Bielak

Bielak h. własnego, rodzina tatarskiego pochodzenia, osiadła w W. Ks. Litewskim.

Posiadali m. in. dobra Łowczyce w woj. nowogrodzkim (1760), Koszołę w woj. brzeskim litewskim (1763), oraz część wsi Połosek w pow. bielskim (1840).

Wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie 1840 r.

Herb — w polu czerwonym dwie srebrne kolumny obok siebie; na tarczy korona szlachecka bez hełmu.

• JÓZEF Bielak h. wł. (1741-1794), s. Samuela, rotmistrza królewskiego, i Zofii Obulewicz, generał wojsk litewskich, dowódca pułku tatarskiego, od 1790 r. w randze rzeczywistego generała majora; odznaczył się w czasie krótkotrwałej kampanii Ogińskiego 1771 r. i w wojnie 1792 r.; nabył 1783 r. Kościeniewicze i Wólkę, w woj. brzeskim litewskim, od Chociszewskich; ur. Łowczyce, w woj. nowogrodzkim (PSB; Bon. Uzup.; Pam. Kitowicza); ż. (ok. 1770) Kunegunda Baranowska h. Tuchan (ok. 1750-po 1780); dzieci: Samuel, Mustafa, Mehmet, Bekier, Soliman, Albrycht, Osman.

Źródło: Bon. t. 1/212; Bon. t. 17/131-132 (tom Uzupełnień); Urus. t. 1/174.