wtorek, 24 lutego 2009
Augustowski
Augustowski h. Prus III, wyszli zapewne ze wsi Augustowo, w gminie i powiecie Bielsk Podlaski. Wielu z nich przeniosło się na Litwę; zamieszki- wali w pow. grodzieńskim w XVII i XVIII stuleciu. Byli właścicielami Jacznik w 1692. Podpisali z powiatem grodzieńskim elekcję Stanisława
Augustynowicz
Augustynowicz h. Odrowąż, rodzina pochodzenia ormiańskiego; z niej dwóch biskupów obrządku ormiańskiego. Byli właścicielami dóbr Szeptyc w pow. rudeńskim, Uherzec (1792), Kniaży w pow. złoczowskim (ok. 1830), Woszczaniec i Konofost (1838-76), Mikłaszowa i Sokolnik (ok. 1880).
Źródło: Bon. I 56-57.
• BENEDYKT Augustynowicz, sekretarz nadw. król. w 1757 r.
• BENEDYKT Augustynowicz, syn Krzysztofa (prezesa sądów ormiańskich we Lwowie), szambelan Stanisława Augusta 1792 r.
• JAKUB Stefan Augustynowicz (zm.
1783), s. Grzegorza i Anny Minasowicz, w 1736 r. kształcił się w
Rzymie, gdzie został doktorem teologii i filozofii. Następnie biskup
egineński i koadiutor arcybiskupa Jana Tobiasza, po którym w 1751 r.
wstąpił na tron arcybiskupi. Był także asystentem tronu papieskiego, umarł we Lwowie.
• JAN Tobiasz Augustynowicz (1664-1751), s.
Grzegorza i Anny Jakubowicz, biskup himerieński 1713 r., został
następnego roku koadiutorem arcybiskupa lwowskiego obrządku
ormiańskiego. Stolicę arcybiskupią objął w 1715 roku, a 1719 r., udawszy
się do Rzymu z hołdem, otrzymał tamże tytuł hrabiego państwa
rzymskiego, został asystentem tronu papieskiego i prałatem nadwornym.
Urodzony we Lwowie, zmarł tamże.
Źródło: Bon. I 56-57.
Augustynowski
Azulewicz
Azulewicz h. własnego (in. Strzała), vel Aziulewicz, rodzina tatarska na Litwie osiadła, w woj. wileńskim, pow. trockim, gdzie posiadali majątek Ponary (6 km na zachód od Wilna), w latach 1768-1777. Wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie 1840 i 1851.
Herb — w polu czerwonym strzała srebrna żelezcem w górę. W szczycie hełmu ręka zbrojna, z mieczem w złoto oprawnym, do cięcia w prawo.
Herb — w polu czerwonym strzała srebrna żelezcem w górę. W szczycie hełmu ręka zbrojna, z mieczem w złoto oprawnym, do cięcia w prawo.
Babecki
Babecki h. Cholewa, z Babca in. Babcza w pow. sierpskim. W XVI wieku licznie rozrodzeni, przybierali różne przezwiska: Kręcirej, Kiercz, Januszkowicz, Chucina. Byli dziedzicami dóbr Babcza Piasecznego 1540, Babcza Rszały albo Rżały 1540/64, Babcza Wiączanki 1542/64, Zdanówka 1543, Babcza Rezedy 1544, Kiełbowa 1630/59.
Babicki
Babiński
czwartek, 19 lutego 2009
Bacciarelli
Bacciarelli h. własnego, otrzymali szlachectwo polskie w 1768 r. Wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie w 1838.
Herb - przedstawia na tarczy dwudzielnej, w polu prawym czerwonym pół orła białego w koronie złotej, w polu lewym srebrnym 4 słupy czerwone, na nich gwiazda złota ośmioramienna, nad nią i pod nią po rybie złotej, górna zwrócona w prawo, dolna w lewo. W klejnocie nad hełmem bez korony gwiazda jak w tarczy między skrzydłami orlimi. Z boku hełmu zwisają pióra strusie, po trzy z każdej strony.
• MARCELLO Bacciarelli (1731-5 I 1818), Włoch, nadworny malarz i doradca ds. sztuki Stanisława Augusta, kierownik zamkowej malarni i generalny dyrektor budowli królewskich; w latach 1756-63 i od 1766 przebywał w Warszawie; otrzymał szlachectwo polskie w 1768 r. (do herbu własnego dodano mu pół orła białego w polu czerwonym); ur. Rzym, zm. Warszawa, poch. tamże, w katedrze św. Jana. Syn jego, Fryderyk, był sekretarzem królewskim 1793.
Źródło: Bon. I 63-64.
Bechcicki
Bechcicki h. Lis, vel Bechczycki, Bachcicki, wiodą się z Bachcic in. Bechcic (Bechczyc), w powiecie szadkowskim, ale zdaje się i z Bechczyc w woj. sieradzkim. Są chyba jednego pochodzenia z Bechczyc-Rudnickimi herbu Lis, a ich pierwotnym nazwiskiem było Bechcic vel Bechczyc. Świętopełk, Klemens i Stefan, dziedzice Bachcic, synowie Stefana z lrządz, podkomorzego sieradzkiego, procesowali się 1422 z braćmi stryjecznymi, synami Przybka. W XV i XVI w. sprawowali urzędy powiatowe w woj. sieradzkim i łęczyckim. Dziedziczyli majątek ziemski Żabice w pow. łęczyckim 1576.
Źródła: Bon. t.1/64.
Źródła: Bon. t.1/64.
Bachmiński
Bachmiński h. Jastrzębiec, v. Bolesta-Bachmiński, wieś gniazdowa prawdopodobnie znajdowała się na Mazowszu lub Podlasiu (wg Uruskiegow w okolicach Chełma Lubelskiego).
Piastowali urzędy powiatowe w pow. latyczowskim 1773 i bydgoskim 1792. W 1782 otrzymali dzierżawę Rumianek w woj. poznańskim, a w 1786 dzierżawę Drugnia w pow. wiślickim. W 1791 posiadali starostwo potumsickie, w tymże roku nabyli Krośniczą Wolę.
W 1784 posłowali na sejm z woj. płockiego, a jeden z nich był pisarzem Rady Nieustającej w 1785.
Jako członkowie Stanów galicyjskich udowodnili pochodzenie szlacheckie w 1782 w sądzie ziemskim lwowskim.
Źródła: Bon. I 64; Urus. I 59.
Piastowali urzędy powiatowe w pow. latyczowskim 1773 i bydgoskim 1792. W 1782 otrzymali dzierżawę Rumianek w woj. poznańskim, a w 1786 dzierżawę Drugnia w pow. wiślickim. W 1791 posiadali starostwo potumsickie, w tymże roku nabyli Krośniczą Wolę.
W 1784 posłowali na sejm z woj. płockiego, a jeden z nich był pisarzem Rady Nieustającej w 1785.
Jako członkowie Stanów galicyjskich udowodnili pochodzenie szlacheckie w 1782 w sądzie ziemskim lwowskim.
Źródła: Bon. I 64; Urus. I 59.
Baczewski
środa, 18 lutego 2009
Baczyński
Badowski
wtorek, 17 lutego 2009
Badyński
poniedziałek, 16 lutego 2009
Bajbuza
Bajbuza h. własnego, v. Baybuza, rodzina pochodzenia tatarskiego.
Jej przodek, Michał Hrybunowicz, za zasługi rycerskie, wobec ks. Michała Wiśniowieckiego, otrzymał od Stefana Batorego różne ziemie nad Sułą, Udajem, Sołonicą i Łużkiem, o czym wspomina konstytucja z 1590.
Posiadali m. in. dobra Rudewiec i Buszyniec 1622, Dubkowce, Ihrowice i Berezowicę 1718, starostwo rawskie 1721 i inne królewszczyzny.
W XVII i XVIII stuleciu sprawowali powiatowe urzędy grodzkie i ziemskie w powiatach: winnickim, bracławskim, latyczowskim i dźwinogrodzkim.
Pisali się z woj. bracławskim na elekcję Jana Kazimierza w 1648, z woj. ruskim na elekcję Augusta II w 1697.
Herb — w polu czerwonym, strzała żeleźcem na dół, utkwiona między trzema grzybami, przeszywająca głowę węża, wokoło niej skręconego. Nad hełmem korona.
Źródło: Bon. I 79-80.
Jej przodek, Michał Hrybunowicz, za zasługi rycerskie, wobec ks. Michała Wiśniowieckiego, otrzymał od Stefana Batorego różne ziemie nad Sułą, Udajem, Sołonicą i Łużkiem, o czym wspomina konstytucja z 1590.
Posiadali m. in. dobra Rudewiec i Buszyniec 1622, Dubkowce, Ihrowice i Berezowicę 1718, starostwo rawskie 1721 i inne królewszczyzny.
W XVII i XVIII stuleciu sprawowali powiatowe urzędy grodzkie i ziemskie w powiatach: winnickim, bracławskim, latyczowskim i dźwinogrodzkim.
Pisali się z woj. bracławskim na elekcję Jana Kazimierza w 1648, z woj. ruskim na elekcję Augusta II w 1697.
Herb — w polu czerwonym, strzała żeleźcem na dół, utkwiona między trzema grzybami, przeszywająca głowę węża, wokoło niej skręconego. Nad hełmem korona.
Źródło: Bon. I 79-80.
Bajkowski
niedziela, 15 lutego 2009
Baka
Baka h. Massalski, v. Baha, w W. Ks. Litewskim.
Zamieszkiwali w pow. wołkowyskim i trockim, gdzie piastowali powiatowe urzędy ziemskie w XVI i XVII w.
Posiadali m. in. starostwo rohaczewskie 1556, krewskie 1565, oraz dobra Kurkliszki 1600/39 i Strawienniki Bakowskie w woj. trockim do 1637.
Pisali się z woj. trockim na elekcję Jana Kazimierza w 1648, z woj. mińskim na obiór Jana III w 1674, i także z woj. mińskim na elekcję Stanisława Augusta w 1764.
Źródła: Bon. I 82-83; Nies.
Zamieszkiwali w pow. wołkowyskim i trockim, gdzie piastowali powiatowe urzędy ziemskie w XVI i XVII w.
Posiadali m. in. starostwo rohaczewskie 1556, krewskie 1565, oraz dobra Kurkliszki 1600/39 i Strawienniki Bakowskie w woj. trockim do 1637.
Pisali się z woj. trockim na elekcję Jana Kazimierza w 1648, z woj. mińskim na obiór Jana III w 1674, i także z woj. mińskim na elekcję Stanisława Augusta w 1764.
• WASYL Baka (ok. 1500-po 1546), władyka chełmski i bełski 1546.
Źródła: Bon. I 82-83; Nies.
piątek, 13 lutego 2009
Bakałowicz
Bakałowicz h. własnego (in. Bakałowicz), rodzina pochodzenia ormiańskiego, otrzymała szlachectwo na sejmie 2 IX 1775 r. i swój własny herb.
czwartek, 12 lutego 2009
Bakanowski
Bakowiecki
Bakowiecki h. Wukry, na Wołyniu, nazwisko swoje wzięli od wsi Bakowiec w pow. łuckim, gdzie dziedziczyli w 1569.
Rodzina ta wywodzi się od Deniska Mokosiejewicza i jest wspólnego pochodzenia z rodzinami Mokosiejów (Mokosiej, Makosiej) i Denisków (Denisko) tegoż herbu.
Źródła: Bon. I 84; Nies.
Rodzina ta wywodzi się od Deniska Mokosiejewicza i jest wspólnego pochodzenia z rodzinami Mokosiejów (Mokosiej, Makosiej) i Denisków (Denisko) tegoż herbu.
• JÓZEF Bakowiecki (ok. 1580-po 1632), archimandryta żydyczyński, został w 1632 r. władyką włodzimierskim i brzeskim (unickim), a 1646 roku prototronim metropolity kijowskiego.
Źródła: Bon. I 84; Nies.
środa, 11 lutego 2009
Bałaban
Bałaban h. Korczak, vel Bołoban, na Rusi Czerwonej, pisali się ze Stratyna w ziemi lwowskiej 1437.Byli prawdopodobnie wspólnego pochodzenia z wołyńską rodziną Myszków (Myszka) herbu Korczak, gdyż Masko Bałabanowicz ze Stratyna, obecny na sądach we Lwowie w 1437, był bratem stryjecznym Piotra Myszki ze Stratyna.
Bałandowicz
Bałandowicz h. Abdank, w W. Ks. Litewskim; właściciele Jaryłówki w pow. wołkowyskim 1749 (1794).
Wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie 1856.
Źródło: Bon. I 94; Urus. I 80.
Wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie 1856.
Źródło: Bon. I 94; Urus. I 80.
Bałuczyński
Bałuczyński h. Leliwa, z Bałuczyna w województwie ruskim. Piastowali powiatowe urzędy ziemskie w pow. lwowskim w XV w. Uczestniczyli na sądach we Lwowie w 1476. Jeden z nich był posłem ziem ruskich w 1504.Poza Bałuczynem posiadali m. in. dom we Lwowie w 1491.
Źródło: Bon. I 94.
Źródło: Bon. I 94.
Bandinelli
Bandinelli h. własnego, v. Bandynelli, Bandyneli, rodzina w W. Ks. Litewskim, pochodzenia włoskiego. Indygenat polski otrzymali na sejmie grodzieńskim w 1726 roku.
W XVIII wieku zamieszkiwali w pow. mielnickim, mozyrskim i derpskim, gdzie piastowali powiatowe urzędy ziemskie.
Posiadali starostwo badowskie, a także dobra Krzyśce, sprzedane w 1777 r. Badowskim, i Grodzisko na Podlasiu, w gminie Jaświły, parafia kalinowska.
Herb — na tarczy pole złote; w szczycie hełmu trzy pióra strusie.
Źródło: Bon. I 95.
W XVIII wieku zamieszkiwali w pow. mielnickim, mozyrskim i derpskim, gdzie piastowali powiatowe urzędy ziemskie.
Posiadali starostwo badowskie, a także dobra Krzyśce, sprzedane w 1777 r. Badowskim, i Grodzisko na Podlasiu, w gminie Jaświły, parafia kalinowska.
Herb — na tarczy pole złote; w szczycie hełmu trzy pióra strusie.
• ANIOŁ Maria Bandinelli (ok. 1620-po 1662), sekretarz królewski, został 1662 roku przełożonym nad pocztami i był nim do 1679 roku; następnie rotmistrz królewski.
Źródło: Bon. I 95.
wtorek, 10 lutego 2009
Będlewski
piątek, 6 lutego 2009
wtorek, 3 lutego 2009
Bańkowski
Banowski
Baraniecki
Barcicki
poniedziałek, 2 lutego 2009
Barcikowski
niedziela, 1 lutego 2009
Barczkowski
Barczkowski h. Kopaszyna (in. Kopasina), z Barczkowa w pow. szczerzeckim, gdzie dziedziczyli już II połowie XIV wieku - są tam jeszcze w II połowie XV w.
Piastowali urzędy ziemskie w pow. krakowskim pod koniec XV stulecia. Posiadali w tym czasie wsie Wroczków i Maciecznę w powiecie proszowskim.
Źródła: Bon. I 112.
Piastowali urzędy ziemskie w pow. krakowskim pod koniec XV stulecia. Posiadali w tym czasie wsie Wroczków i Maciecznę w powiecie proszowskim.
Źródła: Bon. I 112.
Bardziński
Bardziński h. Abdank, pochodzą z Bardzinina w województwie łęczyckim, którego w 1578 r. byli właścicielami.
Piastowali urzędy ziemskie w pow. łęczyckim, inowłodzkim, brzezińskim, bydgoskim oraz przedeckim w XVII i XVIII stuleciu. Z woj. sieradzkim podpisali elekcję Jana III w 1674 i Stanisława Augusta w 1764. Wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie 1837 roku.
Bardzińscy byli właścicielami m. in. dóbr ziemskich Źmijewko 1726, Głaznowo i Pniewko 1746, Tyminica w woj. łęczyckim 1765, Sokołowo i Źerniki ok. 1880.
Źródło: Bon. I 113-114.
Piastowali urzędy ziemskie w pow. łęczyckim, inowłodzkim, brzezińskim, bydgoskim oraz przedeckim w XVII i XVIII stuleciu. Z woj. sieradzkim podpisali elekcję Jana III w 1674 i Stanisława Augusta w 1764. Wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie 1837 roku.
Bardzińscy byli właścicielami m. in. dóbr ziemskich Źmijewko 1726, Głaznowo i Pniewko 1746, Tyminica w woj. łęczyckim 1765, Sokołowo i Źerniki ok. 1880.
Źródło: Bon. I 113-114.
Subskrybuj:
Posty (Atom)