a Ludevig

a Ludevig, Jan Fryderyk kapitan artylerii wojsk rosyjskich, otrzymał tytuł baronowski od króla Stanisława Augusta w 1774 r. Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Lobkowicz

Lobkowicz h. własnego, v. Lobkowitz, książęta na Raudnitz i Melniku w Czechach; z nich August Longin, gubernator galicyjski, otrzymał indygenat w Galicji 1825 r.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

de Ligne

de Ligne, znakomita rodzina belgijska, indygenowana w dawnej Rzeczypospolitej 1780 r. Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Lichodziejewski

Lichodziejewski h. Gliński, vel Lichodziejski, rodzina książęca pocho- dzenia tatarskiego, jednego herbu i pochodzenia z książętami Glińskimi; notowani w 1500 r. Nazwisko swoje wzięli od wsi Lichodzieje w pow. słuckim. Istnieli w XIX wieku, zarzuciwszy tytuł książęcy.

Luzjański

Luzjański h. Luzjański, v. Luzyjański, Luziański, Luzyański, wygasła rodzina w Prusach Zachodnich, z Luzjan na Warmii; pisali się po łacinie de Lusianis, pochodzić mają z niemieckiej rodziny Merkelingerode v. Merklichenrade przybyłej w XIV wieku z Harzu do Prus Książęcych, po nabyciu wsi Lossainen (Łężany) koło Reszla przybrali nazwisko von Lossainen; herb ich przedstawia w polu czerwonym dwie szczęki szczupacze w słup zębami do siebie, nad hełmem dwa sępie skrzydła złożone barkami w lewo, a na nich dwie szczęki jak na tarczy (Ostr. Nr. 1880); z tej rodziny 1 biskup i 1 wojewoda 1512 — 1551.
Źródła: Kos. t.1; Bon.

* FABIAN Luzjański (ur. ok. 1470 - zm. 30 I 1523 w Lidzbarku Warmińskim), niem. Fabian Tetinger von Lossainen, pol. Fabian z Łężan, biskup warmiński 1512. Ojciec Fabiana, Marcin był burgrabią zamku biskupiego w Reszlu; m.in. bronił zamku przed Krzyżakami (małoletni syn był wzięty przez Krzyżaków jako zakładnik). Matka pochodziła ze szlacheckiego rodu polskiego Kościeleckich i miała wpływ na syna przez całe jego życie. Brat biskupa Jan Luzjański został wojewodą chełmińskim.
Źródło: Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965 - 1999, Warszawa 2000.

Luteński

Luteński h. Wczele, v. Lutyński, wygasła rodzina wielkopolska; z niej 1 kasztelan 1422. Zob. Luciński herbu Wczele.

Źródła: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Lubstowski

Lubstowski h. Leszczyc, na Kujawach; z nich 2 kasztelanów 1436 — 1680. 

Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Lubrański

Lubrański h. Godziemba, stara i znakomita jednak wygasła już rodzina wielkopolska; z niej 2 biskupów, 1 wojewoda, 1 minister i 2 kasztelanów 1415 — 1511.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Lubowicki

Lubowicki h. Szreniawa odm. (in. Śreniawa, właściwie Byliny albo Bieliny), vel Lubowiecki, Lubowiedzki, Lubowidzki, Łubowicki, Lubowski etc., rodzina wielkopolska, pisząca się z Lubowic. Ich rodowym gniazdem są Lubowice Wielkie in. Większe i Małe (Mniejsze, zwane też Lubowiczkami), w pow. gnieźnieńskim, parafia Dąbrówka. Wsie owe pisano też Łubowice i Łubowiczki, stąd i pisownia nazwiska przybierała niekiedy formę: Łubowicki, niekiedy: Lubowski (Dw. Teki).

Lubodziejski

Lubodziejski h. Nałęcz odmienny, v. Lubodzieski, wygasła rodzina w Prusach Zachodnich; z niej 1 biskup 1552 — 1562; odmiana w herbie: na hełmie między jelenimi rogami mąż z zawinioną głową, trzymający się rogów obiema rękami.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Lubieński

Lubieński h. Doliwa, vel Lubiński, jedna z najstarszych rodzin wielkopolskich, używała za czasów Piastów tytułu hrabiów Lutków z Lubienia. 

Lisiewski

Lisiewski h. Dryja, na Mazowszu; z nich 1 kasztelan 1772—1773.

Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Lipicki

Lipicki h. Rawicz, w woj. rawskim; z nich 1 kasztelan 1562—1574. Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Liniewski

Liniewski h. własnego (in. Przyjaciel odm.), pisali się „na Liniewie”, a ich rodowym gniazdem ma być bliżej nieznana miejscowość Liniewo na Wołyniu, w pow. łuckim (nie wymienia jej Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego). Z tej rodziny: 1 kasztelan w latach 1697 — 1714.

Limont

Limont h. własnego (in. Miecz), na Litwie od XVI stulecia, dokąd wg Niesieckiego mieli przybyć z Florencji; herb ich przedstawia miecz, prosto do góry rękojeścią, a na dół końcem, w polu czerwonym, między trzema kulami, z których w jedną ostrzem utkwiony, druga z boku prawego, trzecia z lewego, w hełmie miecz ostrzem do góry, między dwiema piórami strusimi; z nich 2 kasztelanów 1580—1669. Źródła: 1) A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1; 2) K. Niesiecki, Herbarz polski, T. 6, s. 100-101.

* Fiodor Limont, kasztelan mścisławski za króla Stefana Batorego.
* Marcin Limont (ur. ok. 1622 - zm. ok. 1684), syn Mikołaja, sędzia ziemski lidzki, starosta wasiliski, kasztelan witebski ok. 1665.