Bisping

Bisping h. własnego, v. Biszping, Bispink, Biszpink, używają przydomku von Gallen. Bispingowie zamieszkiwali powiat starodubowski. Podpisali elekcję Jana III, pisali się z województwem smoleńskim i mińskim na elekcję Augusta II. Aleksandra z Bispingów Święczycowa i Józefa z Bispingów Wojczyńska założyły w XIX wieku Ordynację Massalańską dla Bispinków na Litwie.
Przywilej cesarza Rudolfa II z 1609, poświadczający że przodkowie Jana Bispinga, który pierwszy z tej rodziny przeniósł się na Litwę i tam osiadł, pochodzą ze starożytnej szlacheckiej rodziny i piastowali różne urzędy w m. Monasteryjskiem, tak herb tej rodziny opisuje: "na tarczy w połowie ściętej, w dolnym polu błękitnym, gwiazda ośmiopromienna złota, w górnym białym trzy winne grona, każde z nich ozdobione trzema zielonymi liśćmi; w szczycie hełmu ozdobionego piórami strusimi, w pośrodku błękitnym, a z boków białymi, na których skręcona wstęga tychże kolorów, dwa skrzydła błękitne, w pośrodku których nad wstęgą trzy winne grona, a pod nią gwiazda, jak na tarczy".

• JAN Biszping (ok. 1450-po 1479), kleryk miasta i diecezji monasterskiej w Rzymie 1479.
 
• JAN Bisping (ok. 1740-po 1793), horodniczy 1765, podstoli 1767, pisarz ziemski 1773, chorąży 1781, marszałek starodubowski 1786, w końcu kasztelan starodubowski 1793, pierwszy i ostatni; w 1776 kawaler Orderu Św. Stanisława. 

Źródło: Bon. I 272-273.