Borch

Borch h. Trzy kawki (in. herb własny), rodzina inflancka, pochodzenia niemieckiego. Jedna linia otrzymała tytuł hrabiowski austriacki 1783 r. Z tej rodziny: 2 wojewodów i jeden minister w latach 1767 — 1791. 

Wywodzą się z Westfalii, gdzie już w 1328 r. akta niemieckie wymieniają Johanna i Hermanna von der Borch. Fryderyk Borch, lennik Zakonu Krzyżackiego, występuje wśród szlachty inflanckiej 1442 r. Bernard (Bernath) von der Borch, wielki mistrz inflancki 1473 r. Hanus i Herman Borchowie, posłowie ryscy do Połocka 1478 r. Fabian Borch (Bork), za wyświadczone królowi Zygmuntowi III-mu przysługi otrzymał od niego 1620 r. włości Iwanowsko, Babinowo i inne, w woj. smoleńskim. Fabian Kazimierz, wojski inflancki 1697 r., generał artylerii litewskiej 1710 r. Jan Andrzej, starosta lucyński i horodniczy inflancki.

Borchowie herbu Trzy kawki otrzymali austriacki tytuł hrabiowski Państwa Rzymskiego w 1783 r., zatwierdzenie tego tytułu w Rosji 1839 r., a w Królestwie Kongresowym 1845 r.

Genealogia
(osób: 29)

• IZABELA Ludwika Borch h. własnego (1752-16 V 1813), c. Jana Andrzeja, kanclerza wielkiego koronnego i Anny Ludwiki Zyberg h. wł. (Bon.; Bork.); m. (3 IV 1773 Warszawa) Kazimierz Konstanty hr. Bröel-Plater h. wł. (5 VIII 1749-4 VIII 1807), s. Konstantego i Augusty ks. Ogińskiej, kasztelan trocki 1790-1793, później podkanclerzy litewski 1793; odznaczony Orderem Orła Białego 11 VII 1791; właściciel Krasławia na Litwie; ur. Daugieliszki, zm. tamże; dzieci: Ludwik, Jan, Michał, Konstanty, Kazimierz, Stanisław, Henryk – hr. Bröel-Platerowie.

• MICHAŁ Jan hr. Borch h. wł. (1753-1810), s. Jana Andrzeja (Jędrzeja) i Anny Ludwiki Zyberg h. wł. (Sieberg), bibliofil, przyrodnik, podróżnik, wojewoda bełski 1787-1791, zrzekł się tego urzędu w 1791 r.; uznawany za twórcę podstaw nowej gałęzi geochemii - geobiochemii; w rodzinnych dobrach Warklany rozbudował bibliotekę; przebywał w Anglii w 1791 r.; otrzymał 1783 r. austriacki dziedziczny tytuł hrabiowski od cesarza Józefa II w Wiedniu; wylegitymował się ze szlachectwa wraz z bratem Józefem 1792 r. przed deputacją wywodową guberni połockiej (Bon.; Bork.; Urus.); ż. (ok. 1790) Elżbieta Browne (ok. 1770-po 1790), córka generała rosyjskiego, pochodzenia irlandzkiego; w aktach także: Elżbieta Brown; dzieci: Karol. 

Źródła: Bon. t. 2/23-25; Bon. t. 17/254-255 (tom Uzupełnień); Bork. Alm.; Dw. Gen.; Kos. t. 1/13; Urus.; T. Lenczewski, Genealogie rodów utytułowanych w Polsce, t. 1, Warszawa 1995-1996.

Borch h. Wąż, wygasła rodzina małopolska; z niej 7 kasztelanów 1400—1705.

Źródła: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.