Boniakiewicz

Boniakiewicz h. Dębno, na Wołyniu oraz w woj. kijowskim, gdzie 1730 r. procesują się o wieś Ujwy vel Koziatyn.

Boniakiewiczowie herbu Dębno wylegitymowali się ze szlachectwa w Galicji, w sądzie ziemskim lwowskim 1782 r., zaś w Królestwie Kongresowym 1862 r. 

Genealogia
(osób: 24)

• ADELA Boniakiewicz h. Dębno (ok. 1856-po 1875), c. Franciszka i Tekli Korzeniowskiej (Korzeniewskiej); zamieszkała we wsi Samhorodek, parafia Przyłuka, pow. winnicki (MK Przyłuka); m. (1 VI 1875 Przyłuka) Ignacy Dybowski (ok. 1848-po 1875), s. Ignacego i Karoliny Lubeckiej; ślub w parafii Przyłuka, miejscowość: Samhorodek, uwagi: on kawaler lat 27, ona panna lat 19 (MK Przyłuka).

• JAN Boniakiewicz h. Dębno (ok. 1778-po 1832), s. Kazimierza i Marianny Pogonowskiej, podporucznik Korpusu inwalidów i weteranów; zamieszkały w Warszawie 1832 r.; ur. Zabokrzyki, w woj. wołyńskim (MK Warszawa: Nawiedzenie NMP); 1ż. Justyna NN. (ok. 1780-1826); zm. Piotrków Trybunalski; 2ż. (1832 Warszawa) Marianna Magdalena Polesiewicz (ok. 1800-po 1832), c. Augustyna i Katarzyny Snarskiej; ur. miasto Błonie; ślub w parafii Nawiedzenia NMP, w Warszawie, uwagi: on wdowiec lat 54, ona lat 32 (ib.).

Źródła: Bon. t. 1/384-385; Bon. t. 17/245 (tom Uzupełnień).