Pszonka

Pszonka h. Janina, vel Pszonka-Babiński, rodzina w woj. lubelskim starodawna, a głośna za króla Zygmunta Augusta przez Stanisława, założyciela sławnej Rzeczypospolitej babińskiej (Żych.).

Puttkamer

Puttkamer h. własnego (in. Bradacice odmienne), v. Putkamer, Potkamer etc., rodzina pomorska w Prusach Zachodnich. Jedna linia otrzymała tytuł baronowski państwa rzymskiego w 1681, a inna baronów pruskich 1737 (Kos.).
Istnieje hipoteza, iż Puttkamerowie są potomkami pomorskiego rodu Święców, którzy przestali być notowani w aktach mniej więcej wówczas, gdy pojawiło się nazwisko Puttkamer, stanowiące zniemczoną formę słowa „podkomorzy”. Za tą hipotezą przemawia także fakt, iż Święcowie piastowali także stanowisko podkomorzych. Warto też wspomnieć, że zarówno Święcowie, jak i Puttkamerowie mieli w swoim herbie rybogryfa.
Główna linia rodu Święców wygasła wkrótce po 1357 roku. Boczna ich gałąź o przydomku Podkomorzy znana była później pod nazwiskiem von Puttkamer.
Z czasem Puttkamerowie stali się jedną z najbogatszych rodzin możnowładztwa pomorskiego. Ich majątki rodowe znajdowały się głównie na terenie ziemi miasteckiej i słupskiej, a ośrodkiem ich włości było Barnowo leżące 2 km od Kołczygłów (Wikipedia).

Źródła: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1; Wikipedia.

Putiatin

Putiatin h. Kołodyn odmienny, rodzina polskiego pochodzenia w Rosji, otrzymała tytuł hrabiowski rosyjski 1855 r.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Pudwels

 Pudwels h. własnego v. Pudewels, Pudwils, Podywils, właściwie von Podewils, rodzina niemiecka, w XVII stuleciu osiedliła się w Prusach Zachodnich. Jedna jej gałąź otrzymała w 1741 r. tytuł hrabiowski pruski.
 
Źródła: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1; Wikipedia.

Posadowski

Posadowski h. Abdank, rodzina polskiego pochodzenia w Śląsku, otrzymała tytuł baronowski z przydomkiem von Postelvitz w r. 1705, a hrabiowski dla pierworodnego w rodzinie r. 1743.
 
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Potemkin

Potemkin, książę Taurycki; Grzegorz, generał feldmarszałek rosyjski, indygenowany w dawnej Rzeczypospolitej 1775 r., umarł bezpotomnie 1791 r.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Puński

Puński, tytułowani carewiczami tatarskimi, byli na Litwie w pierwszej połowie XVII stulecia.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Putywelski

Putywelski v. Putywlski, rodzina książęca niewiadomego herbu i gałęzi, byli na Białej Rusi w XVI stuleciu.
 
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Pstruch

Pstruch v. Pstrucki, rodzina książęca niewiadomego herbu i gałęzi, byli na Białej Rusi, należał do nich majątek Czereja, wygaśli na początku XVI stulecia.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Przemyślski

Przemyślski właściwie Peremyslski, udzielni książęta siewierscy, poddali się wielkim książętom moskiewskim w drugiej połowie XV stulecia.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Prychabski

Prychabski herbu i linii książąt Druckich, wygaśli w XVI stuleciu.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Połoz

Połoz, rodzina książęca niewiadomego herbu i gałęzi, byli w XVI stuleciu na Rusi Białej.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Pułaski

Pułaski h. Ślepowron vel Połaski, Puławski, rodzina podlaska, której gniazdem jest wieś Pułazie in. Połazie pod Tykocinem w ziemi bielskiej. Szlachta zagrodowa i dopiero w XVIII stuleciu zasłynęła w dziejach Rzeczypospolitej, w czasie konfederacji barskiej. Z nich: 1 hetman 1793— 1796.

Puciata

Puciata h. Puciatycz, v. Puciatycz, właściwie Putiata, książęta szczepu Ruryka, wywodzili się od władców Rusi Czerwonej i Halicza. Rozdzielili się na dwie gałęzie, jedną, która już na początku XV stulecia, osiedliwszy się w Państwie Moskiewskim dała początek dwom książęcym rodzinom Babiczewom i Sokolińskim v. Sokolnickim, i drugą, która pozostała w prowincjach Rzeczypospolitej i zamieszkiwała na Wołyniu i Ukrainie — ta zarzuciła tytuł książęcy w XVII stuleciu, istniała jeszcze w XIX w. Od tej polskiej linii, wywodzi się rodzina Putiatin osiedlona w Cesarstwie Rosyjskim. Z tej rodziny 1 wojewoda 1503.
 
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Puchała

Puchała h. Puchała (in. herbu własnego), na Mazowszu, pisali się z Szamot (Szamoty k. Tarczyna) i wyszli zapewne z nieistniejącej już wsi Puchały, w ziemi wyszogrodzkiej, lub też ze wsi tej samej nazwy, w ziemi warszawskiej.

Pstrokoński

Pstrokoński h. Poraj,  gniazdem tej rodziny jest miasteczko Bużenin (obecnie pisane „Burzenin”), położone w ziemi sieradzkiej nad Wartą, a założone według tradycji przez brata św. Wojciecha, Sobiebora, syna Sławnika ks. na Libicy.

Przyłuski

Przyłuski h. Lubicz, w woj. rawskim; w XIX stuleciu zamieszkiwali również w Wielkopolsce; z nich 1 kasztelan 1782 — 1796.

• JAN Przyłuski, starosta piotrkowski 1778, kasztelan brzeziński 1782.
 
Źródła: Kos. I; Żych. I 247-248.

Przyłęcki

Przyłęcki h. Szreniawa, vel Przyłędzki, Przełęcki, Przyłęski, rodzina małopolska, pisząca się z Przyłęku i Przyłęcka (Przyłęczka). Używali przydomku Prędota (Prandota).

Przyjemski

Przyjemski h. Rawicz, rodzina wielkopolska; z niej 2 wojewodów, 3 ministrów i 6 kasztelanów 1569 — 1699.

Źródła: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Przyborowski

Przyborowski h. Sulima, vel Przeborowski, w Wielkopolsce i w woj. krakowskim, później także w ziemi dobrzyńskiej, w Prusach i na Litwie. Wymienia ich Paprocki w 1584 r.