Marchocki

Marchocki h. Ostoja, vel Ścibor-Marchocki, Markocki, Morchocki, rodzina małopolska, używająca przydomku Ścibor, jako że wywodzą się od Ściborów. Rozsiedlili się także w Wielkopolsce, w Sieradzkiem, w Prusach, na Rusi Czerwonej i gdzie indziej. Nazwisko wzięli od wsi Marchocice in. Markocice, w pow. miechowskim, w parafii Racławice. 

Stanisław z Marchocic i Sarnowa notowany jest w aktach krakowskich 1436 r. Piotr występuje tamże 1450 r. Stanisław, szafarz królewski 1589 r. Mikołaj, dziedzic Januszowic i Parzymiechów 1591 roku. Jan, dziedzic na Januszowicach, pozostawił syna Pawła (zm. 1631), starostę czechowskiego, „zasłużonego w obywatelstwie”, który 20 razy był posłem na sejmy i generalnym poborcą podatków krakowskich w 1629 r., rotmistrzem królewskim. Mikołaj, starosta czechowski, rotmistrz królewski, odznaczył się w wojnie z Tatarami 1612 r. i w Prusach 1626 i 1628 r. i w nagrodę za zasługi dostał wynagrodzenie na sejmie 1620 r. Stefan Dominik, starosta chęciński 1686.

Aleksander Ścibor z Marchocic, i Adam, elektorzy 1632 r. z woj. krakowskiego. Mikołaj na Miechowicach Morchocki podpisał elekcję 1632 roku z woj. sandomierskim. Michał, miecznik przemyski 1662 r., oraz Stanisław, elektorzy 1669 r. z woj. sandomierskiego. Jan Karol, miecznik chełmiński, elektor 1669 r. z woj. kaliskiego, następnie podsędek kaliski, podpisał elekcję 1674 r. z woj. kaliskim. Mikołaj, podpisał elekcję 1697 r. z woj. sandomierskim. Aleksander, porucznik znaku pancernego, elektor 1733 r. z woj. kaliskiego. 

Marchoccy herbu Ostoja zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, zapisani do ksiąg szlachty ówczesnej guberni radomskiej, oddział kielecki, a także lubelskiej, oddział podlaski. Z nich 3 kasztelanów w latach 1694 — 1788.

Genealogia
(osób: 73)

 

• JAN Kanty Ścibor-Marchocki h. Ostoja (ok. 1755-po 1825), s. Jana i 2ż. Marianny Myszkowskiej, chorąży JKMci 1786, sędzia pokoju powiatu jędrzejowskiego 1825; dziedzic wsi Małoszyce, pow. Opatów, którą w imieniu swoim i brata swego Stefana sprzedał 1786 r. Ignacemu Dowbor-Muśnickiemu, szambelanowi królewskiemu; wnuk Krzysztofa, dziedzica dóbr Małoszyce w woj. sand. przed r. 1775; dziedzic wsi Secemin, Psary, Witów i Wygiełzów, w pow. włoszczowskim; posesor wsi Wyczerpy, parafia Częstochowa św. Zygmunta, 1786 r.; (Urus.; Sęcz.; MK Częstochowa: św. Zygmunt); ż. Petronela Czarnocka h. Lis (ok. 1760-po 1793), c. Michała i NN., dziedziczka dóbr Secemin, pow. włoszczowski, wniosła ten majątek swojemu mężowi jako posag; dzieci: Antoni, Teodor, Gabriel, Onufry, Aleksandra, córka NI.
 

• MICHALINA Klementyna Ścibor-Marchocka h. Ostoja (ok. 1825-po 1852), c. Onufrego i Marianny Waldgon (Waldkun), dziedziczka dóbr Podlesie, parafia Secemin, pow. Włoszczowa; w aktach także: Klementyna Michalina Marchocka; w drugiej połowie XIX w. kompleks dóbr secemińskich stał się własnością Lohmannów, którzy przebywali w Seceminie do 1946 r. (Urus.; MK Secemin); m. (1852 Secemin) Franciszek Brunon Edward Lohman (ok. 1820-po 1852); ślub w parafii Secemin, miejscowość: Secemin (MK Secemin).

 

Źródła: Bork. Sp. 237; Dw.Teki; Krzep. Małop. 59; Kos. t. 1; Krzep. Prus. t. 2/204; Nies. t. 6/343-344; Sęcz.; Szl. Król.; Urus. t. 10/207-210, t. 11/261.