Zaremba

Zaremba h. Zaremba (in. Zaręba, herb własny), vel Zaręba, Zaręmba, jedna z najstarszych i aż do XVII wieku magnacka rodzina wielkopolska, za Piastów używająca tytułu hrabiowskiego (comes). Pisali się początkowo z Zarębów i z Dobków, a później z Komorowa, Tuliszkowa,
Grabowa i innych miejscowości, ale najczęściej z Kalinowy (Kalinowej), w woj. sieradzkim. Dali początek licznym domom pieczętującym się herbem Zaremba, jak Grabowscy, Jabłonowscy, Jaraczewscy, Kalinowscy, Skrzyńscy, Suchorzewscy, Tymienieccy, Zarembińscy, etc. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z nich: 34 senatorów, w tym 3 biskupów, 14 wojewodów, 1 minister i 16 kasztelanów, w latach 1146 — 1788. 
Genealogia
(osób: 175)

• EMILIA Zaremba (ok. 1860-po 1883), c. Teofila i Zofii Wądołowskiej; m. (1883 Stasiowęta) Adolf Dmochowski (ok. 1860-po 1883), s. Anastazego i Marianny Boguckiej; ślub w par. Jabłonka Kościelna, obecnie woj. podlaskie (MK Jabłonka Kościelna).

• JÓZEF Zaremba (1731-1774), s. Tomasza i Magdaleny Łąckiej, major wojsk polskich 1762, marszałek konfederacji barskiej w Wielkopolsce 7 XII 1771, generał major wojsk koronnych 1772, starosta nowosielski 1772, poseł na sejm rozbiorowy z woj. sieradzkiego 1773; właściciel dóbr Rozprza, Kisiele, Libidza, w ziemi piotrkowskiej, oraz Sokolniki w Wielkopolsce; ur. Libidza, w ziemi piotrkowskiej (WSB); ż. (1760) Józefa Grodzicka (ok. 1740-po 1770); dzieci: Tekla, Ignacy, Tomasz, Florian.

Źródła: Bon.; Bork. Sp. 529; Dw. Gen.; Dw. Teki; Kap.; Kos. t.1; Nies. t.10/80- 89; Szl. Król.; Żern. t.2/562; Żychl. t.1, 10, 20.