Gliński

Gliński h. Gliński (in. herb własny), vel Hliński, książęca rodzina na Litwie, pochodzenia tatarskiego. Z nich: 1 minister i 1 wojewoda 1499—1508. 

Pochodzą od Leksy, a na chrzcie Aleksandra, wnuka Mamaja chana tatarskiego, ten Leksa przyjąwszy poddaństwo wielkiego księcia Witolda, dostał od niego na własność znaczne posiadłości za Dnieprem, a między innymi miasta Połtawę i Glińsk, i od tego drugiego przyjął nazwisko Gliński.

Jedna gałąź jego potomków wyemigrowała w 1508 r. ze słynnym buntownikiem Michałem do Moskwy, a wygasła w początkach XVII stulecia, lecz inne linie pozostały na Litwie i istniały jeszcze w XIX wieku, lecz tytuł książęcy zarzuciły w XVI i XVII stuleciach. Dwie z tych linii przyjęły nazwiska, jedna Daszkowicz, druga Lichodziejski lub Lichodziejewski.

Jedna gałąź jego potomków wyemigrowała w 1508 r. ze słynnym buntownikiem Michałem do Moskwy, a wygasła w początkach XVII stulecia, lecz inne linie pozostały na Litwie i istniały jeszcze w XIX wieku, lecz tytuł książęcy zarzuciły w XVI i XVII stuleciach. Dwie z tych linii przyjęły nazwiska, jedna Daszkowicz, druga Lichodziejski lub Lichodziejewski. 

Źródła: Kos. t. 2/130-133.

Gliński h. Jastrzębiec, rodzina małopolska, pisała się „z Glinnika”.

Dawniej wieś ta nosiła nazwę Glinik in. Glinnik Niemiecki, obecnie nazwa się Nowy Glinik, i leży w pow. jasielskim, gm. Tarnowiec, parafia Dębowiec.

Mikołaj Gliński, 1470 r. na sądach w Sanoku, 1499 r. podżupek wielicki, 1507 r. żupnik ruski i starosta drohobycki, dziedzic Żyrawicy, Byskowiec Wyższych i Mączykowiec, w ziemi przemyskiej, 1508 r. W pow. proszowskim spotykamy w 1581 r. Krzysztofa, właściciela Bełzowa i Kaczkowic, Joachima, właściciela Kruszowa, Stanisława, właściciela Przybienic, Piotra, właściciela Szczekarzowa i Franciszka, właściciela Dziewięcic (Paw.).

Mikołaj Gliński, rajca krakowski w latach 1504-1533, właściciel Piotrkowic i Budziejowic, procesował się z Melsztyńskimi 1523 r. Krzysztof 1547 r. (Gr. Krak.), który wraz z trzema braćmi podpisał list do Kalwina, wysłany 1556 r. ze zjazdu Pińczowskiego. Mikołaj z Glinnika, Jastrzębiec Gliński, dziedzic Bełzowa i Chróścina, ur. 1576 r., zmarły 1622 r. w Krakowie. Wdowa po nim Anna z Kalinowy Zarembianka, 2v. Achacowa Pisarska, kwitowała Dembińskich 1623 r. (Gr. Krak.). Jan, sekretarz królewski, sprzedał Chmielnik Orzechowskiemu 1620 r. (Zap. Lub.). Mikołaj z Glinnik, wojski latyczowski 1688 r.

Glińscy herbu Jastrzębiec wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862, zostali zapisani do ksiąg szlachty ówczesnej guberni augustowskiej oraz radomskiej, oddział sandomierski. Na Litwie, wylegitymowali się 1820 r. przed Deputacją Wywodową wileńską.

Genealogia
(osób: 26)

• FAUSTYNA Teofila Glińska h. Jastrzębiec (ok. 1805-1855), c. Stanisława i Agnieszki Szumańskiej; jej brat wylegitymował się ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym 1847 r. z herbem Jastrzębiec, został zapisany do ksiąg szlachty ówczesnej guberni augustowskiej (Sęcz.); zm. Słupia, pow. Sierpc (MK Słupia); m. (1825 Lekowo) Augustyn Rykaczewski (ok. 1800-po 1840), s. Michała i Anny Szczepankowskiej; w aktach także: August R-ski; zapowiedzi i ślub w parafii Lekowo, pow. Ciechanów, miejscowość: Grzybowo (MK Lekowo); dzieci: 1/ Julianna (ur. 1825), ur. Mieszki Wielkie, parafia i powiat Ciechanów (MK Ciechanów); 2/ Felicjan (1834-1835), ur. w parafii Jeżewo, pow. Sierpc, zm. tamże (MK Jeżewo); 3/ Konstancja (ok. 1840-po 1864), voto: (19 I 1864 Warszawa) Józef Lewandowski (ok. 1840-po 1864), s. Stanisława i Cecylii Świderskiej (MK Warszawa: św. Jan) – Rykaczewscy.

• OTTON Michał Gliński h. Jastrzębiec (1851-1904); ż. (1881) Ludwika Stefania Turska h. Rogala (1855-1 III 1909), c. Jana i Józefy Idźkowskiej; zm. Warszawa, lat 54, poch. Cm. Powązkowski, kw. 219 (Cm. Pow.); dzieci: Bohdan, oraz dwie córki.

Źródła: Bon. t. 6/77-78; Nies.; Sęcz.; Urus. t. 4/181; Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu online.