Niewiarowski

Niewiarowski h. Pôłkozic, vel Ligęza-Niewiarowski, Niewierowski, stara rodzina małopolska, pochodząca od Ligęzów herbu Półkozic. Ich gniazdem jest Niewiarów, w parafii Niegowić, pow. Wieliczka. 

Wieś ta została osadzona w 1389 r. przez Jana Ligęzę, wojewodę łęczyckiego, składała się wówczas z dwóch części po obydwóch brzegach Raby. Z czasem powstały również przysiółki: Świdówka, Zielona, Podgrodzie i Jaroszówka. Ligęzowie, dziedzice tych dóbr, nazwali się od nich Niewiarowskimi.

Według Lib. Ben. Długosza (I, 115) Niewiarów należał w połowie XV wieku do Jana Niewiarowskiego, dziedzica Niegowca. Był tu dwór (curia militaria) z rolą, dający dziesięcinę do Jaworznika, młyn i czterech zagrodników, dających dziesięcinę dla wikariusza prebendy Rzemiędzice przy katedrze krakowskiej, wreszcie jeden łan kmiecy uprawiany na rzecz dworu.

Pisze o nich Niesiecki: „rzadko który był dom, któryby heretyckiemi nowinkami, nie miał się uwikłać, Niewiarowskiego jednak żadnego dyssydenta nie było”.

Jedna gałąź Niewiarowskich osiedliła się na Podlasiu, w ziemi bielskiej, gdzie założyli Niewiarowo in. Niewierowo, parafia Trzcianne, pow. Mońki. Niewiarowscy zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z nich: 1 wojewoda i 1 kasztelan w latach 1386 — 1414.
Genealogia
(osób: 71)

• JAN Nepomucen Włodzimierz Niewiarowski h. Półkozic (ok. 1780-po 1839), s. Aleksandra i Zofii Jordan, dziedzic dóbr Niedarczów, parafia Odechów, pow. Zwoleń; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1839 r. z herbem Półkozic, zapisany do ksiąg szlachty ówczesnej guberni radomskiej, oddział sandomierski (Urus.; Sęcz.); ż. (1812 Skalbmierz) Anastazja Potkańska h. Brochwicz (ok. 1795-po 1826), c. Tadeusza, kasztelanica radomskiego, dziedzica Odechowa, i Anny Łąckiej, kasztelanki sandomierskiej; w Herbarzu Uruskiego błędnie: Anna Potkańska; zapowiedź ślubu w parafii Skalbmierz, pow. Kazimierza Wielka (MK Skalbmierz); dzieci: Antoni, Włodzimierz, Józef.
 

• MARIANNA Niewiarowska h. Półkozic, voto Krokowska (ok. 1770-8 III 1830), c. Aleksandra i Zofii Jordan; zm. Chodów, parafia Uniejów, pow. Miechów, lat 60, wdowa po Franciszku (MK Uniejów); m. Franciszek Krokowski (ok. 1760-p. 1830).

Źródła: Bork. Sp. 278-279; Dw. Teki; Kap. 298-299, nr 366; Kos. t. 1; Nies. t. 6/561-564; Pap.; Sęcz.; SGKP t. 7/131; Urus. t. 12/138-141, 142.