Gorzycki

Gorzycki h. Doliwa, rodzina wielkopolska, pisząca się z Gorzyc. W XIX stuleciu byli właścicielami dóbr Siemiginówka w Galicji.

Gładysz

Gładysz h. Gryf, stara rodzina małopolska; niegdyś pisali się z Brześcia w pow. bieckim. Czasem zmieniali nazwisko na Gładyszewski vel Gładyszowski.

Goczałkowski

Goczałkowski h. Szreniawa, na Śląsku, baronowie czescy od 1705. 

Źródło: Kos. I.

Gaffron

Gaffron h. Rogala, rodzina śląska pochodzenia polskiego, baronowie pruscy z przydomkiem von Kummern.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Gerstorff

Gerstorff h. własnego, hrabiowie czescy 1701, w 1723 hrabiowie państwa rzymskiego, a w 1823 i 1841 hrabiowie pruscy, otrzymali w 1641 indygenat polski. Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Gaschin

von Gaschin (Gaszyn) h. Berszten II, rodzina polska osiedlona na Śląsku, otrzymała tytuł hrabiowski państwa rzymskiego w 1663 r.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Gordon

Gordon h. własnego (in. Bydant), margrabiowie de Huntley (vel Huntly), hrabiowie Enzie, stara rodzina szkocka, spokrewniona z panującą rodziną Stuartów. Otrzymali indygenat polski 1658 r., zatwierdzony 1673 r. Używali także herbów Gordon oraz Brochwicz. 

Daszkowicz-Gliński

Daszkowicz-Gliński h. Gliński, rodzina książęca pochodzenia tatarskiego, herbu i gałęzi książąt Glińskich, wygaśli w XVI stuleciu.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Godzimierski

Godzimierski h. Bończa, vel Godzimirski, Gozimierski, Gozimirski, pisali się „z Godzimierza” (Gozimierza). Pisownia nazwiska przez długi czas była nieustalona, jednak najbardziej rozpowszechnioną była forma „Gozimirski”. Ich gniazdem rodowym jest Godzimierz (nazywany dawniej też Gozimierzem), w pow. rawskim, w parafii Biała Rawska.

Gojski

Gojski h. Doliwa, vel Goyski, Gójski, Góyski, Gujski, Gozdzki, Goski, Godzki, rodzina małopolska, właściwie Gozdzki z Gozdu w pow. radomskim, dziedziczyła tam w XIV wieku.

Goworek

Goworek h. Rawicz, v. Gaworek, stara rodzina małopolska, zdaje się że już wygasła; z niej 1 wojewoda i 3 kasztelanów 1190—1340. Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik Heraldyczny, T.1.

Gostyński

Gostyński h. Gryzima, rodzina wielkopolska, używała za czasów piastowskich tytułu hrabiów (comes); z niej 1 wojewoda i 3 kasztelanów 1343—1574.
 
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik Heraldyczny, T.1.

Gosławski

Gosławski h. Nałęcz, vel Gosławicki, Kiełbasa-Gosławski, Gosłowski, w Wielkopolsce i na Kujawach. Używali przydomku Kiełbasa, który był ich pierwotnym nazwiskiem. Pisali się „z Gosławic”. Majątkiem gniazdowym tej rodziny jest wieś parafialna Gosławice, w pow. konińskim. 

Goślicki

Goślicki h. Grzymała, stara rodzina mazowiecka, z Goślic w woj. płockim, której protoplastą jest Walenty (zm. 1596), kasztelan sierpski, dziedzic na Goślicach. Są jednego pochodzenia z Głogowskimi herbu Grzymała. Z nich 1 biskup i 2 kasztelanów 1396—1607.

Gościcki

Gościcki h. Lubicz, vel Goszczycki, dom licznie rozrodzony już w XVI wieku. Jedna ich gałąź przeniosła się na Ukrainę.

Gorzewski

Gorzewski h. Zaremba, rodzina wielkopolska; z niej 2 kasztelanów 1643 — 1693. 

Goryński

Goryński h. Poraj, wygasła rodzina mazowiecka; z niej 2 wojewodów 1511—1542.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik Heraldyczny, T.1.

Górka

Górka h. Leliwa, wygasła rodzina małopolska; z niej 1 kasztelan 1423.

Gomoliński

Gomoliński h. Jelita, stara rodzina, jednego pochodzenia z Jelitczykami Zamoyskimi; z niej 2 biskupów, 1 minister i 5 kasztelanów 1548—1711. 

Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik Heraldyczny, T.1.

Gołyński

Gołyński h. Prawdzic, znakomita i zamożna w XV i XVI wieku rodzina mazowiecka, której protoplastą zdaje się być słynny z męstwa Marcin z Gołynina ok. 1260 r. Paweł Gołyński, kanonik płocki 1453 r. Jakub, kasztelan ciechanowski 1472-1482, prawd. był później wojewodą mazowieckim. Adrian, kasztelan czerski. Z nich: 1 wojewoda i 6 kasztelanów w latach 1420 — 1654.