, na Rusi Czerwonej. Udowodnili pochodzenie swoje szlacheckie 1783 r. w sądzie ziemskim halickim. Być może również oni udowodnili szlachectwo w gub. kijowskiej w 1802 r.
 
Źródła: Bon. t.1/255; Urus. t.1/205.
 

z Biernacic h. Godziemba, Janusz podpisał 1433 r. przyrzeczenie ziemi brzeskiej, dane Władysławowi Jagielle, obrania królem jednego z jego synów. 

Źródła: Bon. t.1/251.