Wyszyński

Wyszyński h. Pierzchała (in. Roch), rodzina podlaska, ze wsi Wyszonki in. Wysząnki, w ziemi bielskiej.

Worotyński

Worotyński herbu własnego, gałąź książąt Czerniechowskich, przeszli pod panowanie w. książąt moskiewskich w r. 1500, a wygaśli w 1679. Zob. Boratyński
 
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Wyźycki

Wyźycki h. Gierałt, na Kujawach i w Małopolsce; z nich 1 arcybiskup lwowski i 2 kasztelanów 1696 — 1767. 

Źródła: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Wykowski

Wykowski h. Jastrzębiec (in. Boleścic), rodzina mazowiecka, osiedlona na Podlasiu. Według Niesieckiego, są gałęzią rodu Borutów (Boruta). Jeśli by tak było istotnie, to właściwym ich herbem jest Rogala.

Wydżga

Wydżga h. Jastrzębiec, rodzina mazowiecka, z woj. płockiego przeniosła się w Bełskie, na Ruś Czerwoną i dalej, na Podole. Zostali wylegitymo-wani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Wyhowski

Wyhowski h. Abdank (odm.) (in. Habdank), vel Wychowski, Wykowski, rodzina wołyńska, mieszkająca w XVII wieku na Wołyniu i Podolu. Ich gniazdem jest Wyhów nad Mohylanką, w pow. owruckim (Owrucz).

Wybicki

Wybicki h. Rogala, w Prusach Zachodnich; z nich 1 wojewoda 1807 — 1822. 

Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Wulkowski

Wulkowski h. Chomąto, w Prusach Zachodnich, właściwe ich nazwisko Cygemberg. Są jednego pochodzenia z Orłowskimi herbu Chomąto. Z nich: 1 wojewoda i 1 kasztelan 1484 — 1516. 

Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Wroński

Wroński h. Kościesza  (in. Strzegomia, Strzegonia), stara rodzina mazowiecka, pisząca się ze wsi Wronino i Wroninko w dawnym woj. płockim, parafie Radzymin i Gumino, pow. Płońsk.

Wrocimowski

Wrocimowski h. Półkozic, stara rodzina sieradzka; z niej 2 kasztelanów 1484 — 1496. 

Źródło: Kos. I.

Woronicz

Woronicz h. Pawęża, stara rodzina kijowska. Z nich: 1 arcybiskup warszawski i 2 kasztelanów w latach 1748 — 1829.

Źródła: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T. 1; T. Gajl, Herbarz polski online.

Worcell

Worcell h. Dąb, nobilitowani w 1764, używali na początku XIX stulecia tytułu hrabiowskiego; z nich 1 kasztelan 1774 — 1777.
 
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Wołucki

Wołucki h. Rawicz, na Mazowszu i w Małopolsce; z nich 1 biskup, 1 wojewoda i 3 kasztelanów 1592 — 1660. 

Wołowski

Bawół II

Czerwony

Wołowski h. Bawół II (oraz h. Czerwony, h. Nakaskach vel Na Kaskach), licznie rozrodzona i zasłużona dla kraju rodzina frankistowska, nobilitowana na Sejmie Czteroletnim 1791 r. z herbem „Czerwony” (w polu błękitnym głowa woła przodem, w połowie prawej czerwona, a w lewej czarna, na hełmie w koronie trzy pióra strusie).

Wołłowicz

Wołłowicz h. Bogoria, v. Wołowicz, stara i magnacka rodzina litewska, przyjęta w poczet szlachty polskiej na sejmie horodelskim 1413 r. Jedna linia otrzymała tytuł hrabiowski pruski z odmianą w herbie 5 VI 1798, a przyznanie tytułu hrabiowskiego w Król. Polskim w 1842. Senatorów w rodzinie 11 w latach 1450-1820, w tym 4 biskupów, 5 wojewodów, 1 hetman, 4 ministrów i 3 kasztelanów. 
Genealogia

• WITOLD Joachim hr. Wołłowicz (18 VII 1825-3 XI 1875), właściciel dóbr Wasilewicz w Król. Polskim; ż. (ok. 1850) Amelia ks. Ogińska, c. Tadeusza i Marii bar. Rönne; dzieci: Olgierd.

Źródła: Bork. Rocz. I 392-393; Kos. I; Nies.

Wołmiński

Wołmiński h. Rawicz, na Litwie; z nich 1 kasztelan 1579. 

Wolff

Wolff h. własnego (in. herbu Wolff, Wolf, Lew), vel Wolf von Luden-hausen (Lüdingshausen), zamożna rodzina inflancka, wywodząca się z Westfalii. Za czasów krzyżackich osiedlili się w Prusach a później w Inflantach.

Wojna

Wojna h. Trąby, vel Woyna, przydomku Jasieniecki, znakomita rodzina pochodzenia ruskiego; jedna jej gałąź otrzymała w 1800 tytuł hrabiowski austriacki; z tej familii 2 biskupów, 2 ministrów i 6 kasztelanów 1568 — 1690. Zob. Jasieniecki

• FRANCISZEK Woyna, tajny radca, podkanclerzy nadworny i szambelan austriacki, otrzymał tytuł hrabiowski austriacki 1800.

Źródła: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Wojeński

Wojeński h. Zadora, w Małopolsce; z nich 1 biskup i 1 kasztelan 1413 — 1685.
 
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Wojakowski

Brochwicz

Brochwicz II

 

Wojakowski h. Brochwicz (in. Brochwicz II), vel Wójakowski, Wujakowski, w Małopolsce i na Rusi Czerwonej, z czasem rozproszeni po całej Rzeczypospolitej. Pochodzą prawdopodobnie ze Śląska.