Maciejowski

Maciejowski h. Ciołek, vel Maciejewski, stara rodzina małopolska, wygasła w głównej swojej gałęzi, wywodzi się ze wsi Maciejowice (siedziby parafii), dawniej w pow. radomskim, później w pow. stężyckim. Są jednego pochodzenia m. in. z Ciołkami Ostrołęckimi z Ostrołęki, Żelechowskimi z Żelechowa, Żeleńskimi z Żelanki. 

Pierwszym, który występuje w aktach jest Andrzej Ciołek, piszący się „z Maciejowic i Rozniszewa” w 1407 r. Jego syn, również Andrzej, wziął w dziale rodzinnym Maciejowice, Oblin i Polikno, w pow. stężyckim, Godowo, w lubelskim, i Zalesie, w czerskim, i stał się protoplastą Maciejowskich.

Jedna gałąź tej rodziny przeniosła się na Litwę, i w ich ręku były tam następujące dobra: Świsłocz, w pow. grodzieńskim, Oginiów, w upickim 1590, Borejkiszki, w wiłkomierskim. Inna znów gałąź osiedliła się w woj. przemyskim, gdzie w ich posiadaniu był majątek Kruszelnica. Z nich: 1 arcybiskup gnieźnieński prymas a zarazem kardynał, 1 biskup, 2 ministrów, 1 wojewoda i 5 kasztelanów 1532 — 1611.

Według Bonieckiego, niektórzy z Maciejowskich herbu Janina wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, mylnie podając herb Ciołek.

Genealogia
(osób: 62)

 

• KACPER Maciejowski z Maciejowic h. Ciołek (ok. 1550-1611), s. Stanisława i Anny Czuryło, koniuszy koronny, kasztelan lubelski; stolnik sandomierski, podpisał konfederację województwa ruskiego 1575 r. przy królu elekcie Stefanie, któremu był stale wiernym; koniuszy koronny 1576, starosta łęczycki 1580 (zamienił to starostwo na spiskie z Janem Maciejowskim 1583), starosta spiski 1583 (cedował to starostwo 1593), parczewski 1593, radomski 1594-1607, zawichojski 1595 (po bracie); dworzanin królewski i burgrabia krakowski 1604; kasztelan lubelski 1606-1611; z działu z bratem wziął Maciejów miasto i wieś z sześciu folwarkami, w pow. chełmskim, Wielopole, w pilzieńskim, i kamienicę w Krakowie 1574 r.; dziedzic po matce dóbr Maksymowice, Luniowice i Pilaszowice, w pow. przemyskim, od 1565 r.; kupił 1580 r. Brudaków, w pow. łęczyckim, sprzedał dom w Krakowie Wesseliniemu, wraz z drugą żoną, Katarzyną z Fulsztyna Herburtówną, przyznał 1586 r. dług Płazie, z nią razem posiada starostwo zawichojskie 1597 r. i radomskie 1599 r., wpisany 1602 r. do ksiąg Nacji Polskiej na Uniw. w Padwie, zrzekł się burgrabstwa krakowskiego 1604 r., a starostwa radomskiego 1607 r., nie żył już 1612 r., w którym wdowa po nim za konsensem królewskim cedowała starostwo zawichojskie Wapowskiemu; nie żałował zdrowia i pieniędzy na potrzeby Rzeczypospolitej i 1587 r. król w pacta conventa zaprzysiągł zwrot długów zaciągniętych przez niego na wojsko; pisany także Kasper M. (Bon.; PSB t. 19/59); 1ż. (ok. 1578) Katarzyna Wapowska z Radochoniec h. Nieczuja (ok. 1550-ok. 1580); 1v. wdowa po Jakubie Herburcie 1578 r.; 2ż. Katarzyna Herburt z Fulsztyna h. wł. (ok. 1560-po 1612).

 

 

Leonia Maciejowska

(1834-1878)

 

• LEONIA Maciejowska h. Ciołek, voto Wild (1834-19 XII 1878), c. Feliksa i Eugenii Marii Gregoire, pianistka, działaczka społeczna i niepodległościowa; była interpretatorką dzieł F. Chopina, jedną z najlepszych egzekutorek dzieł tego kompozytora we Lwowie; przewodnicząca Tow. im. Klaudii z Działyńskich Potockiej, udzielała się w pracy oświatowej na rzecz ludności galicyjskiej; po wybuchu powstania styczniowego stanęła na czele Komitetu Niewiast Polskich we Lwowie, kierowała akcją zbiórki podatków na rzecz powstańców; po wprowadzeniu stanu oblężenia Lwowa była jedną z nielicznych działaczek pozostałych w mieście, mianowana przez Rząd Narodowy naczelniczką jednego z pięciu okręgów Lwowa; w związku ze swoją działalnością aresztowana, oskarżona o zaburzenie spokoju publicznego, zwolniona z braku dowodów; członkini zwyczajna założonego w 1874 Stow. Pracy Kobiet we Lwowie, wybierana do rady zawiadowczej tej organizacji 30 III 1874, ponownie 6 II 1876; wyróżniała się urodą, po latach określona jako zapomniana lwowska Beatrycze; przyjaciółka i obiekt uczuć Kornela Ujejskiego, który zadedykował jej swój zbiór poezji pt. Tłumaczenia Szopena; w dokumentach także: Leonia Wildowa; ur. prawd. Warszawa, zm. Merano, Włochy, lat 44, chorowała na gruźlicę, poch. Cm. Łyczakowski we Lwowie; w związku z chorobą wyjeżdżała za granicę celem kuracji; upamiętniona pomnikiem ufundowanym przez Ujejskiego (MK Warszawa: św. Andrzej; Wikipedia; M. Bruchnalska, Ciche Bohaterki); m. (ok. 1850) Karol Wild (1824-1885), lwowski księgarz i wydawca; dzieci: pięcioro, m.in. Karol (ok. 1853-1897), Eugenia (ur. 1853), Feliks (ok. 1857-1883) – Wildowie.

Źródła: Bon. t. 16/218-223; Dług.; Dw. Teki; Kos. t. 1; Krzep. Małop.; Nies.; Urus. t. 10/89-91; Jan Ciechanowicz: Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego, Rzeszów 2001, t. 4/85 (L-R).


Maciejowski h. Grabie, z Maciejowic w pow. wiślickim. Mikołaj z Maciejowic, dowiódł szlachectwa w Wiślicy 1428 r. (Rocz.Herald. III).

Źródła: Bon. t. 16/223.


Maciejowski h. Janina, vel Maciejewski, rodzina małopolska, wywodząca się chyba od Pełków (Pełka) herbu Janina. Pisali się „z Maciejowic” w pow. wiślickim, a niektórzy z nich pisali się „z Maciejowic na Budziszowicach”, na których też dziedziczyli. 

Ich gniazdo, Maciejowice w parafii Gnojno, według obecnego podziału administracyjnego leży w powiecie Busko-Zdrój. W 1246 r. nabył te dobra od opata jędrzejowskiego komes Mścigniew, syn Marcina z Kurozwęk. W 1578 r. właścicielem był Mateusz Maciejowski herbu Janina. 

Maciejowscy dziedziczyli ponadto na Zysławicach 1597, Pomianowie, Chobędzy i Kamienicy w Krakowskiem 1636. Podpisali elekcję Augusta II 1697 z ziemią dobrzyńską, Stanisława Leszczyńskiego 1733 i Stanisława Augusta 1764 z woj. sandomierskim. Wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie 1854 r.

Genealogia
(osób: 50)

• ADAM Maciejowski h. Janina (ok. 1720-po 1788), s. Ludwika i Barbary Komorowskiej? z Komorowa, susceptant 1777 r. i subdelegat grodzki sandomierski 1781-1786; zamieszkały w latach 1757-1758 we wsi Załuski, parafia Błędów, pow. Grójec (MK Błędów); legitymował się 1788 r. przed sądem ziemskim wiślickim (Bon.; Urus.; AGZ Sandomierz); ż. (ok. 1755) Agnieszka Gostyńska (ok. 1730-po 1760); dzieci: Brygida, Hubert, Flilip.

• HELENA Maciejowska z Maciejowic h. Janina (ok. 1650-ok. 9 V 1698), c. Samuela i Heleny Gorajskiej, dziedziczka dóbr Kostki, Skorocice, Bieniątki, Zrycz, 1695 r. (Bon.; A. Tryb. Lub.).; w niektórych opracowaniach dają jej herb Szreniawa (Kon.); poch. prawd. w parafii Grzymała 12 V 1698; m. (ok. 1670) Seweryn Gołuchowski h. Leliwa (ok. 1640-ok. 16 VIII 1704), s. Mikołaja i NN., podczaszy, potem cześnik kijowski, kalwin; tenże zapewne Seweryn był posłem na sejm z woj. sandomierskiego, elektorem króla Augusta II w 1697; w 1695 razem z żoną pozwani przez Rzuchowskich; właściciel Kostek, Bieniątek, Skorocic i Zrecza in. Zrycza w pow. wiślickim; poch. prawd. w Grzymale 19 VIII 1704 (Akta Tryb. Lub.; AGZ Nowy Korczyn; ME Grzymała in. Sieczków); 2v. (ok. 1700) Krystyna Ożarowska h. Rawicz (ok. 1660-po 1714); dzieci: Samuel, Seweryn, Mieczysław (Mścisław), Krzysztof, Helena – Gołuchowscy.

Źródła: Bon. t. 16/224-225; Dw. Teki; Krzep. Małop.; Nies.; Semk. 175; Sęcz.; Szl. Gal.; Urus. t. 10/92; Jan Ciechanowicz: Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego, Rzeszów 2001, t. 4/85 (L-R).


Maciejowski h. Jastrzębiec, vel Maciejewski, rodzina małopolska z Maciejowic pod Książem, dawniej Maciejczowice lub Maciejkowice. Wieś ta w części należała do rodu Gryfów w XIV-XV stuleciu. Są zapewne jednego pochodzenia z Cudzynowskimi vel Czudzinowskimi herbu Jastrzębiec. Posiadali m.in. części Janikowic w opoczyńskim 1577, Borowa, Potoka i Zdziemierzyc 1562-1581. Wittyg wymienia Stanisława, dzierżawcę Zawadki w pow/ lelowskim 1564 r. i daje mu herb Pobóg, ale to prawdopodobnie Jastrzębiec-Boleścic. 

Źródła: Bon. t. 16/225-226.