Conradi

Conradi (Konradi), rodzina miejska gdańska, otrzymała nobilitację polską 1768, a tytuł baronowski pruski 1798. Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Coccey

Coccey (Kokcej), nobilitowani w Prusach 1702, a ok. r. 1750 otrzymali tytuł baronów pruskich; w 1768 indygenowani w Polsce. Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Czechowicz

Czechowicz h. Ostoja, vel Czechowicz-Lachowicki, rodzina litewska, o przydomku Lachowicki, z której Stanisław marszałek żmudzki 1589 r. 

Czettritz

Czettritz h. Wieniawa, rodzina śląska pochodzenia polskiego, otrzymała w 1734 roku baronowski, a w 1786 hrabiowski tytuł pruski. 

Corticelli

Corticelli (Korticzeli), rodzina włoska, z niej Szymon starosta korytnicki, otrzymał indygenat polski, a ok. r. 1791 tytuł hrabiowski austriacki. Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Corbolli de Brunori

Corbolli hrabia de Brunori, szlachcic włoski z Urbino, otrzymał w 1673 r. od króla Michała Wiśniowieckiego tytuł margrabiowski z odmianą w herbie. Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Cioja

de Cioja, Fortunat szlachcic rzymski, mianowany margrabią przez króla Stanisława Augusta 1775 r. 

Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Czerniszew

Czerniszew v. Czernyszew, rodzina książęca rosyjska, otrzymała indygenat polski na sejmie 1775. Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Czyżowski

Czyżowski h. Półkozic, vel Czyżewski, stara już wygasła rodzina małopolska; z niej 1 kasztelan krakowski i 1 wojewoda 1422-1458. 

Źródła: A.A. Kosiński, Przewodnik Heraldyczny, T.1.

Czyżowski h. Topór, vel Czyżewski, pochodzą od małopolskiej rodziny Zaklików; z nich 3 kasztelanów 1560-1760.

Źródła: A.A. Kosiński, Przewodnik Heraldyczny, T.1.

Czuryło

Czuryło h. Korczak, zamożna w XVI stuleciu rodzina czerwonoruska; z niej 1 kasztelan 1510—1524.
 
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik Heraldyczny, T.1.

Czosnowski

Czosnowski h. Roch II (in. Kolumna, Pierzchała), rodzina mazowiecka, pisali się z Obór i są jednego pochodzenia z Oborskimi; z nich: 1 wojewoda i 2 kasztelanów 1493—1745.

• ANDRZEJ Czosnowski, wojewoda rawski 1493 r.
• STANISŁAW Czosnowski, kasztelan warszawski 1703 r.
• ANTONI Czosnowski, kasztelan wyszogrodzki.
Źródło: Kos. I; Żych. I 139.

Czerski

Czerski h. Ogończyk, vel Czyrski, rodzina senatorska w ziemi dobrzyńskiej i Prusach Zachodnich, pochodząca od rodu Ogonów na Radzikowie. Niektórzy używali w XVI wieku przydomku Sochel. 

Czerny

Czerny h. Nowina, vel Czerny-Szwarcenberg (Schwarzenberg), rodzina mieszczańska krakowska, nobilitowana w Polsce 1442 r. Pierwotnie nazywali się Schwarz (Schwartz), używali przydomku Szwarcenberg (Szwarcemberg).

„Przodkowie domu tego przybyli z Niemiec, gdyż zwali się pierwotnie Szwarcami, a po polsku Czarnymi. Osiedleni w Krakowie z czasem na Czernych nazwisko zmienili. W XVIII wieku przybrali przydomek Szwarcenberg. Pisali się z Witowic” (Bon.).

Spośród wielu mieszczan w XIV i XV wieku w Krakowie noszących nazwisko Szwarc (Niger, Czarny), do większego znaczenia doszedł dopiero Jerzy, rajca w latach 1419-1450, nobilitowany 1442 r. w Budzie przez króla Władysława Warneńczyka. Wraz ze szlachectwem otrzymał herb Bożezdarz (tzw. Pogonia polska), przedstawiający przez całą tarczę błękitną szeroki krzyż biały, w którego każdym końcu lilia podwójna (Dług.).

Według Bonieckiego, wkrótce ten Jerzy, lub któryś z jego potomków, został przyjęty do rodu Nowinów i Długosz już w drugiej połowie XV wieku wymienia Stanisława Czarnego herbu Nowina, dziedzica Wielkich Strzelec (Lib. Ben.). Według Uruskiego, były to dwie, odrębne rodziny, dla odróżnienia, Nowinowie nazwali się Czernymi (zamiast Czarny), a część z nich pozostała przy nazwisku Szwarc. Żernicki pisze, że była w Prusach w 1748 r. rodzina o nazwisku Schwartz de Schwartzenfeld, która używała herbu Nowina odmienna (na tarczy, po prawej stronie Nowina, po lewej czarne skrzydło orle w polu srebrnym).

Z nich: 4 kasztelanów w latach 1585 — 1760. Piotr, kasztelan lubelski 1585 r. Michał (zm. 1697), kasztelan oświęcimski 1685 r., sądecki 1694 r. Stanisław (zm. 1720), kasztelan sądecki 1702 r., oświęcimski 1715 r. Franciszek, kasztelan oświęcimski 1739-1746, wojnicki 1746 r., ustąpił 1760 r.

Czerni-Szwarcenberg herbu Nowina wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862, zostali zapisani do ksiąg szlachty ówczesnej guberni radomskiej, oddział kielecki. 

Genealogia
(osób: 40)

• KONSTANCJA Czerny z Witowic h. Nowina (ok. 1680-po 1710), c. Stefana i Agnieszki Gołuchowskiej h. Leliwa (Dw. Teki; AGZ Kalisz); m. (1699) Władysław Rey z Nagłowic h. Oksza (ok. 1670-po 1710), s. Bogusława i 1ż. Zofii Kossowskiej, podczaszy grabowiecki, dziedzic dóbr Przenosza, Gliniec, Karczma; według zapisków urzędowych jego matką była Maria Konstancja Herszter vel Herster (AGZ Kościan); dzieci: Olbracht, Józef, Marianna, Teresa, Zofia – Rejowie.

• WINCENTY Szwarcenberg-Czerny h. Nowina (1832-1903) s. Antoniego i Marianny Schultz, dzierżawca Ilkowic, a od 1866 r. dzierżawca Sadowia i Górki; zięć Kazimierza Girtlera, ożeniony z jego córką Kazimierą (Pam. Girt.); ż. Kazimiera Girtler (1838-1911), c. Kazimierza i Eleonory Janowskiej (Pam. Girt.); dzieci: Edward.

Źródła: Bon. t. 3/374-379; Bork. Sp. 452; Kos. t. 1; Krzep. Małop.; Nies., Piek.; Sęcz.; Urus. t. 3/13-15; Żern. t. 2/431.

Czerniejewski

Czerniejewski h. Korczak, vel Czerniejowski, rzadko Czerniewski, rodzina czerwonoruska, pochodzenia węgierskiego lub wołoskiego, pisała się z Czerniejowa. Wedle Bonieckiego, nazwisko wzięli od dóbr Czerniejów w ziemi lwowskiej, a protoplastą ich ma być Benedykt, Węgier, kasztelan halicki 1387. Istnieje też kilka osad tej nazwy w woj. lubelskim, m. in. Czerniejów, dawniej w parafii Wola Wołoska, gmina Turno, pow. Włodawa (SGKP), obecnie powiat Parczew. Mikołaj z Czerniejowa 1459 r. kupił Załuże, a z braćmi swymi, Janem i Marcinem, był dziedzicem Kamieńca, Czerniejowa, Hołobutowa i Kłodnicy (Bon.). Antoni, podstoli halicki 1475. Jan, podczaszy lwowski 1613, podkomorzy lwowski 1615. Jan, skarbnik parnawski, poseł ziemi liwskiej na sejm 1783. Czerniejewscy byli właścicielami m. in. dóbr Czarnowiec w pow. ostrołęckim, gminie Rzekuń. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Czerwiński

Czerwiński h. Wieniawa, w Małopolsce; z nich 5 kasztelanów 1661—1729.

Czarnocki

Czarnocki h. Lis, Czarnocki h. Lis (in. Mzura), rodzina małopolska, pisząca się „z Czarnocina”. 

Czarnkowski

Czarnkowski h. Nałęcz, jedna z najstarszych magnackich rodzin wielkopolskich, wygasła 1727 r., używała tytułu hrabiów (comes), a niekiedy i książąt Dierżykrajów na Człopie; z tej rodziny 1 arcybiskup gnieźnieński, 2 biskupów, 8 wojewodów, 2 ministrów, i 17 kasztelanów 1192—1662. Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik Heraldyczny, T.1.

Czarnecki

Czarnecki h. Czarnecki (in. herb własny), vel Czarnecki de Leiligen, rodzina hrabiowska niemiecka, właściwe jej nazwisko było de Leiligen. 

Czarniecki

Czarniecki h. Łodzia, vel Czarnecki, rodzina małopolska, pisała się z Czarncy. Ich gniazdem jest wieś parafialna Czarnca niegdyś w powiecie chęcińskim, obecnie powiat Włoszczowa. Wymienieni w aktach chęcińskich już w 1425 roku. Jakub był właścicielem Czarncy 1508 r., a

Czapski

Czapski h. Leliwa, vel Hutten-Czapski, stara rodzina pomorska, gdzie posiadała dobra Czaple (niem. Zappern), w pow. świeckim. Używali przydomku Hutten (von Hütten), a poszczególne gałęzie pisały się z Bąkowa, Smętowa i Smoląga.