Bieroński

Bieroński h. Bończa, vel Beroński, Berański, podobno w ziemi drohickiej. Z nich: Maciej, wiceregent drohicki 1764 r. 

W rzeczywistości pochodzą prawdopodobnie ze Śląska, gdzie ich najwięcej w aktach metrykalnych, szczególnie w dawnym pow. pszczyńskim, w okolicy miasta Beruń (Beroń).

Potomkowie wymienionego wyżej Macieja, wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862 z herbem Bończa, zostali zapisani do ksiąg szlachty ówczesnej guberni radomskiej, oddział kielecki.

Genealogia
(osób: 18)

• HONORATA Bierońska h. Bończa (ok. 1820-4 II 1897), c. Juliana i Katarzyny Fajgisz (Fajkisz, Fejkisz); ur. zapewne Cianowice, parafia Smardzowice, pow. Kraków (MK Smardzowice); zm. Pruszków, parafia Żbików, obecnie część miasta Pruszków, lat 77 (MK Żbików); m. (7 I 1841 Sosnowiec) Mikołaj Latzko (ok. 1810-po 1841), s. Mikołaja i Katarzyny Morani; w aktach także: Lacko; ślub w parafii św. Joachima, w mieście Sosnowiec-Zagórze (MK Sosnowiec-Zagórze: św. Joachim).

• LEON Oktawian Saturnin Bieroński h. Bończa (1823-po 1857), s. Juliana i Katarzyny Fajgisz (z Fajgiszów); wylegitymował się ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym 1857 r. z herbem Bończa, został zapisany do ksiąg szlachty ówczesnej guberni radomskiej, oddział kielecki; wylegitymował się, jako prawnuk Macieja, wiceregenta drohickiego 1764 r.; ur. Cianowice, parafia Smardzowice, pow. Kraków, chrz. 1823; według aktu legitymacji szlacheckiej ur. 14 XI 1828 (Sęcz.; MK Smardzowice).

Źródła: Bon. t. 1/256; Sęcz.; Urus. t. 1/206.