Bieniewski

Bieniewski h. Kolumna, wywodzą nazwisko od dziedzicznej wsi Bieniewo w ziemi sochaczewskiej, parafii Pawłowice, gdzie dziedziczyli 1579 r. Podpisali z ziemią sochaczewską elekcję Jana Kazimierza 1648 r. Wylegitymowali się ze szlachectwa 1651 r.

Źródła: Bon. I 245; Urus. I 197.

 Bieniewski h. Korczak, pochodzą z Bieniewa leżącego nad Wisłą, w woj. rawskim, powiecie gostyńskim. Wieś ta w 1579 r. należała w części do B-skich h. Korczak i dziedziczyli tam jeszcze w połowie XVIII stulecia. Byli właścicielami dóbr Suliszew (1793). W XVII i XVIII w. zamieszkują w powiecie sochaczewskim.
 
Źródła: Bon. I 245-246; Urus. I 197.

 Bieniewski h. Radwan, na Mazowszu; z nich 1 wojewoda 1657 — 1676. Pochodzą ze wsi Bieniewice w powiecie sochaczewskim, leżącej pod Błoniem. Jedna z trzech wsi tej nazwy jeszcze w 1579 r. do nich należała. Falibóg cytowany jest w aktach łomżyńskich 1415 r.
Już w XV stuleciu jedna ich linia osiedliła się na Podlasiu, a druga w wieku XVI na Podolu.
Wcześnie przenieśli się na Ruś i Wołyń - w 1659 r. są ziemi halickiej, 1641 r. w powiecie łuckim, 1755 r. w pow. bracławskim, a 1763 r. w ziemi chełmskiej.
Posiadali m.in. dobra Połonna i Targowce w ziemi łuckiej (1641), królewszczyzny Rakowiec i Siemianówka w ziemi halickiej (1659).
Podpisali elekcję Jana Kazimierza 1648 r. z woj. wołyńskim i ziemią sochaczewską, elekcję Jana III 1674 r. z woj. czerniechowskim.
Dowiedli pochodzenia szlacheckiego w Królestwie 1837 r., a w Cesarstwie 1849 r. i zapisani zostali do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej.

• STANISŁAW Kazimierz Bieniewski (zm. 1676), właściciel Połonny i Targowiec, pisarz grodzki łucki 1641 r., sekretarz królewski 1650 r., kasztelan wołyński 1658—1660 r., wojewoda czerniechowski 1660 r. W 1658 r. otrzymał starostwo bohusławskie, nossowskim był już 1664 r., a starostwo łuckie wykupił w 1673 r. Poczynając od 1648 r. posłował jedenaście razy, w 1654 r. był deputatem na trybunał radomski, w 1655 r. wyznaczono go z sejmu do ułożenia instrukcji dla uspokojenia Ukrainy, w 1658 r. wysłany jako komisarz do układów z Ukrainą, których warunki spisane w obozie pod Hadziaczem, sejm 1659 r. w Warszawie zwołany potwierdził.
W 1673 r. delegowano go na trybunał skarbowy do zapłaty wojsku i do oznaczenia szkód wyrządzonych przez pospolite ruszenie w województwie lubelskim i ziemi stężyckiej, w 1674 r. wyznaczono go do urządzenia ordynacji Zamoyskich i spisania paktów konwentów dla króla Jana III. Brał czynny udział w wojnie przeciw Szwedom i Moskwie. W 1667 r. po spisaniu traktatu w Andruszowie jeździł do Moskwy dla jego potwierdzenia. Drugi raz jeździł do Moskwy w 1676 roku. 

Źródła: Bon. I 246-247; Kos. I; Urus. I 197-198.


Bieniewski-Pruszak h. Leliwa, jedna gałąź rodziny Pruszak wzięła nazwisko od wsi Bieniewa w powiecie kaliskim, zachowując jako przydomek swoje pierwotne nazwisko. Akta kaliskie z 1412 r. wspominają już o Janie Bieniewskim. Posiadali m.in. Parczów (1645); dzierżawili starostwo owruckie (1646). Zamieszkują w XVII i XVIII w. w powiecie latyczowskim i chełmińskim.
Podpisali z woj. poznańskim i wołyńskiem elekcję Jana Kazimierza w 1648 r., z woj. poznańskim elekcję Augusta II w 1697 r. Udowodnili pochodzenie swoje szlacheckie w Galicji w 1782 r. w sądzie grodzkim bełskim.
 
Źródła: Bon. I 246-247; Urus. I 197.


Bieniewski h. Pielesz, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1844—1848 r.
 
Źródła: Urus. I 197-198.