Czarnocki

Czarnocki h. Lis, Czarnocki h. Lis (in. Mzura), rodzina małopolska, pisząca się „z Czarnocina”. 

Ich majątkiem gniazdowym jest wieś parafialna Czarnocin, w dawnym pow. wiślickim, obecnie pow. Kazimierza Wielka. Protoplastą rodu ma być Otton z Mstyczowa, kanclerz królewski, który według Długosza, wybudował kościoły w Czarnocinie i Goleniowach. Z nich: 1 kasztelan 1620 r. Czarnoccy są jednego pochodzenia z Giebułtowskimi herbu Lis. Jedna gałąź Czarnockich osiadła w W. Ks. Litewskim.

Inna linia Czarnockich herbu Lis, pisała się „z Czarnot”, wsi położonej na Podlasiu, w ziemi drohickiej. Ci Czarnoccy używali częściej zawołania Mzura, niż Lis. Linia ta założona została przez Stanisława, właściciela Czarnot 1545 r. (Metr. Lit.). Ów Stanisław był synem Leonarda, zapewne pisarza grodzkiego krakowskiego.

Czarnoccy herbu Lis wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862. Niektórzy z nich zostali zapisani do ksiąg szlachty ówczesnej guberni lubelskiej.

Genealogia
(osób: 138)

• FRANCISZEK Ksawery Michał Czarnocki z Czarnot h. Lis (ok. 1790-po 1869), s. Jana i Franciszki Kuszel, właściciel m.in. dóbr Jasienica; w aktach także: Ksawery Cz-cki; ż. (9 II 1814 Warszawa) Krystyna Anna Młyńska h. Prus III (1795-1869), c. Aleksandra Aleksego i Marianny Chrzanowskiej; zamieszkała Warszawa; ur. Rudzienko, parafia Kołbiel, obecnie pow. Otwock, woj. mazowieckie, chrz. 1795, zm. tamże, lat 74; w aktach także: Anna Krystyna M-ska (Urus.; MK Kołbiel); ślub w parafii św. Andrzeja w Warszawie, rozwód 1819 (MK Warszawa: św. Andrzej, ASC Cyrkuł IV).

• PETRONELA Czarnocka z Czarnocina h. Lis (ok. 1760-po 1793), c. Michała i NN., dziedziczka dóbr Secemin, pow. włoszczowski, wniosła ten majątek swojemu mężowi jako posag; m. (ok. 1780) Jan Kanty Ścibor-Marchocki h. Ostoja (ok. 1755-po 1825), s. Jana i 2ż. Marianny Myszkowskiej, chorąży JKMci 1786, sędzia pokoju powiatu jędrzejowskiego 1825; dziedzic wsi Małoszyce, pow. Opatów, którą w imieniu swoim i brata swego Stefana sprzedał 1786 r. Ignacemu Dowbor-Muśnickiemu, szambelanowi królewskiemu; wnuk Krzysztofa, dziedzica dóbr Małoszyce w woj. sand. przed r. 1775; dziedzic wsi Secemin, Psary, Witów i Wygiełzów, w pow. włoszczowskim; posesor wsi Wyczerpy, parafia Częstochowa św. Zygmunta, 1786 r.; (Urus.; Sęcz.; MK Częstochowa: św. Zygmunt); dzieci: Antoni, Teodor, Gabriel, Onufry, Aleksandra, córka NI.

Źródła: Bon. t. 3/301-308; Kos. t. 1; Krzep. Małop.; Nies.; Sęcz.; Urus. t. 2/379-382.