Przyłęcki h. Szreniawa, vel Przyłędzki, Przełęcki, Przyłęski, rodzina małopolska, pisząca się z Przyłęku i Przyłęcka (Przyłęczka). Używali przydomku Prędota (Prandota).
Nazwisko wzięli od wsi parafialnej Przyłęk (Przełęk, Przyłęg) in. Przyłęk Szlachecki, w dawnym woj. krakowskim (obecnie pow. Zawiercie, woj. śląskie), gdzie występują jako dziedzice od czasów Długosza do 1581 r. Przyłęczek, z którego się również pisali, znajduje się w parafii Piotrkowice, pow. Jędrzejów.Achacy Przyłęcki z Przyłęcka, jako sekretarz królewski, podpisał w 1632 r. elekcję króla Władysława IV z woj. krakowskim, a już jako kasztelan oświęcimski w 1648 r., z tymże woj. krakowskim, podpisał obiór króla Jana Kazimierza.
Przyłęccy herbu Szreniawa zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, zapisani do ksiąg szlachty ówczesnej guberni radomskiej, oddział kielecki i sandomierski. Jedna ich gałąź osiedliła się w W. Ks. Litewskim. Z tej rodziny: 3 kasztelanów w latach 1636 — 1662.
Genealogia
(osób: 43)
• KSAWERA Przyłęcka h. Szreniawa (ok. 1810-po 1834), c. Józefa (2) i Jadwigi Raszewskiej; jej brat rodzony został wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1846 r. z herbem Szreniawa, zapisany do ksiąg szlachty ówczesnej guberni radomskiej, oddział sandomierski (Urus.; Szl. Król.; Sęcz.); ur. prawd. w parafii Mstów, obecnie pow. Częstochowa, woj. śląskie (MK Mstów); m. (1834 Mstów) Andrzej Bąkowski (ok. 1810-po 1834), s. Stanisława i Anny Czaplickiej; ślub w parafii Mstów, uwagi: państwo młodzi (MK Mstów).
• WOJCIECH Tadeusz Przyłęcki h. Szreniawa (ok. 1800-po 1843), s. Józefa (2) i Jadwigi Raszewskiej, asesor prawny w rządzie gubernialnym radomskim; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1846 r. z herbem Szreniawa, zapisany do ksiąg szlachty ówczesnej guberni radomskiej, oddział sandomierski (Urus.; Szl. Król.; Sęcz.).
Źródła: Bork. Sp. 342; Dług.; Elekt. t. 1/291, t. 2/180; Kos. t. 1; Krzep. Mał. 84; Nies. t. 7/558; Sęcz.; SGKP t. 9/215, 216; Szl. Król.; Urus. t.15/48-49; Żych. t. 1/173; Żern. t. 2/245.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz