Lekszycki

Lekszycki h. Warnia vel Leksicki, rodzina małopolska, pisali się z Lekszyc (Leksic) w pow. wiślickim, par. kościeleckiej, a w dokumentach urzędowych występują już 1388 r. Jedna gałąź przeniosła się do Wielkopolski, gdzie zamieszkiwała jeszcze w XIX wieku. Prócz Lekszyc posiadali dobra Bobin, Gruszów, Stradlice, Mozgawa (1576-1631) w woj. sandomierskim.

• FRANCISZEK Lekszycki (ok. 1600-XII 1668), s. Jana, dziedzica Mozgawy, i Anny Międzygórskiej, malarz; jego wysoko cenione obrazy znajdują się w klasztorze bernardyńskim w Krakowie, jak również w Kalwarii Zebrzydowskiej.

Źródła: Żych. I 136-137.

Lestwitz

Lestwitz h. Nowina, rodzina śląska pochodzenia polskiego, otrzymała tytuł baronowski czeski w r. 1687, wygasła w 1803.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Lesser

Lesser h. własnego, neoficka rodzina kupiecka w Warszawie. Byli wśród nich także bankierzy, przedsiębiorcy i dyplomaci.

Legensdorff

Legensdorff h. własnego, v. Lehnsdorff, w Prusach Zachodnich; otrzymali tytuł hrabiowski państwa rzymskiego w r. 1686.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Lazański

Lazański h. Osoria odmienna, rodzina czeska, otrzymała tytuł hrabiowski czeski w r. 1636, a w końcu XVIII stulecia indygenat galicyjski. Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Lavalette

Lavalette de Saint-Georges et Uclaux, v. La Valette, rodzina hrabiowska francuska, otrzymała indygenat galicyjski i zatwierdzenie tytułu hrabiowskiego w Austrii 1795. Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Lascaris

Lascaris (Laskarys), wywodzą się od rodziny panującej niegdyś w Cesarstwie Wschodnim, używali tytułu hrabiowskiego; jedna linia osiedliła się w Polsce, gdzie piastowała urzędy w XVIII stuleciu. 

Źródła: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Larisch

Larisch (Larysz) h. własnego, rodzina niemiecka, osiedlona w Polsce i na Śląsku; jedna jej linia otrzymała tytuł baronowski w r. 1720, a inna w r. 1748 hrabiowski czeski; ta ostatnia odziedziczywszy majątek po wygasłej rodzinie Männich, tytułuje się od r. 1791 Larisch-Männich.
Źródło: Kos. T.1.

Lewiński

Brochwicz odm.

 

Lew odm.

Lewiński h. Brochwicz odm. (in. Brochwicz III, herb własny), oraz h. Lew odm. (Lewiński IV), rodzina kaszubska, pisała się „z Lewina”, używała przydomków: Bach, von der Bass i Royk (Kętrz.). Ich gniazdowymi majątkami były wsie Lewino i Lewinko, w dawnym pow. mirachowskim, obecnie pow. Wejherowo. Z Pomorza przesiedlili się do innych województw. Gałąź używająca przydomku Royk używała odmiany herbu Lew (Lewiński IV).

Leśniowolski

Leśniowolski h. Roch II (in. Kolumna, Pierzchała), w woj. mazowieckim i podlaskim, jednego pochodzenia z Oborskimi, co i z tego poznać że się pisali z Obor. Z tej rodziny: 4 kasztelanów 1564 — 1648.

• STANISŁAW Leśniowolski, kasztelan czerski, wielki wojownik w połowie XVI wieku.
• JAN Leśniowolski, kasztelan czerski.
• MARCIN vel MIKOŁAJ Leśniowolski (zm. 1593), kasztelan podlaski, poseł od króla Zygmunta III do Szwecji.
• PROKOP Leśniowolski, kasztelan podlaski.
 
Źródła: Kos. I; Żych. I 127.

Leniek

Leniek h. Rawicz, rodzina mazowiecka; z niej 1 kasztelan 1599—1609. Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Lelusz

Lelusz, stara rodzina litewska; z niej 3 wojewodów 1435—1519. Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Lelowski

Lelowski h. Junosza, na Mazowszu; z nich 1 kasztelan 1613. 

Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Lehndorf

Lehndorf h. własnego, v. Legendorf, rodzina niemieckiego pochodzenia w Prusach Zachodnich; jedna jej linia otrzymała w 1686 r. tytuł hrabiów Państwa Rzymskiego; z tej familii 1 biskup i 1 wojewoda 1464—1477.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Ledóchowski

Ledóchowski h. Szaława, v. Leduchowski, przydomku Halka, stara rodzina wołyńska, pisała się na Ledóchowie i Krupie Ledóchowskich; otrzymała tytuł hrabiowski austriacki w 1800; z tej familii 2 wojewodów i 5

Latalski

Latalski h. Prawdzic, stara rodzina wielkopolska, pisali się stale z Łabiszyna w Wielkopolsce. Z niej: 1 arcybiskup gnieźnieński prymas, 4 wojewodów i 3 kasztelanów 1383 — 1558.
Otrzymali tytuł hrabiów Państwa Rzymskiego na Łabiszynie w 1538 oblatowany w Metryce Koronnej 1606. W nadaniu tytułu cesarz Ferdynand zastrzega, aby zawsze byli wiernymi swoim monarchom, a tych, którzyby zaprzeczali lub im nie dawali tytułu hrabiowskiego, skazuje na karę 100 grzywien złota.
 
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Lasota

Lasota h. Rawicz, w Małopolsce; z niej 2 kasztelanów 1330—1360. Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Lasocki

Lasocki h. Dołęga, stara rodzina kujawska, której wsią gniazdową są Lasotki w ziemi dobrzyńskiej, wszakże później pisali się także z Lasocina, Brzezia i Glewu. Są jednego pochodzenia z Kretkowskimi i Szreńskimi.

Lanckoroński

Lanckoroński h. Zadora, jedna z najstarszych magnackich rodzin małopolskich; otrzymała tytuł hrabiów Państwa Rzymskiego 1355, a zatwierdzenie tego tytułu z odmianą w herbie w Austrii 1783; z tej familii 1 biskup, 6 wojewodów, 1 hetman, 2 ministrów i 13 kasztelanów 1340 — 1789.
Byli jednego pochodzenia z Bąkami z Bąkowej Góry herbu Zadora.

• ZBIGNIEW i STANISŁAW Lanckorońscy, synowie Stefana z Brzezia, kasztelana wojnickiego, otrzymali tytuł hrabiów Państwa Rzymskiego w 1355 zatwierdzony przez króla Kazimierza Wielkiego w 1370.
• MACIEJ Lanckoroński, członek stanów galicyjskich, otrzymał zatwierdzenie tytułu hrabiowskiego w Cesarstwie Austriackim 1783.

Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Lacki

Lacki h. Lacki, z Państwa Moskiewskiego przesiedlili się w XVI stuleciu na Litwę; z nich 1 wojewoda i 1 minister 1631—1676. Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

* JAN Alfons Lacki (zm. 1646), kasztelan miński, żmudzki; starosta generalny żmudzki.
* TEODOR Lacki (zm. 1616), rotmistrz; alchemik.