Klepaczewski

Klepaczewski h. Jastrzębiec, jak pisze Żychliński: "rodzina skromna i niezbyt darami fortuny uposażona". 

Knobelsdorf

Knobelsdorf h. własnego, vel Knobelsdorff, Knobelzdorf, w Prusach Zachodnich. Rodzina wywodząca się z Bawarii, z okolic Norymbergi, skąd zawędrowała najpierw do Saksonii, potem na Śląsk i do Prus.

Kloch

Kloch h. Kornic, rodzina śląska pochodzenia polskiego, otrzymała w r. 1805 zatwierdzenie w Prusach tytułu baronowskiego, którego już używała w XVII stuleciu.
Źródło: Kos. I.

Klingstädt

Klingstädt baron Ditrich, Tymoteusz, radca rosyjski, otrzymał indygenat polski w r. 1775, a tytuł baronowski uzyskał od króla Stanisława Augusta 1772.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Kampenhausen

Kampenhausen h. własnego, nobilitowani w Szwecji w r. 1665 i 1675; jedna linia otrzymała tytuł baronowski szwedzki 1744; posiadali indygenat polski.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Kalberg

Kalberg, rodzina baronowska niemiecka, otrzymała indygenat polski r. 1775.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Klicki

Klicki h. Prus I (in. Turzyna), vel Klecki, rodzina mazowiecka, której gniazdowym majątkiem jest wieś Klice, w parafii Lekowo, pow. Ciechanów. Później, majątek ten rozpadł się na Klice Duże i Klice Małe (inaczej Kliczki).

Kolowrat-Libszteiński

Kolowrat-Libszteiński h. Kolowrat, znakomita hrabiowska rodzina czeska; z niej Franciszek Antoni tajny radca i minister austriacki, otrzymał indygenat galicyjski 1842.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Kisielew

Kisielew h. Światołdycz, rodzina polskiego pochodzenia w Rosji, otrzymała tytuł hrabiowski w Cesarstwie Rosyjskim 1839.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Keyserling

Keyserling v. Kayserling, rodzina kurlandzka, hrabiowie państwa rzymskiego 1741 i 1791, a pruscy 1744, 1777 i 1786; posiadali indygenat polski.
 
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Kanitz

Kanitz v. Canitz, w Prusach Zachodnich, otrzymali tytuł hrabiowski pruski 1798.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Kalckreuth

Kalckreuth h. własnego, baronowie czescy 1687, a hrabiowie pruscy 1786, indygenowani w Polsce 1676 r.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Kobryński

Kobryński herbu i gałęzi wielkich książąt kijowskich starszej linii, wygaśli w XVI stuleciu.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Koło

Koło h. Junosza, v. Kola, pisali się z Dalejowa, zamożna lecz już wygasła rodzina czerwonoruska; z niej 2 wojewodów i 3 kasztelanów 1440—1540.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Kołątaj

Kołątaj h. własnego (in. Kotwica, Stumberg), vel Kołłątaj, Kołłontaj, Kołontaj, Kołontajew, Kołontajewicz, rodzina pochodząca od bojarów litewsko-ruskich. Pisali się, nie wiadomo czemu, „ze Sztumbergu”.

Kołaczkowski

Kołaczkowski h. Abdank (in. Habdank), stara rodzina wielkopolska, wzięła nazwisko od wsi Kołaczkowice (zwanej dawniej także Kołaczkowem), w pow. kościańskim. Pisali się zaś z Konar, obok leżących. Kołaczkowscy, Konarscy, Ireccy, Golejowscy i Dupińscy, stanowią jedną rodzinę, piszącą się w XIII i XIV wieku z Dupina (dziś Dubin), w pow. kościańskim (Bon.). 

Kolnicki

Kolnicki h. Trąby odmienne, w Małopolsce; z nich 1 kasztelan 1431—1440. Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Kociełł

Kociełł h. Pelikan, rodzina rusko-litewska; z niej 1 wojewoda a zarazem minister 1697 — 1722. Źródło: Kos. I.

Kochanowski

Ślepowron

 Korwin

Kochanowski h. Ślepowron (później h. Korwin), vel Korwin-Kochanowski, stara, zamożna i zasłużona rodzina małopolska. Ich gniazdem rodowym jest Kochanów, w dawnym woj. sandomierskim, w pow. radomskim, w parafii Wieniawa, gdzie są notowani jako dziedzice tych dóbr w latach 1411-1569. 

Kobylański

Kobylański h. Grzymała, v. Kobyliński, stara rodzina małopolska, wygasła już w XVI wieku; z niej 1 kasztelan 1415 — 1436.