Ciechanowiecki

Ciechanowiecki h. Dąbrowa, rodzina mazowiecka, osiedlona na Białej Rusi. Jedna z najstarszych rodzin północnego Mazowsza, już w XIV stuleciu posiadała znaczne majątki i piastowała wysokie urzędy w ziemiach ciechanowskiej, wiskiej i nurskiej. Tradycja i dawne genealogie rodziny wywodzą ją od Boruty, wojewody mazowieckiego 1227—1232 i dają jej wspólne pochodzenie z Rostkowskimi i Kostkami, gdyż rodziny te miały ten sam herb, a ich majątki gniazdowe prawie ze sobą sąsiadowały. Jeszcze w XIV wieku Ciechanowieccy używali nazwiska Dąbrowa i dopiero na początku XV w. rozdzielili się na dwie gałęzie, o przydomkach Świejko i Kiszka. Od Świejków pochodzi kilka rodzin, m.in. Świejkowscy herbu Dąbrowa. Kiszkowie zaś rozdzielili się na dwie linie; jedną, która osiedliwszy się na Podlasiu od majątku Ciechanowca, pisała się Kiszkami z Ciechanowca i drugą dziedziczącą na Zegrzu na Mazowszu, od której przyjęła nazwisko Zgierski. Nikodem Kiszka z Ciechanowca, wnuk marszałka i hetmana litewskiego, starosta mielnicki i drohicki, poseł do Moskwy w 1543 r., odziedziczywszy po ojcu Ciechanowiec, pierwszy pisał się od tego majątku Ciechanowieckim, a to nazwisko przyjęli jego potomkowie. Z tej rodziny 2 wojewodów 1653—1670.

• IGNACY Ciechanowiecki (1815-1881), s. Feliksa i Elżbiety Żukowskiej, ziemianin, dziedzic dóbr Lisowo w gub. smoleńskiej, kurator gimnazjum witebskiego; zesłany za udział w powstaniu 1863; ż. Izabela bar. Kobylińska, c. Floriana, generała wojsk pol.; dzieci: Stanisław, Karol.

Źródła: Bon.; Kos. t.3/45-49, t.4/42-68; Nies.