Wedel

Wedel h. własnego (in. Tuczyński), później pisali się także Wedelskimi, Wedelickimi, rodzina nowomarchijska, dziedzicząca w Polsce już w 1380 r. 

Wedlowie posiadali tytuły hrabiowskie: duński z 1648 i 1672 r., pruski z 1776 i 1798 r. Od Wedlów pochodzą Tuczyńscy, którzy nazwisko wzięli od dóbr Tuczno, w pow. wałeckim. 

• ADAM Wedelski h. wł. (ok. 1670-po 1710) (Dw. Teki); ż. Dorota Zaydlic (ok. 1680-po 1710); dzieci: Zofia.

• ZOFIA Bogumiła Wedelska h. wł. (ok. 1710-po 1746), c. Adama i Doroty Zaydlic (Dw. Teki); m. (ok. 1735) Michał Trzciński z Wielkiej Trzcianki h. Dołęga (ok. 1710-po 1746), s. Hilarego i Katarzyny Ślaskiej, dziedzic dóbr Trzcionka Wielka i Zbojno w ziemi dobrzyńskiej; w 1735 r. żona Zofia Wedelska kwituje swoich rodziców z sumy posagowej 9. 000 złp. (Dw. Teki; AGZ Poznań); nabywa 1746 r. części dóbr Smuszewo w pow. kcyńskim za 8. 000 złp. od Stefana i Stanisława Trzcińskich, ss. o. Hiacynta T. z ol. Katarzyny Skoraszewskiej (ibid.).

Źródła: Dw. Teki; Enc. Szl. t. 12/99-100; Gąsiorowski, Urzędnicy; Nies. t. 9/262; Stup. t. 3/171; T. Gajl, Herbarz polski online.