Dziekoński

Dziekoński h. Korab (z odmianą) v. Wdziekoński, rodzina mazowiecka, biorąca nazwisko od wsi dziedzicznej Dziekonie in. Dziękonie, Dziekunie, Wdziekunie w ziemi łomżyńskiej. Rozdzielili się na kilka gałęzi, z których jedna osiedliła się na Litwie, a druga na Podlasiu. Prawdopodobnie
założyli też wieś Dziekonie w ziemi bielskiej. Według Kapicy-Milewskiego byli herbu Rawicz. Z tej rodziny 1 minister 1785 — 1793. — Jan, chorąży czernichowski, regent ziemski lubelski. Józef, jezuita, zm. w Wilnie.
 
Źródła: Bon.; Kos. I; Nies. XI 471.