Sielski

Sielski h. Lubicz, vel Szelski, Selski, Silski, Szeliski?, na Mazowszu, w Wielkopolsce, w Prusach.

Wymienia ich Paprocki w Herbarzu w 1584 r. Pisali się z Sielca in. Sielcza („de Sielcz”). Nazwisko wzięli od wsi Sielc in. Sielcz w dawnym pow. płockim, później różańskim (Różan), obecnie pow. Maków Mazowiecki.

Jedna gałąź Sielskich, zamieszkująca w W. Ks. Litewskim, była wyznania kalwińskiego (Kon.). Sielscy wylegitymowali się ze szlachectwa w sądzie ziemskim lwowskim 1782 r. Z tej rodziny: 1 kasztelan 1656 — 1674. 

• ALEKSANDER Sielski z Sielcza h. Lubicz (ok. 1605-1682), s. Jana i Małgorzaty Leźnickiej, kasztelan gnieźnieński, poseł na sejmy; marszałek biskupa warmińskiego W. Leszczyńskiego 1645, uczestnik poselstwa do Francji 1645, podstoli poznański 1648, poseł i elektor 1648 r. z woj. poznańskiego, marszałek Izby poselskiej 1652, kasztelan krzywiński 1656, łęczycki 1659, deputat na Trybunał skarbowy lwowski, komisarz do żup wielickich 1661, kasztelan gnieźnieński 1674-1681, poseł i elektor 1674 r. z woj. kaliskiego, starosta stężycki 1674; zm. bezpotomnie (PSB t. 36/593; Nies.; Elekt.; DWDC; AGZ Kalisz); ż. (ok. 1630) Marianna Siewierska h. Ogończyk (ok. 1610-1682/93), c. Andrzeja, starosty ostrzeszowskiego, i NN.; żona w 1681 r. Aleks. Sielskiego klana gn., chorego w tow. Aleks. Kożuchowskiego nepota z siostry rodz., wieś Olszyna w pow. ostrzeszow. Annie Parcewskiej żonie Jakuba Brzechwy za 5. 700 zł na 1 rok zastawia (AGZ Kalisz).

• MARIANNA Cecylia Sielska z Sielcza h. Lubicz (ok. 1610-p. 1700), c. Jana i Małgorzaty Leźnickiej; w aktach także: Cecylia (AGZ Kościan); m. (ok. 1630) Andrzej Chełmski h. Ostoja (ok. 1610-p. 1700); dzieci: Stanisław (ok. 1640-po 1712), starosta kopanicki; Marianna (ok. 1640-po 1712), mąż: Franciszek Wielowieyski (ok. 1640-p. 1712) – Chełmscy.

Źródła: Bork. Sp. 389; Dw. Teki; Elekt. t. 1/324, t. 2/202; Kon. 274; Kos. t. 1; Nies. t. 8/333-334; Pap.; Szl. Gal. 223; Żern. t. 2/334.

 

Sielski h. własnego (in. herbu Sielski), vel Lubicz-Sielski, Szelski, otrzymali nadanie szlachectwa w Galicji w 1792 roku, z przydomkiem Lubicz. Szlachectwo zostało nadane Janowi Sielskiemu, prawdopodobnie temu samemu, który otrzymał nobilitację polską non praeciso scartabellatu w 1790 roku. Przydomek wskazuje, że wywodzą się od Sielskich herbu Lubicz. 

Sielscy herbu własnego zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, zapisani do ksiąg szlachty ówczesnej guberni lubelskiej.

Herb — na tarczy ściętej, w polu górnym złotym orzeł czarny ukoronowany, w dolnym blękitnym, między trzema żołędziami złoto-zielonymi, ułożonymi 2 i 1, krokiew złota. Nad hełmem w koronie orzeł czarny z rozpostartymi skrzydłami, ukoronowany. Labry z prawej czarne, z lewej błękitne podbite złotem.

• ALEKSANDER Józef Sielski h. wł. (8 VII 1818-po 1850), s. Augusta Augustyna i Róży Duniewicz, rejent kancelarii okręgu przasnyskiego 1843; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1843 r. z herbem własnym, zapisany do ksiąg szlachty ówczesnej guberni lubelskiej; ur. prawd. Bukowsko, pow. Sanok (Szl. Król.; Sęcz.); ż. (24 II 1846) Barbara Zglenicka (ok. 1825-po 1850); w aktach także: Zglinicka; dzieci: Celestyna, Zygmunt.

Źródła: Bork. Sp. 389; Ostr. t. 1/572 nr 3375, t. 2/349; Sęcz.; Szl. Król.; Żern. t. 2/334.