Bienicki

Bienicki h. Natarcz, v. Bieniecki, z Bienicy w powiecie oszmiańskim.
Wg Kojałowicza przodkiem tej rodziny był szlachcic nazwiskiem Natarcz, który w nagrodę za obronę zamku w Krewie przed Krzyżakami, dostał od w. ks. Gedymina na pamiątkę ten herb, a zarazem znaczne włości, położone nad rzeką Bienicą, w W. Ks. Litewskim.
Bohdan Pawłowicz Bienicki otrzymał 1506 r. od Aleksandra Jag. kawał puszczy w powiecie trockim, nad rzeką Kirsną.
B-ccy podpisali elekcję Stanisława Augusta w 1764 r. z powiatem wołkowyskim. Podpisali też manifest szlachty litewskiej w 1763 r. Herb — w polu czerwonym strzała między dwiema blankami; na hełmie w koronie ręka zbrojna trzyma w lewo dzidę żelazem w górę.

• JERZY Bienicki (ok. 1610-po 1662), stolnik grodzieński, jeden z zaufanych dworzan Jana Kazimierza, w 1658 został wysłany do Moskwy dla zawiązania układów o pokój; wróciwszy z tej misji, został księdzem i był kanonikiem i kustoszem wileńskim, następnie regentem kancelarii większej litewskiej i sekretarzem królewskim 1662. 

Źródła: Bon. I 244-245; Urus. I 197.