Borowski h. Abdank (in. Habdank), vel Skarbek-Borowski, pochodząca od Skarbków, senatorska rodzina małopolska, nazwana tak od dóbr Borowa. Z nich 1 kasztelan w latach 1729 — 1740.
Ich gniazdowym majątkiem jest wieś parafialna Borowa, nieopodal Wisły leżąca, w dawnym pow. sandomierskim, później pilzneńskim, obecnie pow. Mielec, gm. Borowa. Abdankowie Borowscy dziedziczyli tam jeszcze w 1578 r.
Klemens z Borowej, z pow. pilzneńskiego, założył 1422 r. wieś Szczurowo na prawie niemieckim. Feliks Borowski, właściciel Borowej 1508 r. (Paw.). Prawdopodobnie tenże Feliks i Stanisław, burgrabia sandomierski, właściciele Borowej 1528 r. Aleksander, podstoli latyczowski, dziedzic wsi Breń 1713 r. (Bracł.), został w 1724 r. podkomorzym sandomierskim.
Pisali się z woj. sandomierskim na elekcję Jana Kazimierza 1648 roku: Mikołaj; króla Michała 1669 roku: Franciszek, Jakub, Maksymilian, Remigian (Remian), Stanisław i Wojciech; Jana III-go 1674: Jakub; Augusta II-go 1697: Aleksander, podstoli latyczowski, Felicjan, Jan, Jakub, Józef, Konstanty, Marcjan, Piotr i Władysław.
Borowscy herbu Abdank wylegitymowali się ze szlachectwa w Galicji 1782 r., w sądach: ziemskim pilzneńskim i grodzkim lwowskim, a w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862, zostali zapisani do ksiąg szlachty ówczesnej guberni radomskiej, oddział kielecki.
Genealogia
(osób: 32)
• BENIAMIN Skarbek-Borowski h. Abdank (ok. 1690-1740?), s. Franciszka i Krystyny Boguskiej, kasztelan zawichojski; skarbnik sandomierski 1720 r., cześnik sandomierski 1722 r., kasztelan zawichojski 1729-1740 (Bon.; Nies.; Urus.); ż. (ok. 1720) Helena Jagniątkowska (ok. 1700-po 1735), kasztelanka czechowska; dzieci: m.in. Aleksandra, Wiktoria, Franciszek, Ignacy, Henryk.
• KATARZYNA Konstancja Skarbek-Borowska h. Abdank (ok. 1730-po 1760), c. Antoniego i Julianny Piaseckiej (2v. Filipowej Rogalińskiej, podczaszyny pilzneńskiej); wg Uruskiego, w 1784 r. jako wdowa po Marxenie i uprzywilejowana dzierżawczyni wójtostwa w Pogwizdowie, zobowiązała się do stałego zamieszkiwania w Galicji (Urus.); 1m. Michał Kruszyński (ok. 1730-ok. 1760), kapitan wojsk koronnych; 2m. (ok. 1760) Aleksander Marxen h. Szeliga (ok. 1724-1791), brat księdza Karola, urzędnik salin bocheńskich 1780 r.; dzierżawca wójtostwa w Pogwizdowie w Krakowskiem; Uruski podaje błędną informację, że Aleksander nie żył już w 1784 r.; zm. Pogwizdów, parafia Pogwizdów, lat 67 (Urus.; MK Pogwizdów).
Borowski h. Gozdawa, gałąź wielkich książąt moskiewskich, zarzucili tytuł książęcy w drugiej połowie XVII stulecia, istnieli jeszcze w XIX wieku.
Źródła: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.
Borowski h. Jastrzębiec, rodzina małopolska, pochodząca od Cudzynowskich vel Cudzinowskich; pisali się z Łagiewnik.
Nazwisko wzięli od wsi Borów, w parafii Krzcięcice, pow. Jędrzejów, gdzie ich notują akta w 1426 roku (Bon.), zaś według Niesieckiego od wsi Borówka w dawnym woj. krakowskim. Obecnie Borówka stanowi przysiółek wsi Kobylec, w gminie i parafii Łapanów, pow. Bochnia.
Z nich jedna linia otrzymała tytuł baronowski w Galicji 2 II 1808 r. Józef Borowski, stolnik grabowiecki, został baronem austriackim w 1808 r.
Niektórzy z tych Borowskich przeszli do herbu Lubicz i odwrotnie, Lubicze przeszli do Jastrzębca.
Genealogia(osób: 26)
• MARIA (Marianna) bar. Borowska h. Jastrzębiec (ok. 1840-23 IV 1906), c. Teodora Kunaszowa i Pauliny Bratkowskiej; zm. Moderówka w pow. krośnieńskim; m. (1869) August Gorayski h. Korczak (29 XII 1832-21 III 1915), s. Ludwika i Ludwiki Bogusz h. Półkozic, ziemianin, polityk, poseł na sejm galicyjski, członek austriackiej Izby Panów, komandor austriackiego Orderu Leopolda i papieskiego Orderu św. Grzegorza; właściciel dóbr Moderówka w pow. krośnieńskim, wiceprezes rady powiatowej krośnieńskiej; dzieci: Jan, Helena, Maria – Gorayscy.
Borowski h. Junosza, vel Boroski, pochodzą ze wsi Borowo, w dawnym woj. płockim, oraz ze wsi Borowie i Nadbrzeże, w ziemi czerskiej. Stanowią odgałęzienie domu Rościszewskich.
Borowo leży w parafii Rościszewo, obecnie powiat Sierpc, i wymienione jest w liczbie wsi wydzielonych 1440 r. Ziemakowi, Gotardowi i Junoszy przez ojca ich, Adama z Życka, kasztelana gostyńskiego. Po jednym z tych braci poszli Borowscy.
Potomek Borowskich, dziedziczących na Borowiu i Nadbrzeżu, legitymował się ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym z herbem Junosza. Borowscy tego herbu podpisali elekcje 1648 i 1697 r. z ziemią czerską.
Genealogia(osób: 32)
• MARIANNA Borowska h. Junosza (ok. 1810-po 1830), c. Wawrzyńca i Anny Grym; jej brat został wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1853 r. z herbem Junosza (Bon.; Urus.); m. (14 XI 1830 Rokitno) Augustyn Reinigier (ok. 1800-po 1830), s. Jerzego i Katarzyny Szeyba; ślub w parafii Rokitno, obecnie pow. Warszawa Zach., miejscowość: Czubin (MK Rokitno).
Borowski h. Lis, w Prusach Zachodnich; z nich 1 kasztelan 1691 — 1709.Źródła: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.
Borowski h. Lubicz, gniazdem ich ma być Borów, w pow. krasnostawskim.
Wieś ta należała 1564 r. do Mikołaja, Jakuba, Piotra, Aleksandra, Jerzego, Krzysztofa i Kiliana. Wojciech Borowski, pisarz Kazimierza Jagiellończyka, wziął 1467 r. od tegoż w zastaw za 200 grzywien kilka wsi w pow. trembowelskim. Tenże sam Wojciech, pisarz ziemski lwowski 1476 r. Jan, pisarz chełmski 1521 r. Jan, podsędek przemyski 1523 r. Jerzy, stolnik sanocki 1530 r. Jakub, podstarości parczowski 1607 r.
Zbigniew 1646 r. pisarz grodzki horodelski i poborca województwa lubelskiego, żonaty z Eufrozyną Burzyńską 1652 r., podpisał z woj. bełskim elekcję Jana Kazimierza 1648 r. Piotr, Daniel, Sebastian, Andrzej, Jakub i Piotr pisali się z ziemią chełmską na obiór króla Michała 1669 r. Stefan z Borowa, podczaszy mielnicki 1720 r. Andrzej, 1672 r. wojski parczewski, umarł 1676 r. Elekcję Augusta II 1697 r. podpisali z ziemią chełmską: Adam Jakub, Michał, Sebastian i Stanisław, a obiór Stanisława Augusta 1764 roku: Stanisław z woj. ruskim, a Józef z ziemią chełmską.
Genealogia
(osób: 60)
• WINCENTY Roch Borowski h. Lubicz (ok. 1777-po 1852), s. Aleksandra i Katarzyny Jasińskiej, radca wojewódzki woj. lubelskiego; dziedzic wsi Chylin; wylegitymował się ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym 1838 r. z herbem Lubicz, został zapisany do ksiąg generalnych oraz ksiąg szlachty ówczesnej guberni lubelskiej; wylegitymował się jako prawnuk Stanisława, który w r. 1683 sprzedał Teresie i Stanisławowi Mniszkom wieś Tomaszowice, w woj. lubelskim; ur. Sól, pow. tarnogrodzki (Bon.; Sęcz.); ż. (5 XI 1815 Tomaszów) Magdalena Belina (ok. 1793-po 1818); w aktach także błędnie: Magdalena Beling; ślub w parafii Tomaszów Lubelski (ib.); dzieci: Józef.
• ZOFIA Borowska h. Lubicz (1802-po 1847), c. Jacentego (Hiacynta) i Tekli Skórzewskiej h. Drogosław (błędnie: Skoszewskiej); ur. Imielnik, parafia Dobra, pow. Zgierz, chrz. 16 V 1802, uwagi: „Generos.” (MK Dobra); według Bonieckiego, ci Borowscy wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym z herbem Lubicz, jednak ta Zofia jest w aktach pisana jako Jastrzębiec-Borowska; m. (1842 Małyń) Felicjan Kołdowski h. Korab (ok. 1800-po 1847), s. Tymoteusza i Franciszki Kossowskiej; pisany także: Korabita-Kołdowski; ślub w parafii Małyń, pow. Poddębice (MK Małyń); dzieci: 1/ Marianna Kołdowska (1847-1936); ur. Szadek, obecnie pow. Zduńska Wola, chrz. 1847 (MK Szadek), zm. Warszawa, lat 85!; w aktach także: Maria K-ka, Korab-Kołdowska (MK Warszawa: św. Antoni); 1v. Wituska, 2v. Francka (Frącka).
Posty
Jeden z moich Borkowskich pochodzi z Borkowa Wielkiego. Po śmierci Księcia Janusza Mazowieckiego, jeden Radziwiłłów wracając z pogrzebu Janusza, wstąpił do Borkowa i zabrał ze sobą kilku chłopaków do siebie do Nieświeża. Tam opiekowali się Borkowskimi do 1939 roku. Jeden z nich Jan przeniósł się do Warszawy. szukam Jana Borkowskiego ojca. Na pewno było by łatwiej znaleźć track do następnej generacji Borkowskich
OdpowiedzUsuń