Borejko

Borejko h. Borejko (in. herb własny, Kościesza odm.), vel Boreyko, Borejka, senatorska rodzina rusko-litewska. Z nich: jeden kasztelan w latach 1748 — 1757.

Rodzina wołyńska, dziedzicząca na Knierutach, stąd zwali się Knierutskimi. Eustachy, ziemianin łucki, zapisał część Knierut synowi Bohdanowi 1571 r. (Op. Łuc.).

Jan Borejko, sędzia grodzki łucki około 1661 r. Wacław (zm. 1738), podstoli owrucki, żonaty z Zofią Czarnowską. Jan z Knierut, podczaszy smoleński 1715 r., następnie cześnik wołyński. Kazimierz, łowczy lwowski 1729 r., chorąży latyczowski 1748 r., jako poseł woj. podolskiego, podpisał konfederację generalną warszawską 1733 r. (Oblig. Warsz.). Piotr, miecznik bracławski, następnie podstoli żydaczowski 1732 r., wreszcie kasztelan zawichojski 1748 r.

Herb — na tarczy w połowie ściętej, w polu górnym srebrnem figura czerwona, na kształt swastyki, w której słup pionowy w obu końcach dwa razy złamany; w polu dolnym błękitnym, w podkowie srebrnej z takimże krzyżem, strzała rozdartaa, jak w Kościeszy, podwójnie przekrzyżowana. Nad tarczą wprost korona. Legitymując się ze szlachectwa, nazwali herb swój Kościeszą. 

Genealogia
(osób: 24)

• ANIELA Boreyko z Knierut h. wł. (ok. 1695-po 1730), c. Jana i Anny Ołtarzewskiej (Bon.; Bon. t. Uzup.); m. (ok. 1720) Józef Drohojowski h. Korczak (ok. 1690-1754), s. Jana Parysa i 1ż. Anny Kossowskiej, podstoli żydaczowski (ibid.); dzieci: Andrzej, Dominik.

• PIOTR Boreyko z Knierut h. wł. (ok. 1690-1757), s. Jana i Anny Ołtarzewskiej, kasztelan zawichojski; miecznik bracławski, następnie podstoli żydaczowski 1732, wreszcie kasztelan zawichojski 1748-1757, żonaty był z Teofilą z Gośniewic Wolską, kasztelanką przemyską (Bon.; Bon. t. Uzup.); ż. Teofila Wolska z Gośniewic h. Nowina (ok. 1700-po 1730), c. Szymona, kasztelana przemyskiego, i NI. Ustrzyckiej (Nies.); dzieci: Pius (Franciszek), Andrzej, Feliks, Helena, Katarzyna.

Źródła: Bon. t. 2/26-27; Bon. t. 17/256 (tom Uzupełnień); Kos. t. 1/13; Urus. t. 1/321.