SERWIS GENEALOGICZNY - GENEALOGICAL RESEARCH
gromadzenie oraz analiza danych
dostęp do aktualnej bazy - kontakt
pobierz pliki za darmo
- download files for free



Materiały do Polskiego Słownika Biograficzno-Genealogicznego

Materials for Polish Biographical and Genealogical Dictionary


wtorek, 24 lutego 2009

Augustowski

Augustowski h. Prus III, wyszli zapewne ze wsi Augustowo, w gminie i powiecie Bielsk Podlaski. Wielu z nich przeniosło się na Litwę; zamieszki- wali w pow. grodzieńskim w XVII i XVIII stuleciu. Byli właścicielami Jacznik w 1692. Podpisali z powiatem grodzieńskim elekcję Stanisława

Augustynowicz

Augustynowicz h. Odrowąż, rodzina pochodzenia ormiańskiego; z niej dwóch biskupów obrządku ormiańskiego. Byli właścicielami dóbr Szeptyc w pow. rudeńskim, Uherzec (1792), Kniaży w pow. złoczowskim (ok. 1830), Woszczaniec i Konofost (1838-76), Mikłaszowa i Sokolnik (ok. 1880).

• BENEDYKT Augustynowicz, sekretarz nadw. król. w 1757 r.

• BENEDYKT Augustynowicz, syn Krzysztofa (prezesa sądów ormiańskich we Lwowie), szambelan Stanisława Augusta 1792 r.

• JAKUB Stefan Augustynowicz (zm. 1783), s. Grzegorza i Anny Minasowicz, w 1736 r. kształcił się w Rzymie, gdzie został doktorem teologii i filozofii. Następnie biskup egineński i koadiutor arcybiskupa Jana Tobiasza, po którym w 1751 r. wstąpił na tron arcybiskupi. Był także asystentem tronu papieskiego, umarł we Lwowie.

• JAN Tobiasz Augustynowicz (1664-1751), s. Grzegorza i Anny Jakubowicz, biskup himerieński 1713 r., został następnego roku koadiutorem arcybiskupa lwowskiego obrządku ormiańskiego. Stolicę arcybiskupią objął w 1715 roku, a 1719 r., udawszy się do Rzymu z hołdem, otrzymał tamże tytuł hrabiego państwa rzymskiego, został asystentem tronu papieskiego i prałatem nadwornym. Urodzony we Lwowie, zmarł tamże.

Źródło: Bon. I 56-57.

Augustynowski

Augustynowski h. Ogończyk, jeden z nich piastował urząd burgrabiego malborskiego 1635. Tenże podpisał z woj. malborskim elekcję Jana Kazimierza 1648.

Azulewicz

Azulewicz h. własnego (in. Strzała), vel Aziulewicz, rodzina tatarska na Litwie osiadła, w woj. wileńskim, pow. trockim, gdzie posiadali majątek Ponary (6 km na zachód od Wilna), w latach 1768-1777. Wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie 1840 i 1851.
Herb — w polu czerwonym strzała srebrna żelezcem w górę. W szczycie hełmu ręka zbrojna, z mieczem w złoto oprawnym, do cięcia w prawo.

Babecki

Babecki h. Cholewa, z Babca in. Babcza w pow. sierpskim. W XVI wieku licznie rozrodzeni, przybierali różne przezwiska: Kręcirej, Kiercz, Januszkowicz, Chucina. Byli dziedzicami dóbr Babcza Piasecznego 1540, Babcza Rszały albo Rżały 1540/64, Babcza Wiączanki 1542/64, Zdanówka 1543, Babcza Rezedy 1544, Kiełbowa 1630/59.

Babicki

Babicki h. Dołęga, pochodzą z Babic w pow. warszawskim. Pierwotnie nosili nazwisko Babica. Marcin Babica z Babic, był podkomorzym warszawskim w 1400.

Babiński

Babiński h. Bojcza (in. Boycza, Modzele), vel Babinowski, na Podlasiu, w ziemi bielskiej. Były przynajmniej trzy różne rodziny noszące to nazwisko, jedna pochodzenia ruskiego na Wołyniu i Ukrainie w majątku Babiniu, notowani na Wołyniu 1528, na Litwie; druga osiedlona na

czwartek, 19 lutego 2009

Bacciarelli

Bacciarelli h. własnego, otrzymali szlachectwo polskie w 1768 r. Wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie w 1838.
Herb - przedstawia na tarczy dwudzielnej, w polu prawym czerwonym pół orła białego w koronie złotej, w polu lewym srebrnym 4 słupy czerwone, na nich gwiazda złota ośmioramienna, nad nią i pod nią po rybie złotej, górna zwrócona w prawo, dolna w lewo. W klejnocie nad hełmem bez korony gwiazda jak w tarczy między skrzydłami orlimi. Z boku hełmu zwisają pióra strusie, po trzy z każdej strony.

• MARCELLO Bacciarelli (1731-5 I 1818), Włoch, nadworny malarz i doradca ds. sztuki Stanisława Augusta, kierownik zamkowej malarni i generalny dyrektor budowli królewskich; w latach 1756-63 i od 1766 przebywał w Warszawie; otrzymał szlachectwo polskie w 1768 r. (do herbu własnego dodano mu pół orła białego w polu czerwonym); ur. Rzym, zm. Warszawa, poch. tamże, w katedrze św. Jana. Syn jego, Fryderyk, był sekretarzem królewskim 1793.

Źródło: Bon. I 63-64.

Bechcicki

Bechcicki h. Lis, vel Bechczycki, Bachcicki, wiodą się z Bachcic in. Bechcic (Bechczyc), w powiecie szadkowskim, ale zdaje się i z Bechczyc w woj. sieradzkim. Są chyba jednego pochodzenia z Bechczyc-Rudnickimi herbu Lis, a ich pierwotnym nazwiskiem było Bechcic vel Bechczyc. Świętopełk, Klemens i Stefan, dziedzice Bachcic, synowie Stefana z lrządz, podkomorzego sieradzkiego, procesowali się 1422 z braćmi stryjecznymi, synami Przybka. W XV i XVI w. sprawowali urzędy powiatowe w woj. sieradzkim i łęczyckim. Dziedziczyli majątek ziemski Żabice w pow. łęczyckim 1576.

Źródła: Bon. t.1/64.

Bachmiński

Bachmiński h. Jastrzębiec, v. Bolesta-Bachmiński, wieś gniazdowa prawdopodobnie znajdowała się na Mazowszu lub Podlasiu (wg Uruskiegow w okolicach Chełma Lubelskiego).
Piastowali urzędy powiatowe w pow. latyczowskim 1773 i bydgoskim 1792.
W 1782 otrzymali dzierżawę Rumianek w woj. poznańskim, a w 1786 dzierżawę Drugnia w pow. wiślickim. W 1791 posiadali starostwo potumsickie, w tymże roku nabyli Krośniczą Wolę.
W 1784 posłowali na sejm z woj. płockiego, a jeden z nich był pisarzem Rady Nieustającej w 1785.
Jako członkowie Stanów galicyjskich udowodnili pochodzenie szlacheckie w 1782 w sądzie ziemskim lwowskim.

Źródła: Bon. I 64; Urus. I 59.

Baczewski

Baczewski h. Dołęga, ze wsi Bacze Mokre, Bacze Suche i Bacze Zbrzeźnica w powiecie łomżyńskim. Jan, książę mazowiecki, wynagradzając zasługi Stanisława z Bacz i jego bratanka Pawła, nadał im 1398 r. dziesięć włók ziemi pod Nowogrodem. Akta łomżyńskie z 1462

środa, 18 lutego 2009

Baczyński

Baczyński h. Sas, wywodzą się z Baczyna w pow. samborskim, gdzie dziedziczyli w 1580. Rodzina licznie rozrodzona, wobec czego używali następujących przydomków: Ihnatowicz, Kotłowicz, Leszkowicz i Pukszyn.

Badowski

Badowski h. Bończa, prawdopodobnie wyszli z Badowa Mściszki, gdyż imię Mścisław w rodzie tym jest znane; dziedziczyli na tej wsi w 1579. Udowodnili pochodzenie szlacheckie w 1782 w sądzie grodzkim trembowelskim.

wtorek, 17 lutego 2009

Badyński

Badyński h. Jelita odm., dziedziczyli w ks. warmińskim 1712/54, piastowali urzędy w Wielkopolsce 1775/85.
Wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie w 1843.

poniedziałek, 16 lutego 2009

Bajbuza

Bajbuza h. własnego, v. Baybuza, rodzina pochodzenia tatarskiego.
Jej przodek, Michał Hrybunowicz, za zasługi rycerskie, wobec ks. Michała Wiśniowieckiego, otrzymał od Stefana Batorego różne ziemie nad Sułą, Udajem, Sołonicą i Łużkiem, o czym wspomina konstytucja z 1590.
Posiadali m. in. dobra Rudewiec i Buszyniec 1622, Dubkowce, Ihrowice i Berezowicę 1718, starostwo rawskie 1721 i inne królewszczyzny.
W XVII i XVIII stuleciu sprawowali powiatowe urzędy grodzkie i ziemskie w powiatach: winnickim, bracławskim, latyczowskim i dźwinogrodzkim.
Pisali się z woj. bracławskim na elekcję Jana Kazimierza w 1648, z woj. ruskim na elekcję Augusta II w 1697.
Herb — w polu czerwonym, strzała żeleźcem na dół, utkwiona między trzema grzybami, przeszywająca głowę węża, wokoło niej skręconego. Nad hełmem korona.

Źródło: Bon. I 79-80.

Bajkowski

Bajkowski h. Lubicz, vel Baykowski, z ziemi bielskiej, gdzie leżą Bajki Stare, B. Zalesie, B. Starawieś etc. W XVI i XVII wieku rodzina licznie rozrodzona, wobec czego niektórzy jej członkowie używali przydomków, jak np. Chrzczonowicz. Oprócz Bajek byli właścicielami m. in. dóbr

niedziela, 15 lutego 2009

Baka

Baka h. Massalski, v. Baha, w W. Ks. Litewskim.
Zamieszkiwali w pow. wołkowyskim i trockim, gdzie piastowali powiatowe urzędy ziemskie w XVI i XVII w.

Posiadali m. in. starostwo rohaczewskie 1556, krewskie 1565, oraz dobra Kurkliszki 1600/39 i Strawienniki Bakowskie w woj. trockim do 1637.
Pisali się z woj. trockim na elekcję Jana Kazimierza w 1648, z woj. mińskim na obiór Jana III w 1674, i także z woj. mińskim na elekcję Stanisława Augusta w 1764.

• WASYL Baka (ok. 1500-po 1546), władyka chełmski i bełski 1546.

Źródła: Bon. I 82-83; Nies.

piątek, 13 lutego 2009

Bakałowicz

Bakałowicz h. własnego (in. Bakałowicz), rodzina pochodzenia ormiańskiego, otrzymała szlachectwo na sejmie 2 IX 1775 r. i swój własny herb. 

czwartek, 12 lutego 2009

Bakanowski

Bakanowski h. Lubicz, v. Bekanowski, wywodzą się z Bakan w woj. czernichowskim. Za króla Aleksandra Jagiellończyka przenieśli się na Litwę, gdzie nadano im dobra w woj. smoleńskim. W II połowie XVII wieku piastowali powiatowe urzędy ziemskie w pow. smoleńskim. W tym czasie

Bakowiecki

Bakowiecki h. Wukry, na Wołyniu, nazwisko swoje wzięli od wsi Bakowiec w pow. łuckim, gdzie dziedziczyli w 1569.
Rodzina ta wywodzi się od Deniska Mokosiejewicza i jest wspólnego pochodzenia z rodzinami Mokosiejów (Mokosiej, Makosiej) i Denisków (Denisko) tegoż herbu.


• JÓZEF Bakowiecki (ok. 1580-po 1632), archimandryta żydyczyński, został w 1632 r. władyką włodzimierskim i brzeskim (unickim), a 1646 roku prototronim metropolity kijowskiego.

Źródła: Bon. I 84; Nies.

środa, 11 lutego 2009

Bałaban

Bałaban h. Korczak, vel Bołoban, na Rusi Czerwonej, pisali się ze Stratyna w ziemi lwowskiej 1437.Byli prawdopodobnie wspólnego pochodzenia z wołyńską rodziną Myszków (Myszka) herbu Korczak, gdyż Masko Bałabanowicz ze Stratyna, obecny na sądach we Lwowie w 1437, był bratem stryjecznym Piotra Myszki ze Stratyna.

Bałandowicz

Bałandowicz h. Abdank, w W. Ks. Litewskim; właściciele Jaryłówki w pow. wołkowyskim 1749 (1794).
Wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie 1856.


Źródło: Bon. I 94; Urus. I 80.

Bałuczyński

Bałuczyński h. Leliwa, z Bałuczyna w województwie ruskim. Piastowali powiatowe urzędy ziemskie w pow. lwowskim w XV w. Uczestniczyli na sądach we Lwowie w 1476. Jeden z nich był posłem ziem ruskich w 1504.Poza Bałuczynem posiadali m. in. dom we Lwowie w 1491.

Źródło: Bon. I 94.

Bandinelli

Bandinelli h. własnego, v. Bandynelli, Bandyneli, rodzina w W. Ks. Litewskim, pochodzenia włoskiego. Indygenat polski otrzymali na sejmie grodzieńskim w 1726 roku.
W XVIII wieku zamieszkiwali w pow. mielnickim, mozyrskim i derpskim, gdzie piastowali powiatowe urzędy ziemskie.
Posiadali starostwo badowskie, a także dobra Krzyśce, sprzedane w 1777 r. Badowskim, i Grodzisko na Podlasiu, w gminie Jaświły, parafia kalinowska.
Herb — na tarczy pole złote; w szczycie hełmu trzy pióra strusie.

• ANIOŁ Maria Bandinelli (ok. 1620-po 1662), sekretarz królewski, został 1662 roku przełożonym nad pocztami i był nim do 1679 roku; następnie rotmistrz królewski.

Źródło: Bon. I 95.

wtorek, 10 lutego 2009

Będlewski

Będlewski h. Łodzia, v. Bendlewski, Bandlewski, wywodzili się z Bandlewa (dzisiaj Będlew) w powiecie poznańskim. W XIV i XV wieku piastowali w tymże powiecie urzędy grodzkie i ziemskie.

piątek, 6 lutego 2009

wtorek, 3 lutego 2009

Bańkowski

Bańkowski h. Junosza, udowodnili pochodzenie szlacheckie w 1782 roku w sądzie ziemskim lwowskim. Kilku z nich zamieszkiwało w Sanoku w połowie XIX stulecia.

Banowski

Banowski h. Gryf, z Banowic w woj. krakowskim. Klemens z Branic nabył Banowice w 1347. Wnukowie jego, Birowo z Łąki i Sezema z Grodźca, sprzedali 1364 r. połowę Banowic i Trzemeszny. Właścicielem Banowic za Długosza był Jan Stojowski herbu Gryf.

Baraniecki

Baraniecki h. Sas, licznie rozrodzeni na Rusi Czerwonej i Podolu. Nazwisko wzięli od wsi Barańczyce w ziemi przemyskiej. Dziedzicem tej wsi w 1558 r. był Kosta (Konstanty). Stanisław około 1550 r., dziedzic, po żonie Katarzynie Stańkowskiej, majątków Stańków, Faliszów i Strzałków.

Barcicki

Barcicki h. Lubicz, jeden z nich był subdelegatem grodzkim łukowskim w 1750 roku. Wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie 1862. Mikołaj w 1422 r., a Piotr 1436 r., synowie Adama z Barcic, na uniwersytecie krakowskim.

poniedziałek, 2 lutego 2009

Barcikowski

Barcikowski h. Jasieńczyk, vel Barczykowski, Bardzikowski, Barszczykowski, z Barcikowa in. Bardzikowa, Barszczykowa w powiecie płockim, gdzie dziedziczyli w 1531 r. i posiadali tę wieś jeszcze w połowie XVIII wieku.

niedziela, 1 lutego 2009

Barczkowski

Barczkowski h. Kopaszyna (in. Kopasina), z Barczkowa w pow. szczerzeckim, gdzie dziedziczyli już II połowie XIV wieku - są tam jeszcze w II połowie XV w.
Piastowali urzędy ziemskie w pow. krakowskim pod koniec XV
stulecia. Posiadali w tym czasie wsie Wroczków i Maciecznę w powiecie proszowskim.

Źródła: Bon. I 112.

Bardziński

Bardziński h. Abdank, pochodzą z Bardzinina w województwie łęczyckim, którego w 1578 r. byli właścicielami.
Piastowali urzędy ziemskie w pow. łęczyckim, inowłodzkim, brzezińskim, bydgoskim oraz przedeckim w XVII i XVIII stuleciu. Z woj. sieradzkim podpisali elekcję Jana III w 1674 i Stanisława Augusta w 1764. Wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie 1837 roku. 
Bardzińscy byli właścicielami m. in. dóbr ziemskich Źmijewko 1726, Głaznowo i Pniewko 1746, Tyminica w woj. łęczyckim 1765, Sokołowo i Źerniki ok. 1880.

Źródło: Bon. I 113-114.

Barthel

Barthel de Weidenthal h. Weidenthal, jeden z nich piastował urząd burgrabiego grodzkiego ostrzeszowskiego w 1791 roku. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie w 1853.

Źródło: Bon. t. 1/115-116; T. Gajl, Herbarz polski.