Omanzoff

Omanzoff h. własnego, Piotr Aleksander i Bogdan Andrzej bracia i ich siostra Anna Ludwika, otrzymali w 1773 tytuł baronowski od króla Stanisława Augusta.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Offenberg

Offenberg h. własnego, rodzina kurlandzka, otrzymała przyznanie tytułu baronowskiego w Cesarstwie Rosyjskim.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Oechsner

Oechsner h. Lew, v. Eksner, baronowska rodzina niemiecka; z niej Jerzy tajny radca austriacki, prezes sądu szlacheckiego we Lwowie, otrzymał indygenat galicyjski 1819.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

O'Donnel

O'Donnel, hrabiowska rodzina irlandzka, indygenowana w Polsce r. 1775, a w Galicji r. 1786.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

O'Rurke

O'Rurke h. własnego, v. O'Rurk, stara rodzina irlandzka, osiedlona na Litwie; uzyskała tytuł hrabiowski we Francji w r. 1771, a w XIX stuleciu w Cesarstwie Rosyjskim.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Osiemiatycz

Osiemiatycz h. Druck, linia książąt Druckich, wyemigrowali do państw moskiewskich 1496.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Odyniec

Odyniec h. własnego, także w odmianie Odyńcewicz, linia książąt Druckich, zarzucili w XVI stuleciu tytuł książęcy.

Źródła: Kos. I.

Odnowski

Odnowski, linia książąt Druckich, byli na Litwie w XV stuleciu.

Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Odojewski

Odojewski herbu własnego, książęta udzielni gałęzi siewierskiej, poddali się w. ks. moskiewskim w 1490 r.; istnieli w XIX stuleciu i uznano im tytuł książęcy w Ces. Rosyjskim.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Oboleński

Oboleński, gałąź książąt czerniechowskich, w XV stuleciu poddali się w. książętom moskiewskim; jeden z nich powrócił na Litwę za czasów króla Zygmunta Augusta, lecz jego potomstwo wkrótce zgasło.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Ojrzanowski

Ojrzanowski h. Junosza v. Oyrzanowski, na Mazowszu, z nich 1 kasztelan 1505.

• JAN Oyrzanowski, kasztelan warszawski 1505 r.
 
Źródła: Kos. I; Urus. XII 273.

Orzelski

Orzelski h. Dryja, ród senatorski, osiadły w Wielkopolsce; z nich 1 kasztelan 1601 — 1612.

• ŚWIĘTOSŁAW Orzelski, marszałek izby poselskiej w 1582 r.
• JAN Orzelski, kasztelan rogoziński 1601-1612; ż. Elżbieta z Więcborga Zebrzydowska. 

Źródła: Kos. I; Urus.; Żych. I 69. 

Orzelski h. własnego, naturalna córka króla pol. Augusta II, otrzymała od niego tytuł hrabiowski z nazwiskiem Orzelska (następnie była żoną księcia Ludwika Holsztein Beck).
• ANNA Karolina Orzelska, także Anna Katarzyna Orzelska (1707 — 27 IX 1769, Awinion), córka naturalna Augusta II Mocnego, hrabina, skandalistka, uważana za jedną z piękniejszych kobiet doby baroku.
August II poznał w 1706 roku w Warszawie Henriettę Renard-Duval, mieszczkę, córkę handlarza winem. Rezultatem związku były narodziny Anny Karoliny, o których ojciec dziecka dowiedział się po pół roku. Nie wykazywał on zainteresowania losem córki aż do 1723 roku, kiedy została ona przedstawiona królowi. 19 września 1724 roku otrzymała nazwisko Orzelska, została również oficjalnie uznana za królewską córkę z przyznaniem tytułu hrabiny Orzelskiej.
 
Źródła: Kos. I; Wikipedia.

Orzechowski

Orzechowski h. Oksza, stara rodzina pisząca się „z Orzechowców”. Są odgałęzieniem rodu Okszyców, którzy przenieśli się w XV wieku na Ruś Czerwoną.

Orda

Orda h. własnego (inaczej Ostoja odmienna), rodzina rusko-litewska; z niej 1 wojewoda 1667 — 1690.

Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Oporowski

Oporowski h. Sulima, stara rodzina w woj. łęczyckim; wygasła w XVII stuleciu; z niej 1 arcybiskup prymas, 6 wojewodów, 2 ministrów i 6 kasztelanów 1349 — 1551.
 
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Opocki

Opocki h. Janina, w woj. sandomierskim; z nich 1 kasztelan 1666 — 1676.

Opatkowski

Opatkowski h. Cholewa, wygasła rodzina małopolska; z niej 1 biskup 1418 — 1440.

Opaliński

Opaliński h. Łodzia, stara i magnacka rodzina wielkopolska; za Piastów tytułowała się hrabiami (comes) z Bnina i tego tytułu używała w XVII stuleciu, wygasła w głównej linii 1775 r.; z niej 2 biskupów, 8 wojewodów, 3 ministrów i 8 kasztelanów 1470 — 1775.

Oleśnicki

Oleśnicki h. Dębno, wygasła w końcu XVII stulecia małopolska rodzina magnacka, posiadała tytuł hrabiowski Państwa Rzymskiego na początku XVI w.; z niej 1 arcybiskup gnieźnieński prymas, 2 biskupów, z których 1 kardynał, 2 wojewodów, 2 ministrów i 2 kasztelanów 1423 — 1648.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Oleski

Oleski h. Grzymała odmienna, wygasła rodzina małopolska, pisała się z Oleśnicy; z niej 3 kasztelanów 1383 — 1571.