Dąbrowski h. Dąbrowa, prawie wszyscy pisali się ze wsi Dąbrowa, leżącej w dawnym powiecie szreńskim, skąd z pewnością wyszli. Ze względu na liczne rozrodzenie, często używali przydomków, wśród których znane są Bielica i Szostak.
Druga ich wieś gniazdowa, Dąbrowa-Szostaki, została założona w ziemi wiskiej, nad Biebrzą, w obrębie dziesięciu włók, które Borzym i Stefan zwani Szostakami, otrzymali w 1444 r. od ks. mazowieckiego Władysława. Obecnie jest to wieś Szostaki, pow. Łomża, gmina Jedwabne.
Niektórzy z nich osiedli w woj. witebskim, gdzie posiadali m. in. majątki Bryjewo i Łupoczniewo. Dąbrowscy herbu Dąbrowa zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862, w ówczesnej guberni wileńskiej 1804 i 1856, kowieńskiej w latach 1843-1847, grodzieńskiej 1836-1858, podolskiej 1843-1856.
Być może pochodzący z tej właśnie rodziny, Stanisław Dąbrowski, otrzymał szlachectwo na sejmie 1676 r. z herbem Dąbrowa. Jego potomkowie udowodnili pochodzenie szlacheckie w Królestwie w XIX wieku, lecz niektórzy podali herb Dąbrowski (in. Panna) – za swój własny.
Genealogia(osób: 150)
• BRONISŁAWA Julia Dąbrowska h. Dąbrowa (18 VIII 1847-1935), c. Jana Nepomucena i 1ż. Augustyny Michałowskiej (Kur. Warsz.); m. (1880 Warszawa) Kazimierz Feliks Wilhelm Paszkowicz h. Groty (9 I 1836-20 VI 1905), s. Apolinarego i 2ż. Antoniny Michałowskiej, mecenas; zamieszkały Warszawa; ur. Warszawa, zm. tamże, lat 69, poch. Cm. Powązkowski, gr. rodz., kw. 10, msc. 56 (Cm. Pow.); ślub w parafii Nawiedzenia NMP (MK Warszawa: Nawiedzenie NMP); 1v. żonaty (1870 Warszawa) z Marią Elżbietą Maciejowską (1847-1876), c. Jana i Walerii Stefanowicz; dzieci: 1/ Kazimierz Paszkowicz (ur. 1881).
• WALERIAN Anastazy Dąbrowski h. Dąbrowa (ok. 1783-po 1820), s. Andrzeja i Antoniny Piątkowskiej, urzędnik, pisarz przy Kasie Administracyjnej Municypalnej Warszawskiej 1813; zamieszkały w 1813 r. Warszawa, ul. Niecała; jego synowie zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1854 r. z herbem Dąbrowa; ur. Warszawa (Bon.; MK Warszawa: ASC Cyrkuł III); ż. (1813 Warszawa) Anna Wojakowska (ok. 1792-po 1820), c. Andrzeja i Katarzyny Rudnickiej; zamieszkała Warszawa, ul. Franciszkańska; ur. prawd. Warszawa; zapowiedzi w Warszawie 18 VIII 1813, uwagi: on kawaler lat 30, ojciec i matka nie żyją, ona panna lat 21, ojciec obywatel warszawski, zmarły w Warszawie, matka żyje (MK Warszawa: ASC Cyrkuł III); dzieci: Leonard, Seweryn, Adam.
Źródła: Bon. t. 4/122-124; Nejm.; Nies.; Sęcz.; Szl. Król.; Urus. t. 3/83-86; Wikipedia: 1.
Dąbrowski h. Dąbrowski (herb własny, inaczej Panna), vel Dąmbrowski, Dambrowski, Dombrowski, znakomita w XV stuleciu rodzina w Prusach Zachodnich, w pow. lęborskim i bytowskim.
Według dawnych herbarzy mają być jednego pochodzenia z Czapskimi herbu Leliwa. Ich gniazdem jest wieś Czarna Dąbrowa (niem. Damerau), w pow. bytowskim.
W XVII wieku Dąbrowscy należą do cząstkowych dziedziców tej wsi. Później występują również w Wielkopolsce i W. Ks. Litewskim. Z nich: 3 wojewodów i 2 kasztelanów 1468 — 1818.
Genealogia(osób: 41)
• BOGUSŁAWA (Bogumiła) Dąbrowska h. wł. (18 III 1814-14 IV 1901), c. Jana Henryka i 2ż. Barbary Chłapowskiej h. Dryja, działaczka patriotyczna; ur. Paryż, zm. Poznań, poch. Winnogóra; m. (3 XII 1835 Częstochowa, Jasna Góra) Teodor Mańkowski h. Zaremba (9 XI 1816-24 IX 1855), s. Seweryna i Julii Grabowskiej h. Pobóg, ziemianin, handlowiec; absolwent Liceum Krzemienieckiego, przebywał w Berlinie ok. 1833; właściciel majątku Źrenica k/ Środy, wydzielonej część majątku Winnogóra po 1835, oraz Rudki, w pow. szamotulskim od 1844; założył wspólnie z braćmi Bank Rolniczo-Przemysłowy w Odessie ok. 1845, współwłaściciel domu handlowego w Londynie 1847; obywatel brytyjski od 1848, mason od 1849, członek loży szkockiej w Londynie; powrócił do Wielkopolski ok. 1850, sprzedał Źrenicę i osiadł w Rudkach; pochodził z gałęzi podolskiej; ur. Borówka na Podolu, poch. Rudki (PSB t. 19); dzieci: Napoleon, Maria, Barbara – Mańkowscy.
• JAN Michał Dąbrowski h. wł. (8 IX 1718-28 VIII 1779), s. Jana Stanisława i Marianny Szymanowskiej, oficer wojsk saskich, w służbie od 1734 r., pułkownik 1779 r., służył w regimencie króla St. Leszczyńskiego, bronił Gdańska, komendant regimentu szwoleżerów Karola ks. Kurlandzkiego; ur. Trześniów, w woj. lubelskim (Bon.; PSB; WSB); ż. (1749) Zofia Maria von Lettow h. wł. (ok. 1730-1757), c. Chrystiana i Ludwiki Alan; dzieci: Aleksandra, Ludwika, Jan Henryk.
Dąbrowski h. Junosza (in. Baran), vel Junosza-Dąbrowski, Dąmbrowski, Dombrowski, ich pierwotnym gniazdem jest wieś Dąbrówka, w dawnym woj. płockim.
Jan, pisarz ziemski ciechanowski 1526. Adam, wojski wyszogrodzki 1544. Jan, komornik graniczny warszawski 1657. Spotyka się ich następnie w ziemi liwskiej, gdzie założyli wsie tej nazwy, jak np. Stara Dąbrówka, Dąbrówka-Stany i Dąbrówka-Wyłazy, obecnie powiat Siedlce. Na początku XVII wieku jedna gałąź, dziedzicząca na Dąbrówce-Stanach, osiedliła się na Litwie, w pow. wileńskim i wiłkomierskim.
Dąbrowscy herbu Junosza podpisali elekcje 1669 r. z ziemią ciechanowską, 1697 i 1764 r. z ziemią liwską, 1674 i 1697 r. z woj. wileńskim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, w Galicji 1782 i 1850, w guberni wileńskiej 1853, grodzieńskiej 1814, kowieńskiej w latach 1848-1867, wołyńskiej 1848-1852.
Z nich: Jerzy Dąbrowski (1889-1940), podpułkownik Wojska Polskiego, słynny zagończyk, ps. Łupaszka (nie mylić z majorem Zygmuntem Szendzielarzem, ps. Łupaszka).
Genealogia(osób: 90)
•
BARTŁOMIEJ Dąbrowski h. Junosza (ok. 1750-po 1790), s. Jana i 1ż. Anny
Sulistrowskiej, podkomorzyc wiłkomierski, strażnik wiłkomierski 1784;
dziedzic dóbr Radziszewka, parafia Widziszki, pow. Wiłkomierz, oraz
Brezgie, Knityszki i inne, 1788; majątek Radziszewka został nabyty 1818
r. przez Hoppenów (Bon.; Urus.; SGKP t. 9/473); ż. (1781) Elżbieta
Rudomina-Dusiacka h. Trąby (ok. 1760-po 1790), c. Mikołaja Andrzeja i
Rozalii Plater h. wł.; dzieci: Weronika, Ferdynand.
Źródła: Bon. t. 4/131-138; Dw. Teki; Nies.; Szl. Król.; Urus. t. 3/89-90; Wikipedia: 1, 2.
Dąbrowski h. Korab, w ziemi wieluńskiej; z nich 1 kasztelan 1604.Źródła: A.A. Kosiński, Przewodnik Heraldyczny, t. 1.
Dąbrowski h. Ogończyk, vel Dąmbrowski, Dambrowski, Dombrowski, pisali się z Wielkiego Chrząstowa, w dawnym powiecie łęczyckim.
Obecnie Chrząstów Wielki leży w woj. łódzkim, powiat Zgierz, gmina Parzęczew. Nazwisko mieli wziąć od wsi Dąbrówka, w woj. kujawsko-pomorskim, powiat Lipno, gmina Kikół, gdzie siedział ród Ogonów w XIV wieku. Część tej wsi należy jeszcze w XVI wieku do Ogończyków Działyńskich (Bil.). Niedaleko Wielkiego Chrząstowa była wieś Dąbrówki, z której wyszło wielu Dąbrowskich, wśród nich mogli być także D-scy herbu Ogończyk.
Andrzej z Dąbrówki, dziekan gnieźnieński, umarł 1493 r. (Pap.). Jan, właściciel Wielkiego Chrząstowa i Rozicz 1576 r. (Paw.). Tenże zapewne Jan, pisarz grodzki łęczycki 1567.
Dąbrowscy herbu Ogończyk podpisali elekcję 1648 r. z woj. łęczyckim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862.
Genealogia(osób: 99)
• FRANCISZEK Dąbrowski h. Ogończyk (1792-po 1837), s. Onufrego i Teodozji Wilkanowskiej h. Lis, ziemianin, kapitan artylerii wojsk polskich 1831 r.; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1837 r. z herbem Ogończyk; dziedzic dóbr Prądzew, parafia Topola Królewska, pow. Łęczyca; ur. Wielki Chrząstów, ówczesny pow. łęczycki, obecnie pow. Zgierz, gmina Parzęczew (Bon.); ż. (ok. 1815) Elżbieta Lubowiecka (ok. 1795-po 1830); dzieci: Feliks, Teodora, Zuzanna, Franciszka, Wiktoria, Benigna, Anna.
• JULIA Celestyna Dąbrowska h. Ogończyk (19 V 1859-1944), c. Wszebora i Teodory Golanowskiej; ur. Warszawa, chrz. 1859 (MK Warszawa: św. Andrzej); m. (1888 Warszawa) Franciszek Ksawery Kosiński (ok. 1850-po 1890), s. Jana Tomasza i Wiktorii Bogusławskiej; ślub w parafii Wszystkich Świętych (MK Warszawa: Wsz. Św.).
Dąbrowski h. Pobóg, w Małopolsce; z nich 1 kasztelan 1622.Źródła: A.A. Kosiński, Przewodnik Heraldyczny, t.1.
Dąbrowski h. Poraj,
stara rodzina notowana już za Piastów, ale jak się zdaje wygasła.
Używali tytułu hrabiowskiego (comes). Z nich: 1 wojewoda 1248. Źródła: A.A. Kosiński, Przewodnik Heraldyczny, t. 1.
Dąbrowski h. Radwan, vel Żądło-Dąbrowski, nosili przydomek Żądło, który był najpewniej ich pierwotnym nazwiskiem. Nazwisko Dąbrowski wzięli od wsi Dąbrówka, w ziemi warszawskiej, przy drodze z Piaseczna do Warszawy, w parafii Willanów. Z czasem osiedli w różnych stronach, jednak przeważnie w ziemi różańskiej.
Żyjący w połowie XV-go wieku Jakub z Dąbrówki, pozostawił dwóch synów, Wielisława i Jana, oraz córkę Agnieszkę, żonę Pawła Zawiszy. Zrzekła się ona w 1492 r. majątku rodzicielskiego, na rzecz braci. Wzmiankowani synowie Jakuba, zeznali dział w 1493 r., na mocy którego Dąbrówka dostała się Wielisławowi. Dział ten potwierdził król Zygmunt w 1539 r., Mikołajowi, synowi Wielisława.
Mateusz, w 1609 r. komornik graniczny warszawski. Mikołaj Żądło, wojski horodelski 1616 r. Stanisław, z ziemią różańską, podpisał elekcję Jana Kazimierza 1648 r. Jan, miecznik różański, drugi Jan, Andrzej, Stanisław, Mikołaj, Paweł, Walenty i Wojciech, z ziemią różańską, Adam Żądło, z ziemią warszawską i Marcin Żądło, z woj. sandomierskim, podpisali obiór króla Michała 1669 r., a Jan, miecznik różański, z ziemią różańską, Adam Żądło i Kazimierz, z ziemią warszawską, elekcję Jana III-go 1674 r. Jan Kazimierz Żądło, został skarbnikiem różańskim w 1693 r. Z tym tytułem podpisał z ziemią warszawską elekcję Augusta II-go 1697 r. Wojciech z ziemią warszawską podpisał elekcję Stanisława Augusta 1764 r.
Do tej rodziny należał także Jarosław Dąbrowski (1836-1871), oficer armii carskiej, działacz niepodległościowy, rewolucjonista, naczelny wódz wojsk Komuny Paryskiej.
Dąbrowscy herbu Radwan wylegitymowali się ze szlachectwa w Galicji zachodniej 1804 r., a w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862, zostali zapisani do m.in. ksiąg szlachty ówczesnej guberni radomskiej, oddział sandomierski.
Genealogia
(osób: 48)
• TADEUSZ Jerzy Beniamin Żądło-Dąbrowski z Dąbrówki h. Radwan (20 X 1829-30 IV 1903), s. Józefa i Marianny Zawisza h. Przerowa (Zawiszanki, Zawisza-Czarna), ziemianin, dziedzic dóbr Wyszyny, w woj. płockim; właściciel dóbr Michałowice, w dawnym pow. miechowskim, parafia Więcławice, obecnie pow. Kraków, gm. Michałowice; członek Tow. Rolniczego okręg płocki 1861 r.; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie 1848 r.; ożeniony z Marią Rostworowską; ur. Bronów, metryka w Uniejowie; zm. Michałowice, parafia Więcławice, lat 74, żona: Maria Rostworowska, błędnie: Rosmborowska (Bon.; Urus.; MK Uniejów; MK Więcławice); ż. (1866 Warszawa) Maria Julia Józefa Rostworowska h. Nałęcz (1842-21 X 1927), c. Juliana i Izabelli Orsetti h. Złotokłos; ur. Kłoczew, ziemia podlaska, zm. Kraków, lat 85; ślub w parafii św. Krzyża (MK Warszawa: św. Krzyż); dzieci: Teresa, Helena, Tadeusz, Stanisław, Zofia, Maria.
• TERESA Konstancja Anna Żądło-Dąbrowska z Dąbrówki h. Radwan (1867-1911), c. Tadeusza i Marii Rostworowskiej h. Nałęcz (Bon.); m. (30 XII 1896) Marian Aleksander Majewski h. Starykoń (1858-1903), s. Adama i Teodory Orłowskiej; ślub w parafii WNMP – Mariacki, miejscowość: Kraków (MK Kraków: WNMP); dzieci: 1/ Jan Tadeusz Teodor (1897-1942), voto: Zofia Konstancja Krynicka (1905-2000); 2/ Tadeusz Adam (1899-1969), voto: Anna Kolankowska (1918-1998); 3/ Maria (ur. 1902) – Majewscy.
Dąbrowski h. Rawicz, vel Warsz-Dąbrowski, Rawicz-D., gałąź rodu Warszów, wzięła nazwisko od wsi Dąbrówka Warszawska, parafia Wierzbica, powiat Radom.
Stanisław i Prandota z Dąbrówki, synowie Warsza, zastawiają część tej wsi Łabędziowi, w 1449 r. Piotr, syn Prandoty, 1497 r. (Rad. Inscr. Decr.). Z czasem spotykamy ich bardzo licznie rozrodzonych na Podlasiu i w ziemi nurskiej, gdzie zamieszkują kilka wsi z nazwą Dąbrowa i Dąbrówka, m. in. Dąbrowa Długa, D. Dzięcioł i Dzięciel-Gągole, D. Cherubiny (Cherubinów), D. Łazy, D. Kościelna, D. Serafiny, D. Michałki, D. Szatanki.
Liczni Dąbrowscy herbu Rawicz podpisali elekcje 1648 r. z woj. podlaskim i z ziemią nurską, 1669 r. z ziemią nurską i bielską, 1697 r. z ziemią nurską, 1764 r. z ziemią łomżyńską, bielską, mielnicką i drohicką.
Dąbrowscy tego herbu zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862, także z herbem Dąbrowa. Rawicze Dąbrowscy są jednego pochodzenia z Michowskimi vel Mychowskimi herbu Rawicz.
Genealogia(osób: 74)
• ROZALIA Dąbrowska h. Rawicz (ok. 1793-10 IV 1863), c. Macieja i Antoniny Kiełczewskiej; jej brat został wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1843 r. z herbem Rawicz (Bon.); ur. Lesiew, parafia Biała Rawska, pow. Rawa Mazowiecka, woj. łódzkie, zm. tamże (MK Biała Rawska); m. (29 X 1817 Biała Rawska) Ignacy Turski h. Rogala (ok. 1793-po 1830), s. Feliksa i Marianny Dobieckiej, dziedzic wsi Bogusławki, parafia Rawa Mazowiecka; ślub w par. Biała Rawska, obecnie woj. łódzkie, miejscowość: Lesiew, uwagi: Magnificus, on kawaler, lat 25(!), ona panna lat 23 (MK Biała Rawska); dzieci: 1/ Joanna (ur. 1820 Będków), 2/ Antonina (ur. 1821 Będków), 3/ Marianna Julianna (ur. 1824 Bogusławki) – Turskie.
• WINCENTY Dąbrowski h. Rawicz (ok. 1785-po 1850), s. Franciszka i Tekli Grochowskiej, właściciel dóbr we wsi Korycin, parafia Łubin Kościelny, gmina i powiat Bielsk Podlaski; razem z synem wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim przed 1850 r. z herbem Rawicz (Bon.; MK Łubin Kościelny); ż. (1813 Łubin Kościelny) Teresa Suchodolska (ok. 1790-po 1815); ślub w parafii Łubin Kościelny, miejscowość: Korycin (MK Łubin Kościelny); dzieci: Michał.
Posty
W par Łubin Kościelny nie ma wsi Korycin. W Korycinie na północ od Białegostoku odbył się ślub Wincentego Dąbrowskiego i Teresy z Suchodolskich w 1813r. W par.Łubin Kościelny w księdze M z 1814r., zapisano świadectwo o tym ślubie. Dąbrowscy mieszkali w majątku Zawrocie-Wysokie Mazowieckie.
OdpowiedzUsuńJest jeszcze rodzina Dąbrowskich herbu Pomian z ziemi nurskiej
OdpowiedzUsuń