Bielak

Bielak h. własnego, rodzina tatarskiego pochodzenia, osiadła w W. Ks. Litewskim.
Posiadali m. in. dobra Łowczyce w woj. nowogrodzkim (1760), Koszołę w woj. brzeskim litewskim (1763), oraz część wsi Połosek w pow. bielskim (1840).
Wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie 1840 r.
Herb — w polu czerwonym dwie srebrne kolumny obok siebie; na tarczy korona szlachecka bez hełmu.

• JÓZEF Bielak (ok. 1740-po 1792), syn rotmistrza królewskiego Samuela, generał major wojsk litewskich 1791, uczestnik kampanii 1792 r.

Źródło: Bon. I 212; Urus. I 174.