Jarocki

Jarocki h. Rawicz, vel Grot-Jarocki, Jaroski, Jarowski, Jarecki?, rodzina małopolska, pisząca się „z Jarocina” (de Jarocin). Są jednego pochodzenia z Górskimi herbu Rawicz. 

Nazwisko wzięli od wsi Jaroszyn (dawniej Jarocin, Jarosin), w parafii Góra Jaroszyńska (pierwotnie Góra Lassoty, dzisiaj G. Puławska), niegdyś pow. radomski, obecnie pow. Puławy. Pierwszymi znanymi dziedzicami tych dóbr byli przedstawiciele rodu Rawitów: Lasotowie i Grotowie. W latach 1470-1569 dziedzicami są Grotowie-Jaroccy, pochodzący od Grotów.

Prandota z Jaroszyna ma 1399 r. sumy na wsi Jawidz, w pow. lubelskim, a 1414 r. nabył część Jaroszyna, od Jana z Zajączkowic (Akta Radomskie). Synowie jego: Grot 1413 r., a Jan 1421 r. na Uniw. Krakowskim. Albert Jarosski na sądach w Lublinie 1459 r. Jakub, syn Mikołaja z Jaroszyna, 1473 r. na Uniw. Krakowskim. Jan Jarocki, dziedzic Jaroszyna 1508 r. (Paw.). Jan Jaroski vel Jaroczski, altarysta w kościele św. Michała w Lublinie 1518 r., był później plebanem w Solcu. Hieronim Jaroski, dziedzic i pleban z Jaroszyna, zastawił 1535 r. część wsi Chechły Piotrowi Kochanowskiemu. Mikołaj Jaroski, dziedzic Jaroszyna i Góry w 1546 r. Andrzej Jaroski, komornik królewski 1569 r. Szymon Jarocki vel Jaroski i Piotr Jarocki, dziedzice Jaroszyna i Góry 1569 r. (Paw.).

W początkach XIX wieku gałąź Jarockich, idąca po marszałku Stanisławie (marszałek nadworny koronny 1505 r., kasztelan zawichojski 1514 r.), osiadła w dawnym księstwie siewierskim i woj. krakowskim i wywiodła się jako pochodząca z Jarocina, w pow. pyzdrskim i za herb swój podała Rawicza bez róży (Nies. Bobr. tom X). Boniecki uważa ten wywód za bezzasadny, a wszystkich Jarockich Rawiczów, uważa za idących z Jaroszyna i Góry, w pow. radomskim.

Podobno jedna gałąź tej rodziny mieszkała na Śląsku, gdzie używała nazwiska „von Jaroschin” i 1629 r. otrzymała tytuł baronowski, a w 1670 tytuł hrabiowski czeski (Kos.). Z tej rodziny: 1 kasztelan a zarazem minister 1514 r.

Jaroccy herbu Rawicz podpisali elekcje królewskie 1648 r. z woj. krakowskim i sandomierskim, 1669 r. z woj. sandomierskim, lubelskim i ruskim, 1697 r. z woj. sandomierskim, krakowskim, ruskim i bełskim. Wylegitymowali się ze szlachectwa w Galicji zachodniej 1804 r., 1835 r. przed deputacją wywodową wileńską, w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862, zapisani do ksiąg szlachty ówczesnych guberni radomskiej i lubelskiej. Wylegitymowali się również na Podolu.

Z Wielkopolski wyszli Jaroccy herbów Bogoria i Zaremba. 

Genealogia
(osób: 91)

• ANTONINA Jarocka h. Rawicz (7 V 1796-po 1856), c. Antoniego i Doroty Żukowskiej; zamieszkała w Warszawie; ur. we wsi Pomorze; m. (22 IV 1818 Warszawa) Jan Łukasz Siestrzyński (23 VI 1784-2 V 1824), s. Kazmierza i Konstancji Zawadzkiej, lekarz, fizjolog mowy ludzkiej, litograf, pedagog; w aktach także: Łukasz Jan Siestrzyński, Siestrzeński, mylnie: Siustrzyński; ur. Szczebrzeszyn, zm. Końskie, lat 39 (PSB t. 37/382); ślub w Warszawie (MK Warszawa: ASC Cyrkuł VII); dzieci: 1/ Rozalia Florianna (1819-1885); 2/ Marianna (1820-1820); 3/ Józefa (1820-1820); 4/ Jan Chryzostom Antoni (ur. 27 I 1822) – Siestrzyńscy.

inż. arch. Władysław Jarocki
(1899-1965)

• KONSTANTY Jarocki z Jaroszyna h. Rawicz (8 III 1830-17 I 1893), s. Stanisława i Anny Poturskiej, leśnik; wylegitymował się ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym 1859 r. z herbem Rawicz, zapisany został 1860 r. do ksiąg szlachty ówczesnej guberni lubelskiej, oddział podlaski; legitymował się jaki prawnuk Jakuba z Jaroszyna, który według akt grodzkich lubelskich z r. 1724 nabył od Jana Piaseckiego wieś Szadurki in. Szadurka (Sęcz.); ur. Twierdza Zamość, zm. Międzyrzec Podlaski, lat 62 (MK Międzyrzec); ż. (17 II 1852 Warszawa) Waleria Maria Adolfina Chądzyńska h. Ciołek (2 IV 1833-24 I 1896), c. Feliksa i Franciszki Ludwiki Teodory de Haydes h. Genderych (także Hajdes, mylnie: Hajder, Chajder); w aktach także: Maria Waleria Chondzyńska; ur. Nowa Wieś, par. Biała, pow. częstochowski, zm. Opoczno, lat 62, wdowa (MK Biała; MK Opoczno); ślub w parafii św. Krzyża (MK Warszawa: św. Krzyż); dzieci: Czesław, Henryk.

Źródła: Bon. t. 8/250-254; Bork. Sp. 129; Kos. t. 1; Krzep. Małop. t. 1/328; Nies.; Pap. 548; Sęcz.; Urus. t. 5/385-386.