Bieńkowski

Ślepowron

Korwin

Bieńkowski h. Ślepowron (później Korwin), vel Korwin-Bieńkowski, Bińkowski, Binkowski, na Mazowszu, w większości szlachta zagrodowa, licznie rozrodzona i używająca przydomków, jak Ziarno (Żarno), Migda itd. Cytowani w aktach łomżyńskich 1425 r. Pierwotnie należeli do herbu
Ślepowron, w XVII i XVIII wieku, jak wiele innych rodzin tego herbu, pozmieniali go na Korwina. Wyszli ze wsi Bieńki w pow. ciechanowskim, gminie i parafii Sońsk. Wieś ta w XVIII i XIX wieku dzieliła się na Bieńki Migdy, B. Żarne (Ziarno), B. Bucice, B. Karkuty, B. Skrzekoty i B. Śmietanki. Już w końcu XV stulecia wielu członków tego domu przeniosło się w różne strony kraju. Posiadali poza Bieńkami: wójtostwo w Krzczonowie w województwie lubelskim 1744, wójtostwo w Jabłonce Niżnej w ekonomii samborskiej 1752, dobra Mchy 1748 i Konarzewo 1755, Rzegocin w pow. stopnickim 1842. Podpisali elekcję 1697 r. z ziemią ciechanowską, z woj. trockim, kaliskim i sandomierskim. Jedna gałąź osiedliła się w Galicji. Udowodnili pochodzenie szlacheckie w 1782 r. w sądach: grodzkim halickim i grodzkim trembowelskim, natomiast w 1842 r. w Wydziale Stanów we Lwowie. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z nich: jeden kasztelan 1828.
Genealogia
(osób: 151)

• DOROTA Bieńkowska (ok. 1670-po 1702), c. Sebastiana i Agnieszki Postruskiej; prawa do ½ wsi Kwasuty w pow. gnieźnieńskim, po ciotce Annie Postruskiej i jej dzieciach, ceduje 1702 r. bratankowi Wojciechowi B., s. Remigiana B. (AGZ Kcynia); m. (1684) Jan Mierczyński (ok. 1660-1702).

• WOJCIECH Bieńkowski (ok. 1676-p. 1748), s. Remigiana i Katarzyny Krajewskiej, burgrabia poznański 1727, wojski wschowski (Wschowa) 1739-1742, podwojewodzi poznański 1740 (Dw. Teki); 1ż. (1719) Urszula Lipska (1682-1733), c. Wojciecha i Teofili Teresy Tokarskiej; dzieci: Józef, Ignacy, Wawrzyniec; 2ż. (1738) Franciszka Rynarzewska (ok. 1710-1785), c. Mikołaja i Katarzyny Gurowskiej; 2v. żona (p. 1739) Wojciecha Perkowskiego; dzieci: Eleonora.
 
Źródła: Bon. t.1/248-250; Dw. Teki (Monografia); Kos. t.1/10; Nejm.; Nies.; Szl. Król.; Urus. t/1/199.
 

Bieńkowski h. Korwin, otrzymali szlachectwo na sejmie 1676 r.
 
Źródła: Bon. t.1/250.

 Bieńkowski h. Łada, rodzina mazowiecka, w większości szlachta zagrodowa. Pochodzą ze wsi Bieńki w powiecie nurskim, w której dziedziczą 1578 r. i są tam jeszcze w 1768. W XIX wieku są to wsie Stare i Nowe Bieńki, parafia Rosochate, gmina Dmochy Glinki (SGKP). Obecnie noszą nazwę Krzeczkowo Bieńki-Stare oraz Krzeczkowo Bieńki-Nowe, leżą w pow. Wysokie Mazowieckie, gminie Czyżew. Bieńkowscy herbu Łada byli właścicielami dóbr Krzeczkowo 1773. Podpisali elekcję 1697 r. z ziemią nurską. Pochodzenie szlacheckie w Galicji udowodnili w sądzie grodzkim trembowelskim 1782 i 1788 r., a w Wydziale Stanów we Lwowie 1809. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.
 
• JOANNA Helena Bieńkowska (ok. 1795-1860), c. Wojciecha i Jadwigi Dmochowskiej; ur. prawd. Bieńki, parafia Rosochate Kościelne, gmina Dmochy Glinki, obecnie pow. Wysokie Mazowieckie, zm. Sienica Święchy, parafia Czyżew (MK Rosochate, Czyżew); m. (1816 Rosochate) Jan Bogucki (ok. 1790-po 1825), s. Pawła i Małgorzaty Godlewskiej, właściciel cząstkowy we wsi Sienica Święchy, parafia Czyżew; ślub w parafii Rosochate Kościelne (MK Rosochate); dzieci: Antoni (ok. 1816-po 1838), żonaty (1838 Czyżew) z Marianną Łuniewską, c. Rocha i Petroneli Sienickiej, ślub w parafii Czyżew, miejscowości: Sienica Święchy i Sienica Łukasze (MK Czyżew); Zofia (ok. 1825-po 1847), poślubiła (1847 Czyżew) Ignacego Stokowskiego, s. Pawła i Katarzyny Murawskiej h. Dąbrowa, ślub w parafii Czyżew, miejscowość: Sienica Święchy (MK Czyżew) – Boguccy.

 prof. Piotr Bieńkowski

(1865-1925)

• PIOTR Ignacy Łada-Bieńkowski (28 IV 1865-10 VIII 1925), s. Adama i 1ż. Blanki Rudolfiny Zalewskiej, archeolog, profesor UJ, członek AU, twórca polskiej szkoły archeologicznej; założyciel pierwszego w Polsce uniwersy- teckiego seminarium archeologicznego; ur. Romanówka k/ Brodów, Galicja, zm. Chylin, pow. Turek, poch. Kraków, Cm. Rakowicki, kw. 15, gr. rodz. (PSB; Cm. Rak.); ż. (1899 Raciąż) Lucyna Janta-Połczyńska h. Bończa (30 VI 1877-24 IX 1937), c. Adama i Heleny Zabłockiej h. Łada; ur. Wysoka, zm. Kraków, lat 60; ślub w parafii Raciąż, pow. Płońsk (MK Raciąż); dzieci: Barbara, Krzysztof, Agnieszka, Andrzej. 

Źródła: Bon. t.1/250; SGKP t.1/219; Szl. Król.; Urus. t.1/200-201; Wikipedia: 1.
 

Bieńkowski h. Ładan, otrzymali w 1860 r. przyznanie szlachectwa w Królestwie.
 
Źródła: Urus. I 201.

 Bieńkowski h. Nieczuja, nobilitowani w 1676 r. Jedni wylegitymowani w Królestwie z herbem Korwin, inni w Cesarstwie 1843 i zapisani do ksiąg szlachty guberni podolskiej z herbem Nieczuja. Nie wiadomo, czy do tego herbu naleźeli B-scy wylegitymowani w Cesarstwie 1845 r. i zapisani do ksiąg szlachty guberni kijowskiej.
 
Źródła: Urus. t.1/201.