Makowiecki

Makowiecki h. Dołęga, vel Dołęga-Makowiecki, pisali się „z Makowca” w ziemi dobrzyńskiej, oraz „z Wielkiego Łukoszyna” w pow. płockim. Są w takim razie jednego pochodzenia Dołęgami Łukoskimi vel Łukowskimi. 

Gniazdo Makowieckich, wieś Makowiec, należała w XVI wieku do parafii Karnkowo, w XIX wieku do parafii Ossówka, obecnie jest to pow. Lipno. W wiekach XV i XVI zamieszkiwała tam liczna, drobna szlachta różnych herbów. Wśród nich byli Dołęgowie, Lubicze i Rogalowie, może też Pomianowie, ale mogły być jeszcze inne rody herbowe.

Według Bilińskiego, z Makowca, w ziemi dobrzyńskiej, mylnie wyprowadza się znaną rodzinę kujawską Makowieckich herbu Pomian. Skąd by jednak mieli wyjść, tego nie podaje.

Do Makowieckich Dołęgów należał Stanisław z Wielkiego Łukoszyna, pamiętnikarz, wierszopis, stolnik latyczowski 1672 r., podstarości i sędzia grodzki kamieniecki, poseł z woj. podolskiego na sejm 1693 r., członek rady kierującej obroną Kamieńca Podolskiego przed Turkami 16-26 VIII 1672, autor rymowanej „Relacji Kamieńca wziętego”.

Genealogia
(osób: 19)

 

• JÓZEF Michał Dominik Makowiecki h. Dołęga (ok. 1800-po 1844), s. Józefa i Teresy Babińskiej; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1844 r. z herbem Dołęga (Urus.); ż. (4 I 1823 Warszawa) Izabela Tekla Kruszyna (ok. 1800-po 1838), c. Jana i Teresy Obuszyńskiej; ślub w Warszawie (MK Warszawa: ASC Cyrkuł VI); dzieci: Franciszek.

• KRYSTYNA Emilia Makowiecka h. Dołęga (1838-po 1871), c. Franciszka i 2ż. Krystyny Wejss (Weiss); ur. Warszawa, chrz. 1838, dopełnienie chrztu 1857 (MK Warszawa: św. Krzyż); 1m. (ok. 1857) Franciszek Konarski (ok. 1830-p. 1871); 2m. (1871 Warszawa) Jan Sołtowski (ok. 1830-po 1871), s. Jana i Józefy Kaweckiej; ślub w parafii Wsz. Św., uwagi: ona lat 33, wdowa po Franciszku (MK Warszawa: Wsz. Św.).

Źródła: Bil. s. 107-108; Bork. Sp. 233; Nies. t. 6/322-323; Pap.; Urus. t. 10/122-123.

 

Makowiecki h. Lubicz, na Mazowszu i w dawnym woj. sandomierskim. Podobnie jak Makowieckich Dołęgów i Rogalów, z Makowca w ziemi dobrzyńskiej, wyprowadzają także Lubiczów. Możliwe, że któryś z nich założył później Makowiec w parafii Dobre, obecnie pow. Mińsk Mazowiecki.

Jan Makowiecki, pisarz skarbowy, należał do założycieli Bractwa Miłosierdzia w Warszawie około 1590 r. Stanisław w ziemi czerskiej 1690 r. Franciszek, elektor 1764 r. z woj. sandomierskiego. Franciszek Ksawery, burgrabia czerski, komornik graniczny czerski 1790. Józef Stanisław, wylegitymował się 1803 r. w Galicji Zachodniej, Antoni wylegitymowany w Królestwie 1843 r.

Niektórzy z tych Makowieckich w XIX wieku wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie Polskim mylnie z herbem Pomian.

Genealogia
(osób: 29)

• AGNIESZKA Makowiecka h. Lubicz (ok. 1790-26 VIII 1827), c. Franciszka Ksawerego i Zofii Ostromęckiej; czasem w aktach błędnie: Makowska; ur. prawd. Rogolin, parafia Radzanów, pow. Białobrzegi, zm. w pow. Kozienice, lat 37, poch. Magnuszew (MK Radzanów; MK Warszawa: św. Andrzej; Kur. Warsz. 127/1848); m. (1817 Radzanów) Stanisław Anastazy Domaszewski h. Jastrzębiec (1 IV 1784-13 II 1861), s. Piotra i Justyny Sztemberger, identyczny z Anastazym Stanisławem, major wojsk polskich, kawaler orderu Virtuti Militari oraz medalu z wyspy św. Heleny, ziemianin; kapitan wojsk Księstwa Warszawskiego, uczestnik kampanii napoleońskich; dziedzic dóbr Smardzew, parafia Radzanów, pow. Białobrzegi, woj. mazowieckie (MK Radzanów); wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1837 r. z herbem Jastrzębiec (Bon.; Urus.; Szl. Król.; Sęcz.); ur. Smardzew, parafia Radzanów, pow. Białobrzegi, woj. mazowieckie, chrz. 1784, zm. Warszawa, lat 77, poch. 16 II 1861 Cm. Powązkowski, kw. 20-I-17/18, gr. rodz. (Kur. Warsz. 42/1861; MK Radzanów, MK Warszawa: św. Andrzej; Cm. Pow.); ślub w parafii Radzanów, pow. Białobrzegi, woj. mazowieckie, miejscowość: Rogolin (MK Radzanów); dzieci: Edward (Aleksander), Alfons, Marceli, Zofia (Filipina), córka NI. – Domaszewscy.

• FRANCISZEK Ksawery Makowiecki h. Lubicz (ok. 1760-po 1800), s. Franciszka i Małgorzaty Badowskiej, burgrabia i komornik graniczny czerski; burgrabia czerski 1781; nabył 1781 r. Grabów i Wolę Grabowską; właściciel części dóbr Michałów Dolny, parafia Wrociszew, pow. Grójec, tamże zamieszkały 1787 r.; komornik graniczny czerski 1790 r.; prawd. właściciel wsi Rogolin, parafia Radzanów, pow. Białobrzegi, ok. 1800 (Urus.; Sęcz.; AGZ Czersk; MK Wrociszew, Radzanów); ż. (11 IV 1787 Wrociszew) Zofia Ostromęcka h. Pomian (ok. 1765-po 1800), c. Karola, z Michałowa Dolnego, i Franciszki Bonieckiej; ur. prawd. Michałów Dolny, par. Wrociszew; ślub w parafii Wrociszew, uwagi: kawaler, panna, oboje „Generosi”, świadkowie: G.G. Karol Ostromęcki ojciec narzeczonej i Michał Ostromęcki (MK Wrociszew); dzieci: Agnieszka, Marianna, Kunegunda, Józef, Antoni.

Źródła: Bil. s. 107-108; Bork. Sp. 233; Nies. t. 6/322-323; Pap.; Sęcz.; Szl. Król.; Urus. t. 10/123.

 

Makowiecki h. Pomian, vel Jarand-Makowiecki, Makowicki, Makowecki, Makowetzki, rodzina wywodząca się od Jarandów, przyjęła następnie ich nazwisko za przydomek. 

Według Dworzaczka, ich gniazdem była wieś Makowiec, w pow. lipnowskim, ziemi dobrzyńskiej, skąd wiedli się Makowieccy Dołęgowie, Lubicze i Rogale. Zaprzecza temu jednak Biliński. Jego zdaniem, Pomianowie to rodzina kujawska. Skąd by jednak mieli wyjść, tego nie podaje.

Makowieccy herbu Pomian z czasem osiedlili się w różnych stronach dawnej Rzeczypospolitej, m. in. w Wielkopolsce, w Prusach, na Śląsku, Rusi Białej i Czerwonej. Z nich: 3 kasztelanów w latach 1640 — 1689.

Według Uruskiego, niektórzy z Makowieckich Lubiczów w XIX wieku wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie Polskim podając herb Pomian.

Była także rodzina tatarska Makowieckich, pieczętująca się herbem Pomian.

Genealogia
(osób: 87)

• JÓZEFA Jarand-Makowiecka z Borzymia h. Pomian (ok. 1690-19 VIII 1755), c. Antoniego i Ludwiki Łączyńskiej; zm. Żurowiczki, lat 65 (Urus.; Dw. Teki); m. (ok. 1715) Michał Aleksander Sołtyk h. wł. (ok. 1680-1762), s. Aleksandra i 1ż. Franciszki Mycielskiej h. Dołęga, kasztelan wiślicki i sandomierski, kawaler Orderu Orła Białego; dziedzic dóbr Chorzelów, Złotniki etc; zm. Wola Pawłowska, lat 82, poch. Sandomierz, kościół Reformatów (PSB t. 40/413); dzieci: 1. Józef (ok. 1715-1780), miecznik pilznieński 1752, miecznik sandomierski, wreszcie chorąży sandomierski (Kor.), voto: (ok. 1740) Katarzyna Lipowska h. Ciołek (ok. 1720-po 1757), c. Hieronima i Barbary Wybranowskiej; 2. Maciej (1718-1802), kasztelan, następnie wojewoda sandomierski, 1v. Marianna Konstancja Karska h. Jastrzębiec, 2v. Anna Dembińska h. Rawicz, 3v. Kunegunda Koszowska; 3. Jacek, 4. Ignacy, 5. Katarzyna, 6. Helena, 7. Anna, 8. Justyna, 9. Tomasz (1732-1808), kasztelan zawichojski, potem wiślicki, poseł na sejm, voto: (ok. 1770) Helena Żeleńska, Żelińska z Żelanki h. Ciołek (ok. 1750-1806), c. Teodora i Anny Pisarskiej (PSB t.40/436) – Sołtykowie.

 

• RAFAŁ Kazimierz Jarand-Makowiecki z Borzymia h. Pomian (ok. 1620-1689), s. Mikołaja i Anny Gołuchowskiej, kasztelan kamieniecki i sanocki, dworzanin i rotmistrz królewski, poseł na sejm; dworzanin pokojowy królewski, podpisał elekcję 1648 r. z woj. ruskim; starosta trembowelski 1664, kasztelan sanocki 1676, kasztelan kamieniecki 1678; dziedzic ½ miasta Jordanów, w pow. krakowskim; tak pisze o nim Niesiecki: „w kozackich, tatarskich, moskiewskich, tureckich ekspedycjach rotmistrz doświadczonego męstwa, przy Janie Kazimierzu królu nieprzełamaną wiarą dostawał, na podupadłych i ubóstwo szczodrobliwy. Rodziców swoich i przodków prochy, z Podola ile natenczas od Turków po części opanowanego, do krakowskiego kościoła św. Piotra przeniósł i uczciwie pogrzebł”; poch. Kraków, kościół św. Piotra (Nies.; Urus.; Bon.; PSB); ż. (ok. 1645) Teresa Eleonora Dembińska h. Rawicz (ok. 1625-po 1665), c. Franciszka i 2ż. Doroty Czarnkowskiej h. Nałęcz, podkomorzanka krakowska; dziedziczka części miasta Więcbork i Sempelbork, w pow. nakielskim; sprzedała te dobra 1664 r. ks. Piotrowi Adamowi Smoszewskiemu, s. o. Jana Sm. klana santockiego (AGZ Poznań); dzieci: Łukasz, Marianna.

 

Źródła: Bon. t. 8/240; Bork. Sp. 233; Dw. Teki; Dziad. 203-204; Kos. t. 1; Nies. t. 6/323-324; Urus. t. 10/123-125.