Oborski

Oborski h. Pierzchała (in. Kolumna, Roch II), vel Kolumna-Oborski, na Mazowszu, Podlasiu i Litwie. Są jednego pochodzenia m. in. z Cieciszowskimi,  Czosnowski, Leśniowolskimi i Żaboklickimi, tegoż herbu.

Stara i zamożna rodzina mazowiecka, pisząca się „z Obór”. Ich gniazdem są Obory w ziemi czerskiej, w parafii Cieciszew (później Słomczyn), gmina Jeziorna, obecnie pow. Piaseczno.  W XIV wieku Cieciszew stanowił ośrodek dóbr ziemskich rodu Pierzchałów. Dziedzicem tych dóbr w 1353 r. był Stanisław Pierzchała. Dziedzicami Obór byli w 1432 r. Stanisław z Obór, kasztelan liwski, a w 1477 r. Marcin z Obór, sędzia ziemski czerski.

Marcin Oborski (zm. ok. 1699), wojewoda podlaski, doświadczony parlamentarzysta, związany z dworem Jana Kazimierza jako dworzanin pokojowy królewski, na sejmie 1664/65 uczestniczył w sądzie sejmowym nad Jerzym Lubomirskim, gdzie był jednym ze świadków oskarżania. Podczas rokoszu Lubomirskiego propaganda rokoszowa określała go złośliwie „comes de Obory”.

Oborscy herbu Pierzchała zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, zapisani m.in. do ksiąg szlachty ówczesnej guberni lubelskiej, oddział podlaski. Z nich: 1 wojewoda i 8 kasztelanów w latach 1426 — 1796.
Genealogia
(osób: 114)

• JÓZEF Oborski z Obór h. Pierzchała (1737-11 IV 1805), s. Baltazara i Teresy Szydłowskiej, pułkownik wojsk koronnych, poseł, kasztelan ciechanowski; chorąży liwski, elektor 1764 r. z ziemi liwskiej, pułkownik gwardii koronnej 1772, kasztelan ciechanowski 1779, konsyliarz Rady Nieustającej 1784, marszałek dworu prymasa 1785-1794, komendant jego milicji nadwornej i starosta generalny miast arcybiskupich; zm. Warszawa, ul. Daniłowiczowska, lat 68 (PSB t. 23/438; MK Warszawa: św. Andrzej); ż. (27 VIII 1769) Petronela Ossowska h. Dołęga (ok. 1732-1832), c. Kazimierza, cześnika smoleńskiego, i Katarzyny Rybskiej; w aktach także: Petronella Osowska; zm. Warszawa (MK Warszawa: św. Krzyż); dzieci: Józef, Aleksander, Teresa, Kazimierz.
 

• TERESA Oborska h. Pierzchała (ok. 1780-1862), c. Józefa i Petroneli Ossowskiej; m. Marceli Marian hr. Potocki h. Pilawa (1781-14 III 1851), s. Dominika i Anny Czosnowskiej, właściciel Buczacza; zm. Wiedeń; dzieci: 1. Adam (1804-1890), żona: Filipina Dittmayer von Rusfelden (1815-1900); 2. Edmund Kajetan (1805-po 1840), żona: Anna Katarzyna Sołtyńska (ok. 1810-po 1840); 3. Klementyna (1811-1878), mąż: Mateusz hr. Miączyński z Miączyna h. Suchekomnaty (1800-1863) – hr. Potoccy.

Źródła: Bork. Sp. 284; Dw. Teki; Kos. t. 1; Nies. t. 7/3-15; Pap.; Sęcz.; Urus. t. 12/219-226; Żych. t. 1/170; A. Wolff, Mazowieckie zapiski herbowe z XV i XVI wieku, nr 7, 509.