Bełza

Bełza h. Jastrzębiec odm., stara mieszczańska rodzina krakowska, wymieniana w aktach krakowskich od r. 1456; nobilitowana przez króla Zygmunta III w 1591. Z tej rodziny: Marcin, konsul krakowski, przyjaciel Mikołaja Kopernika, ojca astronoma, ok. 1458 r.; Erazm, nobilitowany

Bierkowski

Bier i Bierkowski h. Szreniawa, v. Birkowski, dawna rodzina małopolska, jej właściwym nazwiskiem było Bier, które zmienili na Bierkowski w początkach XVII stulecia.
Podpisali elekcję Jana Kazimierza 1648 r. z woj. płockim i woj. malborskim. Zob. też Birkowski

• STANISŁAW Bier, komornik ziem. krak. za czasów Papr. (1584).

• LUDWIK Józef Bierkowski (1801-1860), lekarz, chirurg, prof. UJ, pionier wych. fiz.; dyrektor kliniki chirurgicznej, zał. muzeum anatomopatologicznego i zakładu ortopedycznego w Krakowie; uczestnik powst. listop., dyrektor i naczelny lekarz szpitala wojsk. w Warszawie 1830/31; ur. w Poznaniu, zm. w Krakowie, pochow. na Cm. Rakow., kw. 11, gr. rodz.

• WŁODZIMIERZ Fryderyk Bierkowski (1832-1888), chirurg, prof. UJ; zm. w Krakowie, pochow. na Cm. Rakowickim, kw. 11, gr. rodz. [Cm.Rak.]

• KAZIMIERZ Bierkowski (1839-1912), inżynier, powstaniec 1863/4; zm. w Krakowie, pochow. na Cm. Rakow., kw. 11, gr. rodz.

Źródła: Papr.; Bon.; Urus. I 201-202; PSB; WSB; Cm. Rakowicki; Girtler, Pamiętniki.

Bergiel

Bergiel h. Bełty, v. Biergiel, Bergel, Biergell, oraz Bergielewicz, Bergelewicz, Biergielewicz; wywodzą się prawdop. z Wołynia. 
Bergelowie herbu Bełty, zostali wylegitymowani w Cesarstwie Rosyjskim 1844 i zapisani do ksiąg szlachty gubernii kowieńskiej.
Biergielewiczowie herbu Bełty, byli w woj. czerniechowskim w 1674 (Con.), dziedziczyli wówczas dobra Krasocin w pow. chęcińskim. Zostali wylegitymowani w Cesarstwie 1845 i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej i podolskiej.

Bieniaszewski

Bieniaszewski h. Gryf (in. Swoboda, Świeboda), vel Bieniaszowski, wywodzą się ze wsi Bieniaszowice, w dawnym pow. wiślickim, w parafii Gręboszów.

Wieś Bieniaszowice, w pow. wiślickim, dziedziczył w 1508 r. Jan Bieniaszowski herbu Swo­bo­da (in. Świeboda, czyli Gryf). Z tej samej wsi wyszli Bieniaszwwscy herbu Grabie.

Niektórzy członkowie tej rodziny przenieśli się na Wołyń i Ruś Czerwoną. Bieniaszewscy herbu Gryf (Swoboda) wy­le­gi­ty­mowa­li się ze szlachectwa w Galicji 1782 r., w sądzie ziem­skim halickim.

Źródła: Bon. t. 1/243; Bon. t. 17/143 (tom Uzupełnień); Krzep. Małop.; Urus. t. 1/195.

Biejko

Biejko h. Jastrzębiec, v. Bieyko, wylegitymowani w Cesarstwie 1861- 1868 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Zob. Biejkowski h. Jastrzębiec.

Biegoń

Biegoń h. Czudnochowski, v. Biegoń-Czudnochowski, otrzymali w 1802 r. w Prusach zatwierdzenie dawnego polskiego szlachectwa z przydomkiem Czudnochowski.
Herb — w polu srebrnym dwie belki czerwone.

Źródło: Urus. I 172.

Bichniewicz

Bichniewicz h. Pielesz, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej w latach 1830, 1841, 1849, 1852, 1857-1867. Byli właścicielami dóbr Bogdany, Witowce i Beynarów w gub. kowieńskiej w 1882 r.

Źródło: Urus. I 166-167.

Bibułowicz

Bibułowicz h. Przyjaciel, wylegitymowani w Cesarstwie 1854 i 1859 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej.

Betko

Betko h. Trzaska, vel Bedko, w pow. pińskim, wylegitymowani w Cesarstwie 1857 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej. Obecnie najwięcej osób noszących to nazwisko mieszka w pow. Augustów i Sokółka, oraz w Warszawie.

Bereżecki

Bereżecki h. Kościesza, vel Bereziecki, Berezecki, dawna rodzina rusko-wołyńska, wzięli nazwisko od dóbr Bereziec w starostwie krzemienieckim, gdzie dziedziczyli 1525. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1835, 1847 i 1853.

Berdowski

Berdowski h. Jastrzębiec, w woj. wileńskim, gdzie dziedziczyli dobra Talmontowszczyzna 1693 r. Udowodnili szlachectwo w gub. wileńskiej 1829 r.

Baniewicz

Baniewicz h. Bończa, zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1820 r., wylegitymowani w Cesarstwie 1861 r.

Babiański

Babiański h. Dębno, zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r., wylegitymowani w Cesarstwie w latach 1836-1865. Obecnie (2012) Babiańscy zamieszkują powiaty: gdański, malborski i olsztyński. 

• ALEKSANDER Babiański (1853-1931), działacz polityczny, społeczny i narodowy, adwokat, generał w służbie rosyjskiej, zdymisjonowany 1899, poseł do III Dumy rosyjskiej z gub. permskiej, jako tamtejszy właściciel ziemski, działacz partii kadeckiej, mecenas i wydawca gazety polskiej Dziennik Petersburski 1909, członek i prezes kilku organizacji polskich, działacz w kręgu kościoła św. Katarzyny w Petersburgu (LB).
 

• BRONISŁAW Babiański (1862-1939?), generał dywizji WP, odznaczony KW; ur. na Grodzieńszczyźnie. Od marca 1921 w stanie spoczynku. Osiadł w Warszawie. We wrześniu 1939 udał się w okolice Grodna. W październiku aresztowany przez NKWD, zaginął bez śladu (GPN).

Źródła: Urus. I 56; L. Bazylow, Polacy w Petersburgu (LB); Generałowie Polski Niepodległej (GPN).

Babecki

Babecki h. Cholewa, z Babca in. Babcza w pow. sierpskim. W XVI wieku licznie rozrodzeni, przybierali różne przezwiska: Kręcirej, Kiercz, Januszkowicz, Chucina. Byli dziedzicami dóbr Babcza Piasecznego 1540, Babcza Rszały albo Rżały 1540/64, Babcza Wiączanki 1542/64, Zdanówka 1543, Babcza Rezedy 1544, Kiełbowa 1630/59.

Babicki

Babicki h. Dołęga, pochodzą z Babic w pow. warszawskim. Pierwotnie nosili nazwisko Babica. Marcin Babica z Babic, był podkomorzym warszawskim w 1400.

Babiński

Babiński h. Bojcza (in. Boycza, Modzele), vel Babinowski, na Podlasiu, w ziemi bielskiej.

Bacciarelli

Bacciarelli h. własnego (in. Bacciarelli), rodzina pochodzenia włoskiego, osiedlona w Polsce. Wywodzili się z umbryjskiej szlachty osiadłej w Rzymie.

Bechcicki

Bechcicki h. Lis, vel Bechczycki, Bachcicki, wiodą się z Bachcic in. Bechcic (Bechczyc), w powiecie szadkowskim, ale zdaje się i z Bechczyc w woj. sieradzkim. Są chyba jednego pochodzenia z Bechczyc-Rudnickimi herbu Lis, a ich pierwotnym nazwiskiem było Bechcic vel Bechczyc. Świętopełk, Klemens i Stefan, dziedzice Bachcic, synowie Stefana z lrządz, podkomorzego sieradzkiego, procesowali się 1422 z braćmi stryjecznymi, synami Przybka. W XV i XVI w. sprawowali urzędy powiatowe w woj. sieradzkim i łęczyckim. Dziedziczyli majątek ziemski Żabice w pow. łęczyckim 1576.

Źródła: Bon. t.1/64.

Bachmiński

Bachmiński h. Jastrzębiec, v. Bolesta-Bachmiński, wieś gniazdowa prawdopodobnie znajdowała się na Mazowszu lub Podlasiu (wg Uruskiegow w okolicach Chełma Lubelskiego).
Piastowali urzędy powiatowe w pow. latyczowskim 1773 i bydgoskim 1792. W 1782 otrzymali dzierżawę Rumianek w woj. poznańskim, a w 1786 dzierżawę Drugnia w pow. wiślickim. W 1791 posiadali starostwo potumsickie, w tymże roku nabyli Krośniczą Wolę.
W 1784 posłowali na sejm z woj. płockiego, a jeden z nich był pisarzem Rady Nieustającej w 1785.
Jako członkowie Stanów galicyjskich udowodnili pochodzenie szlacheckie w 1782 w sądzie ziemskim lwowskim.

Źródła: Bon. I 64; Urus. I 59.

Baczewski

Baczewski h. Dołęga, ze wsi Bacze Mokre, Bacze Suche i Bacze Zbrzeźnica w powiecie łomżyńskim. Jan, książę mazowiecki, wynagradzając zasługi Stanisława z Bacz i jego bratanka Pawła, nadał im 1398 r. dziesięć włók ziemi pod Nowogrodem. Akta łomżyńskie z 1462