Silnicki

Silnicki h. Doliwa, niegdyś też Sielnicki – dawne herbarze wymieniają ich w woj. krakowskim, ale wyszli ze wsi Silnica in. Wielka Silnica (Silnica Major), w parafii i gminie Żytno, pow. Radomsko.

Według regestów poborowych pow. radomszczańskiego z r. 1552 we wsi Silnica Major, w parafii Żytno, Krzysztof płacił z młyna, 3 osadników, 5 i 1/2 łanów, należących także do Zofii Silnickiej. Część Kacpra Silnickiego 7 osadników (Paw.). 

Od Silnickich wywodzą się Strońscy tego herbu, którzy pisali się z Silnicy. Władysław Silnicki (zm. 1692), kanonik gnieźnieński, sufragan wileński, proboszcz koniecpolski, sekretarz królewski. Silniccy herbu Doliwa zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, zapisani do ksiąg szlachty ówczesnej guberni radomskiej, oddział kielecki.

• LEOKADIA Silnicka h. Doliwa (ok. 1845-po 1868), c. Wincentego i Klementyny Osuchowskiej; ur. Wrzeszczów, pow. Radom (MK Wrzeszczów); m. (1868 Radzanów) Michał Nowakowski (ok. 1840-po 1868), s. Michała Hieronima i Franciszki Góralskiej; ślub w parafii Radzanów, pow. Białobrzegi, uwagi: imię ojca panny zapisano błędnie jako Walenty (MK Radzanów).

• LUDWIK Silnicki h. Doliwa (26 VIII 1803-po 1847), s. Ludwika i Katarzyny Szpot; razem z dziećmi wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1850-1862 z herbem Doliwa, zapisany do ksiąg szlachty ówczesnej guberni radomskiej, oddział sandomierski (Szl. Król.; Sęcz.); ż. (1841 Warszawa) Aniela Marianna Marcjanna Odolska (ok. 1815-po 1841), c. Józefa i Marianny Marcjanny Przybysławskiej; ślub w parafii św. Katarzyny (MK Warszawa-Służew: św. Katarzyna); dzieci: Józef, Florian, Władysław, Marianna (Marcjanna).

Źródła: Bork. Sp. 393; Koryt. t. 3/514; Nies. t. 8/373; Pap.; Paw. Wielkop. t. 2/277; Sęcz.; SGKP t. 10/612; Szl. Król.; Żern. t. 2/340.

Silnicki h. Jelita, w Małopolsce; z nich 1 kasztelan 1669 — 1678. 

Źródła: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.