Gorzycki

Gorzycki h. Doliwa, rodzina wielkopolska, pisząca się z Gorzyc. W XIX stuleciu byli właścicielami dóbr Siemiginówka w Galicji.

Gładysz

Gładysz h. Gryf, stara rodzina małopolska; niegdyś pisali się z Brześcia w pow. bieckim. Czasem zmieniali nazwisko na Gładyszewski vel Gładyszowski.

Goczałkowski

Goczałkowski h. Szreniawa, na Śląsku, baronowie czescy od 1705. 

Źródło: Kos. I.

Gaffron

Gaffron h. Rogala, rodzina śląska pochodzenia polskiego, baronowie pruscy z przydomkiem von Kummern.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Gerstorff

Gerstorff h. własnego, hrabiowie czescy 1701, w 1723 hrabiowie państwa rzymskiego, a w 1823 i 1841 hrabiowie pruscy, otrzymali w 1641 indygenat polski. Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Gaschin

von Gaschin (Gaszyn) h. Berszten II, rodzina polska osiedlona na Śląsku, otrzymała tytuł hrabiowski państwa rzymskiego w 1663 r.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Gordon

Gordon h. własnego (in. Bydant), margrabiowie de Huntley (vel Huntly), hrabiowie Enzie, stara rodzina szkocka, spokrewniona z panującą rodziną Stuartów. Otrzymali indygenat polski 1658 r., zatwierdzony 1673 r. Używali także herbów Gordon oraz Brochwicz. 

Daszkowicz-Gliński

Daszkowicz-Gliński h. Gliński, rodzina książęca pochodzenia tatarskiego, herbu i gałęzi książąt Glińskich, wygaśli w XVI stuleciu.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Godzimierski

Godzimierski h. Bończa, vel Wilga-Godzimierski, Godzimirski, Gozimierski, Gozimirski, pisali się „z Godzimierza” (Gozimierza). Pochodzą od Wilgów i przez jakiś czas używali pierwotnego nazwiska jako przydomku. 

Gojski

Gojski h. Doliwa, vel Goyski, Gójski, Góyski, Gujski, Gozdzki, Goski, Godzki, rodzina małopolska, właściwie Gozdzki z Gozdu w pow. radomskim, dziedziczyła tam w XIV wieku.

Goworek

Goworek h. Rawicz, v. Gaworek, stara rodzina małopolska, zdaje się że już wygasła; z niej 1 wojewoda i 3 kasztelanów 1190—1340. Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik Heraldyczny, T.1.

Gostyński

Gostyński h. Gryzima, rodzina wielkopolska, używała za czasów piastowskich tytułu hrabiów (comes); z niej 1 wojewoda i 3 kasztelanów 1343—1574.
 
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik Heraldyczny, T.1.

Gosławski

Gosławski h. Nałęcz, vel Gosławicki, Kiełbasa-Gosławski, Gosłowski, w Wielkopolsce i na Kujawach. Używali przydomku Kiełbasa, który był ich pierwotnym nazwiskiem. Pisali się „z Gosławic”. Majątkiem gniazdowym tej rodziny jest wieś parafialna Gosławice, w pow. konińskim. 

Goślicki

Goślicki h. Grzymała, stara rodzina mazowiecka, z Goślic w woj. płockim, której protoplastą jest Walenty (zm. 1596), kasztelan sierpski, dziedzic na Goślicach. Są jednego pochodzenia z Głogowskimi herbu Grzymała. Z nich 1 biskup i 2 kasztelanów 1396—1607.

Gościcki

Gościcki h. Lubicz, vel Goszczycki, dom licznie rozrodzony już w XVI wieku. Jedna ich gałąź przeniosła się na Ukrainę.

Gorzewski

Gorzewski h. Zaremba, rodzina wielkopolska; z niej 2 kasztelanów 1643 — 1693. 

Goryński

Goryński h. Poraj, wygasła rodzina mazowiecka; z niej 2 wojewodów 1511—1542.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik Heraldyczny, T.1.

Górka

Górka h. Leliwa, wygasła rodzina małopolska; z niej 1 kasztelan 1423.

Gomoliński

Gomoliński h. Jelita, stara rodzina, jednego pochodzenia z Jelitczykami Zamoyskimi; z niej 2 biskupów, 1 minister i 5 kasztelanów 1548—1711. 

Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik Heraldyczny, T.1.

Gołyński

Gołyński h. Prawdzic, znakomita i zamożna w XV i XVI wieku rodzina mazowiecka, której protoplastą zdaje się być słynny z męstwa Marcin z Gołynina ok. 1260 r. Paweł Gołyński, kanonik płocki 1453 r. Jakub, kasztelan ciechanowski 1472-1482, prawd. był później wojewodą mazowieckim. Adrian, kasztelan czerski. Z nich: 1 wojewoda i 6 kasztelanów w latach 1420 — 1654.