Bietkowski

Bietkowski h. Półkozic, vel Biedkowski, rodzina pochodząca prawdopodobnie z Mazowsza, być może z Bietkowic, w dawnym pow. wyszogrodzkim. 

Potomkowie Jana Bietkowskiego, właściciela Konar w woj. poznańskim 1690 r., zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. 

Inni, z przydomkiem Kaszuba, udowodnili pochodzenie szlacheckie w Galicji 1782 r., w sądach: ziemskim lwowskim i grodzkim trembowelskim.

Genealogia
(osób: 16)

• IGNACY Jan Bietkowski h. Półkozic (ok. 1811-po 1850), s. Stanisława i Katarzyny Radziechowskiej (Radzichowskiej); wylegitymował się ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym 1848 r. z herbem Półkozic, został zapisany do ksiąg generalnych oraz do ksiąg szlachty ówczesnej guberni lubelskiej; ur. Żuków, parafia Pawłów, pow. Lublin; w aktach także: Jan Ignacy, Jan B-ki (Bon.; Urus.; Sęcz.; Szl. Król.); ż. (12 VIII 1832 Pawłów) Franciszka Borucka (ok. 1813-po 1850), c. Józefa i Józefy NN.; ur. Trzeszczany; ślub w parafii Pawłów, pow. Lublin, miejscowość: Bezek (MK Pawłów); dzieci: Feliks, Władysław, Stanisław, Stanisława.

• STANISŁAWA Michalina Józefa Bietkowska h. Półkozic (ok. 1843-po 1887), c. Ignacego i Franciszki Boruckiej; ur. Serebryszcze, parafia Chełm (Sęcz.); m. (1887 Warszawa) Edward Aleksander Czyński (ok. 1840-po 1887), s. Konstantego i Franciszki Domańskiej, urzędnik p. 1887; ur. Lublin; ślub w parafii Wsz. Św., w Warszawie (MK Warszawa: Wsz. Św.).

Źródła: Bon. t. 1/263; Nies.; Sęcz. II; Szl. Król.; Urus. t. 1/211.

Bietkowski h. Prawdzic, vel Biedkowski, rodzina mazowiecka, jednego pochodzenia z Kobylnickimi tegoż herbu. 

Wzięli nazwisko od wsi Bietkowice (in. Bitkowice, Biedkowice), niedaleko miasta Wyszogród. Piastowali urzędy ziemskie i grodzkie w pow. wyszogrodzkim i malborskim XVI-XVII w. Bietkowscy herbu Prawdzic podpisali elekcję Jana Kazimierza w 1648 z pow. malborskim.

Źródła: Pap.; Bon. t. 1/263; Urus. t. 1/169.