Rożen

Rożen h. Gryf, później także Rożnowski, gniazdem tego rodu jest miasteczko Rożnów w pow. sądeckim, który posiadali już w latach 1370-1428, ale pisali się też Rożnami na Gródku.

Roumiański

Roumiański, Helena Roumiańska i jej córka Anastazja, otrzymały szlachectwo, herb i tytuł baronowski od króla Stanisława Augusta w 1780 r. (zobacz Tetrumiański: Anastazja Tetrumiańska).  

Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Rossan

Rossan, rodzina miejska gdańska; z niej Wawrzyniec, konsul polski i saski w Bordeaux we Francji, otrzymał od króla Augusta III tytuł baronowski z przydomkiem de Delldenheim. 

Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Rutowski

Rutowski, Fryderyk August, syn naturalny króla Fryderyka Augusta II i N. Spiegel urodzonej Türck, otrzymał tytuł hrabiowski i był generał-feldmarszałkiem wojsk saskich i gubernatorem Drezna, lecz już jego syn urodzony z Ludwiki Amelii księżniczki Lubomirskiej umarł bezpotomny; mieli indygenat polski.
 
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Rüdiger

Rüdiger h. Pomian odmienny, v. Ridiger, z przydomkiem Modlibog, w Saksonii, rodzina miejska toruńska nobilitowana w Polsce 1552; z niej Jan Karol i Karol Joachim otrzymali w 1780 od króla Stanisława Augusta tytuł baronowski, w r. 1792 tytuł hrabiowski od Karola Teodora księcia palatyna reńskiego. 

Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Rosen

Rosen h. Poraj odmienny, rodzina inflancka, posiadała indygenat polski, hrabiowie szwedzcy od 1561, baronowie szwedzcy od roku 1731.
 
Źródło: Kos. I.

Rzeszowski

Rzeszowski h. Półkozic, zamożna rodzina małopolska, wygasła w XV stuleciu; z niej 1 arcybiskup lwowski, 1 biskup i 1 kasztelan 1412 — 1488. 

Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Rzeszotko

Rzeszotko h. Junosza, wygasła rodzina mazowiecka; z niej 1 kasztelan 1335. 

Źródła: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Rytwiański

Rytwiański h. Jastrzębiec, wygasła rodzina magnacka w Małopolsce, jednego pochodzenia ze Zborowskimi. Jej gniazdem jest wieś Rytwiany k/ Staszowa w dawnym woj. sandomierskim, pow. wiślickim, gdzie dziedziczyli w latach 1401-1508. Z nich: 1 kasztelan krakowski i 3 wojewodów, z których 1 minister. — Dersław, kasztelan rospierski 1451, wojewoda sieradzki 1458, sandomierski 1457, krakowski 1475, kasztelan krakowski 1477. – Jan, marszałek wielki koronny 1458, kasztelan sandomierski 1470, wojewoda krakowski 1477. – Dersław, kasztelan rospierski 1456, wojewoda sieradzki 1460.

• MARCIN Ścibor z Rytwian Rytwiański (ok. 1380-po 1422), kasztelan zawichojski 1422; pisał się także Borysławskim od majątku Borysławice w woj. łęczyckim; towarzyszył Władysławowi Jagielle na zjazd z cesarzem do Budy; miał dwudziestu synów, z których ośmiu poległo w wojnie pruskiej z Krzyżakami 1454-1466, a dwunastu było senatorami; od nich pochodzą Rytwiańscy i Zborowscy, a prawdopodobnie Myszkowscy i Karśniccy (Urus.).

Źródła: Dług.l.b. II; Kos. I; Papr.; Nies.; Urus. XV 361.

Rytel

Rytel h. Szeliga i Lubicz, v. Ryttel, rodzina licznie rozrodzona na Podlasiu, już w początkach XV stulecia założyli w ziemi drohickiej kilka osad z nazwą Rytele, m. in. Rytele Świeckie oraz Rytele Suche. Kapica

Ryszkowski

Ryszkowski h. Nowina vel Ryśkowski, rodzina podlaska, zamieszkująca także w woj. lubelskim i na Litwie. Używała przydomku Grot, a nazwisko wzięła od wsi Ryżki in. Ryszki (Riski) w powiecie łukowskim, parafia Łuków. Dziedzi- czyła na tej wsi w XVI stuleciu. Ryszkowscy zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Galicji w latach 1803-1804. Z nich: 1 kasztelan 1667 — 1702. — Paweł, kasztelan mścisławski. – Jan, opat paradyski ok. 1600. – Stanisław, regent grodzki radomski 1793.

• MICHAŁ Ryszkowski (ok. 1660-po 1702), s. Pawła i 3ż. Heleny Niemirycz, skarbnik łukowski 1688, podczaszy łukowski 1702; ż. Barbara Drzewiecka (ok. 1670-po 1700); dzieci: Józef.

Źródła: El. 2; Kos. I; Krzep. Mał.; Nies.; Papr.; Urus. XV 358-359.

Rysiński

Rysiński h. Leszczyc, rodzina wielkopolska; z niej 1 wojewoda i 2 kasztelanów 1588 — 1648.
 
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Rydzyński

Rydzyński h. Wierzbna (odm.), vel Rydzeński, gniazdem rodu jest Rydzyna i Czernina na Śląsku. Pochodzą od znakomitej czeskiej rodziny hrabiów de Wbrna. Jedna linia uzyskała tytuł hrabiowski pruski ok. 1850. Z nich: 1 biskup i 2 kasztelanów 1440 — 1813. 

Rybiński

Rybiński h. Radwan, stara rodzina mazowiecka; z nich 2 kasztelanów 1451 — 1787.
 
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Rybiński h. Wydra, w Prusach Zachodnich; rodzina pruska, wszakże i na Kujawach i na Litwie też osiedlona; z nich 1 biskup, 1 wojewoda i 1 kasztelan 1714 — 1796.

• JAKUB Rybiński, wojewoda chełmiński 1697, marszałek Trybunału koronnego dwukrotnie.
• JAN Rybiński, generał artylerii koronnej.
• JÓZEF Rybiński, biskup kujawski 1777.
• KAZIMIERZ Rybiński, kasztelan kruszwicki.
 
Źródła: Kos. I; Żych. I 70.

Rusiecki

RusieckI h. Poraj, w Wielkopolsce, pisali się niegdyś z Ruśca. Wyszli ze wsi Rusiec w powiecie gnieźnieńskim.

Rupniewski

Rupniewski h. Szreniawa (in. Śreniawa, wcześniej h. Drużyna, tj. Szreniawa bez krzyża) v. Rupniowski, rodzina małopolska, wzięła nazwisko od wsi Rupniów w dawnym powiecie szczyrzyckim (limanowskim), parafia Rybie, gdzie dziedziczyli w latach 1432-1581. Według Niesieckiego, są jednego pochodzenia z Ujejskimi, piszącymi się również z Rupniowa, i Charzewskimi. W XVI wieku byli w większości wyznawcami arianizmu. Z nich: 1 biskup i 2 kasztelanów 1669 — 1764. – Mikołaj Krzysztof (zm. 1670), kasztelan sądecki. – Stefan (zm. 1731), biskup łucki. – Stanisław, kasztelan małogoski.

Źródła: Helc.; Krzep.; Nies.; Papr.; Piek.; Urus. XV 310-311; Żych. III 272.

Rudziński

Rudziński h. Prus III (in. Pruss, Nagody), vel Orczyk-Rudziński, Rudzieński, z przydomkiem Orczyk, rodzina mazowiecka, zamożna w XVIII stuleciu, jednego pochodzenia z Mińskimi. Niegdyś pisali się z Rudny (wieś Rudna) w ziemi łukowskiej, od której wzięli nazwisko.

Rościszewski

Rościszewski h. Junosza, stara rodzina mazowiecka, z Rościszewa w ziemi płockiej. Używali przydomku Ziemak, który był dawniej rodowym imieniem w rodzie Junoszów (łac. Terencius). Od nich mają pochodzić Borkowscy, Borowscy, Kisielewscy, Zamosccy, Stopińscy i Odnoscy. Z tej rodziny: 5 kasztelanów 1484 — 1782.

Źródła: Kos. I; Nies.; Urus. XV 249-252.

Rożyński

Rożyński h. własnego vel Różyński, Rużyński, wywodzili się od Narymunta, syna wielkiego księcia Gedymina, byli zatem jednego pochodzenia z Golicynami, Chowańskimi itd. Zgaśli w XVII stuleciu.