Objezierski

Objezierski h. Nałęcz, vel Obiezierski, rodzina wielkopolska z Objezierza (niegdyś Obiezierze), w woj. poznańskim, obecnie pow. Oborniki. Przynajmniej główna jej gałąź wielkopolska wygasła po mieczu w 1878 r. Używali w ciągu XV-XVI stuleci przydomku Imbir, Imbier, Imbirek, Imbierk. Byli, jak się zdaje, jednego pochodzenia z Rostworowskimi tegoż herbu. Z nich: 2 kasztelanów w 1388 i 1499 r.

Mikołaj, dziedzic Obiezierza i Żydowa 1386 r., kasztelan starogardzki 1388 r. Stanisław, stolnik poznański, następnie kasztelan śremski 1499 r. Stanisław, kanonik poznański 1550 r. Mikołaj, dziedzic Bilina i Babki, w pow. poznańskim, 1580 r. 

Marcin, dziedzic dóbr Obiezierze 1624 r., zaślubił Zofię Skaławską. Rafał vel Rachwał, elektor 1669 r. z woj. kaliskiego, żupnik województw wielkopolskich 1676 r., żonaty z Joanną Twardowską. Antoni, elektor 1697 r. z woj. poznańskiego, żonaty z Pruszakówną. Stanisław, instygator Trybunału lubelskiego 1684 r., następnie pisarz ziemski wałecki 1690 r. Zygmunt, dziedzic Obiezierza, Ocieszyna i Gołembowa 1683 r., żonaty z Apolinarą Golińską.

Antoni, dziedzic Obiezierza, komornik graniczny kaliski 1751 r., żonaty z Zofią Koszutską. Rafał, dziedzic Ruska, chorąży 1791 r., następnie 1792 r. porucznik wojsk koronnych, ostatnio radca pow. krobskiego 1818 r., żonaty z Apolonią, córką Jana Zaremby, szambelana królewskiego. Józef (zm. 1878), dziedzic Drzeczkowa, żonaty z Józefą Mielęcką (Żych.).

Genealogia
(osób: 68)

• LUDWIK Objezierski h. Nałęcz (ok. 1710-2 VI 1750), s. Zygmunta i Apolinary (Apolonii) Golińskiej, dziedzic dóbr Wilkowo, które otrzymał w działach braterskich przeprowadzonych 1736; zm. Wilkowo, poch. u Bernardynów w Poznaniu (MK Buk, Poznań - Bernardyni); ż. (p. 1743) Elżbieta z Krzyżanowa Krzyżanowska h. Świnka (ok. 1720-po 1780), c. Łukasza, pisarza ziemskiego poznańskiego, i Barbary Śniegockiej; 2v. (1750) Franciszek Moraczewski, komornik ziemski wschowski; dzieci: Franciszek, Ignacy, Katarzyna, Salomea.

• URSZULA Objezierska h. Nałęcz (ok. 1735-11 X 1760), c. Antoniego, komornika granicznego kaliskiego, i Zofii Koszutskiej h. Leszczyc, tercjarka; zm. Zielątkowo, poch. 14 X 1760 (MK Szamotuły: OO. Reformaci); m. (4 VII 1757 Mielżyn) Wojciech Sławiński h. Nałęcz (ok. 1730-po 1787), s. Adama i Konstancji Rogozińskiej, chorąży dobrzyński 1767-1787; mianuje plenipotentem Józefa Żarlińskiego do spraw z Franciszką z Gąsiorowskich Żukowską 1787; posesor dóbr Niemieczkowo, Wielżyn i Sławin w pow. poznańskim 1763-1785; sprzedał te dobra 1785 r. Filipowi Raczyńskiemu, generałowi wojsk koronnych za sumę 150. 000 złp.; w aktach także: Nałęcz Sławiński (AGZ Poznań); ślub w parafii Mielżyn, świadkowie: Trąmpczyńscy z Grzybowa, Rudzcy z Ruchocinka, Biskupscy, Kalusynowie (MK Mielżyn); dzieci: Zofia.

Źródła: Dw. Teki (Monografie); Kos. t. 1; Nies.; Urus. t. 12/214-215; Żych. t. 1/144, t. 16 (Monografia).