de Riaucour

de Riaucour (Riokur), rodzina baronowska w Prusach, francuskiego pochodzenia; otrzymała indygenat polski 1764. 

Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

von Reibnitz

von Reibnitz, stara rodzina śląska, posiadała tytuł baronowski; otrzymała w 1768 indygenat polski. 

Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Romaszkan

Romaszkan h. własnego, licznie rozrodzona rodzina ormiańska w Galicji, której jedna z wygasłych linii otrzymała tytuł baronowski austriacki 1856 (Freiherrstand). Posiadała stare szlachectwo mołdawskie, indygenowana na Bukowinie; wyznanie ormiańsko-katolickie. Romaszkanowie zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Galicji, w urzędzie stanu we Lwowie 1789 i 1792.
 
Źródła: Kos. I; Ostr. 320, 533 (nr 3132); Szl. gal. 312; PSB XXXI 618-620; Urus. XV 239.

Rastawiecki

Rastawiecki h. Sas, vel Rastawicki, Rastowiecki, rodzina czerwonoruska, mieszkająca także w woj. bełskim i na Podlasiu. 

Renard

Renard h. własnego, otrzymali w 1720 tytuł baronowski od króla Augusta II, w 1726 nobilitację polską, a w 1741 zostali hrabiami państwa rzymskiego.
 
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Reisewitz

Reisewitz h. Leliwa odmienna, rodzina śląska pochodzenia polskiego, baronowie w 1653, a w 1792 hrabiowie państwa rzymskiego.
 
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Reichenbach

Reichenbach h. własnego, rodzina niemiecka, otrzymała w 1670 tytuł baronowski, a w 1730 tytuł hrabiowski państwa rzymskiego, indygenowana w Polsce 1775. 

Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Razumowski

Razumowski h. własnego, rodzina w Cesarstwie Rosyjskim, wywodząca się od szlachty polskiej Rożyńskich, otrzymała w 1744 tytuł hrabiowski rosyjski. 

Źródła: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

de Rampinelles

de Rampinelles, Oktawiusz, prawdopodobnie rodem z Francji, otrzymał w 1770 tytuł hrabiowski od króla Stanisława Augusta. 

Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Ronikier

Ronikier h. Gryf, v. Jaxa-Ronikier, Roniker, Rojnikier, rodzina żmudzka, już w wieku XVI tytułowana hrabiami, a według dokumentów rodzinnych mająca pochodzić od jednego z Jaksów (Jaxów) herbu Gryf, dziedzica zamku Roniken na Śląsku w XIV stuleciu.

de Ripanti

de Ripanti, Gabriel szlachcic włoski, na zalecenie kardynała Accaramboni biskupa tuskulańskiego, mianowany margrabią przez króla Augusta III w 1743. 

Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Rekuć

Rekuć h. Leliwa, rodzina książęca niewiadomego pochodzenia, istnieją w XIX w.; używali jeszcze w XVI stuleciu tytułu książęcego. Mieli wywodzić się od wygasłej litewskiej rodziny Monwidów, prawdopodobniej przecież należą do szczepu Dowsprunga czyli udzielnych książąt normandzko-litewskich.
 
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Rochowicki

Rochowicki, rodzina książęca niewiadomej gałęzi i herbu, byli na Wołyniu w XVI stuleciu. 

Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Rohatyński

Rohatyński, rodzina książęca niewiadomej gałęzi i herbu, przyjęli nazwisko i tytuł od swego działu — miasta Rohatyna na Rusi Czerwonej; wygaśli w XV stuleciu. 

Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Rokszycki

Rokszycki h. Pobóg, w woj. sieradzkim, wywodzili się od Zapolskich z Rokszyc, jednego pochodzenia z Koniecpolskimi; z niej 2 kasztelanów 1560 — 1626.

Rokosz

Rokosz h. Ostoja, rodzina pochodzenia węgierskiego w Małopolsce, wg Kosińskiego wygasła w XVII stuleciu; z niej 1 biskup 1398. 

Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Rokitnicki

Rokitnicki h. Rawicz, na Mazowszu i Litwie; z nich 1 kasztelan 1775 — 1782. 

Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Rojewski

Rojewski h. Cholewa, vel Rojowski, na Kujawach i w woj. lubelskim; z nich 1 kasztelan 1676. 

Rogaliński

Rogaliński h. Łodzia, rodzina wielkopolska; jedna jej linia otrzymała w 1787 r. tytuł hrabiowski austriacki; z tej familii 1 wojewoda i 2 kasztelanów 1664 — 1790.

Rębowski

Rębowski h. Ślepowron, vel Ręmbowski, Rembowski, na Mazowszu; z nich 1 kasztelan 1460.