Hłasko

Hłasko h. Leliwa, vel Chłasko, Łasko, rodzina rusko-litewska, z której Tychno Iwanowicz, właściciel Kniażyc 1585, Karol starosta szewiński 1720. Tadeusz (zm. 1756), starosta szmeltyński. W XVIII stuleciu należały do nich starostwa szewińskie i szmeltyńskie, a w XIX byli właścicielami

Hrebnicki

Hrebnicki h. Ostoja, rodzina litewska, z której Urban Antoni starosta miciuński 1753 r., a ks. Florian (zm. 1762), biskup greko-unicki witebski, mścisławski, orszański, mohilewski, arcybiskup grecko-unicki połocki, metropolita kijowski. W XVIII i XIX wieku byli właścicielami dóbr Obol

Horodyski

Horodyski h. Korczak, licznie rozrodzona rodzina czerwonoruska, używająca przydomków: Abramowicz, Bratko, Jadwiszczak, Kamatiak, Maciejczak, Czobotowicz, Onańczyk, Prokopiak, Puhacz i Żurawel. 

W XIX stuleciu byli właścicielami następujących dóbr w Galicji: Żabińczyki, Krogulec, Kociubińce, Tłusteńkie, Babiniec i Wasylkowce, wszystkie w pow. husiatyńskim.

Genealogia
(osób: 47)

• TERESA Horodyska h. Korczak (7 IV 1899-1982), c. Antoniego i Józefy Rostworowskiej; m. (1924 Warszawa) Aleksander Szaszkiewicz h. wł. (1890-1961), s. Kazimierza i Tekli Łaźnińskiej h. Jelita; ślub w parafii św. Aleksandra (MK Warszawa: św. Aleksander); dzieci: 1/ Teresa (ur. 1934), 2/ Anna (ur. 1935) – Szaszkiewiczówny.

• TOMASZ Izydor Horodyski (ok. 1820-po 1880), s. Antoniego i Zofii Czernińskiej, poseł na sejmy galicyjskie i do Rady Państwa w Wiedniu; właściciel dóbr Krogulec w pow. husiatyńskim; ż. (1845) Anna Komarnicka (ok. 1820-po 1880); dzieci: Bronisław.

Źródła: Bon. t. 7/352-355; Bork. Rocz. t. 1/471-472; Nies.; Sęcz.; Urus.

Hoszowski

Hoszowski h. Sas, licznie rozrodzona rodzina czerwonoruska, pochodząca z Hoszowa w ziemi lwowskiej, wymieniana w aktach grodzkich lwowskich od 1464 r. Używali następujących przydomków: Hłochan, Hołdysz, Jurfiniec, Kubarycz, Markowicz, Misiewicz, Siarkowicz, Stasiewicz i Stecewicz.

Horbowski

Horbowski h. Korczak, v. Zaranek-Horbowski, rodzina litewska z woj. brześciańskiego, ich właściwym nazwiskiem jest Zaranek, a Horbowski — przydomkiem.

Howerbeck

Howerbeck h. własnego, rodzina flamandzka, indygenowana w Polsce w r. 1659, otrzymała tytuł baronowski pruski 1663.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Hondorff

Hondorff h. Nabram odmienny, właściwie Hohendorff, w Prusach Zachodnich i w Małopolsce; jedna linia otrzymała tytuł baronów państwa rzymskiego w r. 1706.
 
Źródła: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Heycking

Heycking h. własnego v. Heucking, rodzina inflancka, jej tytuł baronowski zatwierdzony został w Cesarstwie Rosyjskim w r. 1833.
 
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Heydegg

Heydegg h. własnego, wygasła w r. 1750 baronowska rodzina w Prusach Zachodnich. Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Hauer

Hauer h. własnego, Franciszek baron Hauer gubernator galicyjski, otrzymał 1817 indygenat galicyjski.
 
Źródła: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Heydel

Heydel h. własnego, stara rodzina saska; z niej Jan, major wojsk polskich, otrzymał w roku 1772 od króla Stanisława Augusta tytuł baronowski z odmianą w herbie; ten tytuł przyznany został jego potomkom w Królestwie Polskim r. 1820, a w Cesarstwie Austriackim 1826.

Źródło: Kos. I 339-342, II 162-163.

Harasiewicz

Harasiewicz, Michał oficjał generalny unicki, otrzymał w r. 1811 tytuł baronowski austriacki z przydomkiem von Neustern.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Hadziewicz

Hadziewicz h. Wieniawa, rodzina ormiańska pochodząca z Grecji, a osiadła w Polsce; nobilitowani w 1654 r. Podpisali elekcję Stanisława Augusta w 1764 r.

Houwalt

Houwalt h. własnego, nobilitowani w Szwecji 1631, indygenowani 1662 w Polsce z odmianą w herbie; ich gałąź osiedlona na Śląsku otrzymała w 1840 tytuł hrabiowski pruski na prawie pierworodztwa w rodzinie.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Hompesch Bolheim

Hompesch Bolheim, stara rodzina niemiecka, otrzymała tytuł hrabiowski pruski 1822 r., a austriacki w 1836, indygenat galicyjski uzyskała w 1845 r.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Hoditz

Hoditz h. Rogala, rodzina śląska polskiego pochodzenia, otrzymała tytuł hrabiowski czeski 1641. Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Haugwitz

Haugwitz h. własnego, na Śląsku i w Prusach Zachodnich; jedna ich linia otrzymała w 1733 tytuł hrabiowski czeski, a w 1779 hrabiowski państwa rzymskiego.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Hussarzewski

Hussarzewski h. własnego (połączone herby Prus i Sas) vel Husarzewski, Usarzewski, otrzymali nobilitację polską w roku 1676. Z tej rodziny: Karol Antoni, szambelan polski otrzymał w r. 1814 tytuł hrabiowski pruski, uznany w Austrii w 1823.
 
Źródła: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Humnicki

Humnicki h. Gozdawa, pisali się „z Humnisk”. Ich majątkiem gniazdowym są Humniska, w ziemi sanockiej, na których dziedziczyli 1450 r. 

Humniccy herbu Gozdawa zostali wylegitymowani ze szlachectwa w sądzie grodzkim sanockim 1782 r. (Szl. Gal.) oraz w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862, zapisani zostali do ksiąg szlachty ówczesnej guberni radomskiejj, oddział kielecki. 

Michał, cześnik żydaczowski w 1790 r. oraz inny Michał w 1794 r., zostali hrabiami austriackimi z odmianą w herbie.

Genealogia
(osób: 78)

• ANNA Humnicka h. Gozdawa (1877-po 1918), c. Zygmunta i Teodory Błeszyńskiej; m. (1918 Kraków) Władysław Krzysztoforski (1887-po 1918), s. Franciszeka i Reginy Molenda; ślub w parafii św. Szczepana, miejscowość: Kraków (MK Kraków: św. Szczepan).

• IGNACY Błażej Andrzej Humnicki z Humnisk h. Gozdawa (5 II 1798-15 V 1864), s. Wincentego i Rozalii Barzykowskiej (Borzykowskiej), poeta, dramaturg; radca dyrekcji głównej Tow. Kredytowego Ziemskiego 1826-1830; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym 1838 r., z herbem Gozdawa, zapisany został do ksiąg szlachty ówczesnej guberni radomskiejj, oddział kielecki; dziedzic dóbr Tuczępy 1838 r.; dziedzic dóbr Lubania 1856 r.; ur. Mychów albo Czajęcice (Czajęczyce), w woj. sandomierskim, zm. Kraków, lat 66, poch. Cm. Rakowicki, kw. Lb, gr. rodz. Ciszewskich (PSB; Bon.; Sęcz.; Lit. Pol.; Cm. Rak.; Pam. Girt.); ż. (1828 Probołowice) Józefa Łuniewska h. Łukocz (ok. 1800-po 1835), c. Wiktoryna, cześnika smoleńskiego, i Anny Rupniewskiej h. Szreniawa odm.; w aktach także: Józefina Ł-ska, Plewa-Łuniewska; ślub w parafii Probołowice, pow. Pińczów (MK Probołowice); dzieci: Zygmunt, Adolf.

Źródła: Bon. t. 8/7-12; Kos. t. 1; Nies.; Szl. Gal.; Urus.

Honoratis

de Honoratis, Honorat otrzymał w 1673 r. od króla Michała Wiśniowieckiego tytuł margrabiego z odmianą w herbie i dodaniem do nazwiska tytułu „Marchese de Aquila Alba".
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.