Sobek

Sobek h. Brochwicz, zamożna rodzina w Małopolsce w XVI stuleciu, wygasła w wieku XVII; z niej 1 kasztelan a zarazem minister 1565 — 1569.

Smoszewski

Smoszewski h. Topór (in. Pałuka), vel Smuszewski, ze Smoszewa in. Smuszewa, w Wielkopolsce; z nich 2 kasztelanów 1638 — 1704.

Smólski

Smólski h. Jastrzębiec, vel Smolski, Smulski, na Kujawach; z nich 2 kasztelanów 1433 — 1490.

Smolik

Smolik h. Kotwicz, w Małopolsce i na Białej Rusi, później też Smolikowski herbu Kotwicz; z nich 1 kasztelan 1434.

Źródła: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Smogulecki

Smogulecki h. Grzymała, rodzina wielkopolska, wg Kosińskiego wygasła w XVII stuleciu; z niej 1 kasztelan 1670 - 1675.

Służewski

Służewski h. Sulima, v. Służowski, stara rodzina na Kujawach, tytułowała sie za Piastów hrabiami (comes), wg Kosińskiego wygasła w XVI stuleciu; z niej 3 wojewodów i 2 kasztelanów 1346 — 1577.

Źródła: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Słuszka

Słuszka h. Ostoja, rodzina rusko-litewska, wygasła w 1713 r.; z niej 4 wojewodów, 1 hetman i 2 ministrów 1632 — 1713.

Źródła: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Słupski

Słupski h. Jelita, pochodzą od Pacanowskich, a ci z kolei od Floriana z Mokrska herbu Jelita, w XIV wieku dziedzica rozległych dóbr w dawnym woj. sandomierskim, obecnie powiaty Busko-Zdrój i Pińczów.

Słupecki

Słupecki h. Rawicz, zamożna rodzina w woj. lubelskim, jeszcze w XV wieku pisali się „Grotami ze Słupcy"; z niej 4 kasztelanów 1497 — 1661.

Słop

Słop h. Kornic, wygasła rodzina małopolska; z niej 1 kasztelan 1470.

Źródła: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Słończewski

Słończewski h. Kościesza, na Mazowszu; z nich 1 biskup 1546 — 1563.

Słomowski

Słomowski h. Abdank, w Małopolsce; z nich 1 arcybiskup lwowski 1365 — 1375.

Źródła: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Sławski

Sławski h. Zaremba, rodzina wielkopolska, wygasła wg Kosińskiego; z niej 1 wojewoda i 1 kasztelan 1254 — 1440.

Śleszyński

Śleszyński h. Doliwa, vel Ślesiński, Sleszyński, Szleszyński, wymienia ich Paprocki w 1584 r.: „Śleszyńscy w bełskiem województwie dom starodawny i znaczny w sprawach poczciwych”.

Śladkowski

Śladkowski h. Jastrzębiec, w Małopolsce; z nich 3 kasztelanów 1568 — 1679.

Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Skulski

Skulski h. Rogala, vel Pilik-Skulski, Boruta-Skulski, Skólski, Skolski, rodzina mazowiecka, pisząca się „ze Skuł”. Ich gniazdem jest wieś Skuły w ziemi czerskiej, gdzie dziedziczyli przed 1390 r.

Skotnicki

Skotnicki h. Bogoria, vel Bogoria-Skotnicki, Bogorya-S., stara rodzina w dawnym woj. sandomierskim, pisząca się „ze Skotnik”. Stanowią odgałęzienie średniowiecznego rodu rycerskiego Bogoriów. Są jednego pochodzenia z Kolanowskimi i Podłęskimi.

Skórkowski

Skórkowski h. Jelita v. Skorkowski, w Małopolsce; z nich 1 biskup 1830.

Źródła: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Skoraszewski

Skoraszewski h. Abdank, v. Skóraszewski, Skoroszewski, stara rodzina wielkopolska, jednego pochodzenia z Obornickimi herbu Abdank, i jak oni pisząca się w XV stuleciu Skórami (Skóra) z Gaju. Z tej rodziny: 1 wojewoda i 2 kasztelanów 1451 — 1729.

• PIOTR Skoraszewski, kasztelan kaliski 1451 r.
 
• WŁADYSŁAW Michał Skoraszewski, chorąży poznański, starosta bydgoski, marszałek sejmu 1677 r.

Źródła: Kos. I; Żych. I 83-84.

Skarszewski

Skarszewski h. Leszczyc, stara rodzina wielkopolska; z niej 1 arcybiskup warszawski i 4 kasztelanów 1380 — 1827.

Źródła: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Silnicki

Silnicki h. Doliwa, niegdyś też Sielnicki – dawne herbarze wymieniają ich w woj. krakowskim, ale wyszli ze wsi Silnica in. Wielka Silnica (Silnica Major), w parafii i gminie Żytno, pow. Radomsko.

Sierpski

Sierpski h. Prawdzic, stara rodzina mazowiecka, wg Kosińskiego wygasła w 17 stuleciu; z niej 1 wojewoda i 4 kasztelanów 1408 — 1590.

Sienieński

Sienieński h. Dębno, stara rodzina małopolska, w XV i XVI stuleciu magnacka, jednego pochodzenia z Oleśnickimi herbu Dębno; z niej 1 arcybiskup gnieźnieński prymas i 1 arcybiskup lwowski, 2 wojewodów i 12 kasztelanów 1421 — 1633.

Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Sienicki

Sienicki h. Bończa, vel Siennicki, w ziemi chełmskiej, pisali się z Bończy (dawniej „z Bończe”), z Wojsowic i z Sienicy.

Siemianowski

Siemianowski h. Grzymała, w ziemi wieluńskiej; z nich 4 kasztelanów 1690 — 1768.

Siemaszko

Siemaszko h. Łabędź v. Dunin-Siemaszko, na Wołyniu; z nich 2 kasztelanów 1590 — 1618.

• ALEKSANDER Siemaszko, kasztelan bracławski 1596 r.
• MIKOŁAJ Siemaszko (zm. 1618), s. Aleksnadra, także kasztelan bracławski.
 
Źródła: Kos. I; Żych. I 131.

Sielski

Sielski h. Lubicz, vel Szelski, Selski, Silski, Szeliski?, na Mazowszu, w Wielkopolsce, w Prusach.

Sielicki

Sielicki h. Korczak, na Litwie; z nich 1 kasztelan 1784 — 1790.
 
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Sieklucki

Sieklucki h. Trzaska, na Mazowszu; z nich 1 kasztelan 1501 — 1512.

Siedlnicki

Siedlnicki h. Odrowąż, v. Sedlnicki, rodzina śląsko-morawska, otrzymała w 1695 r. tytuł hrabiów państwa rzymskiego. W Polsce osiedliła się w XVIII stuleciu, a ok. r. 1700 uzyskała indygenat polski. Z tej rodziny: 1 wojewoda, a zarazem minister 1738 — 1761.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Sieciński

Sieciński h. Rogala, vel Siciński, Syciński, w ziemi dobrzyńskiej; używali w XVII stuleciu tytułu hrabiów „na Murzynowie"; z nich 1 biskup i 2

Secygniowski

Secygniowski h. Jelita, wygasła rodzina wielkopolska wg Kosińskiego; z niej 1 biskup 1563 — 1569. Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Ścibor

Ścibor h. Ostoja, rodzina wielkopolska, pisali się „ze Ściborzyc"; z niej 1 kasztelan 1442. 

Źródła: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Schömberg

Schömberg h. Lew, v. Schemberg, rodzina niemiecka, osiedlona w Polsce w początkach XVII stulecia; z niej 1 kasztelan 1661.
 
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Schlieben

Schlieben h. własnego, lub von Schlieben, stara hrabiowska rodzina niemiecka, jedna jej gałąź osiedliła się w Inflantach; z niej 1 wojewoda 1675 — 1681.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Scheve

 

Scheve h. Sternberg vel Schaeve, w Prusach Zachodnich i w Wielkopolsce; z nich 1 wojewoda 1454 — 1466.
 
Źródła: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Schenking

Schenking h. Trąby odmienne, rodzina inflancka; z niej 1 biskup 1593 — 1637. 

Źródła: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Sarnowski

Sarnowski h. Jastrzębiec, vel Jastrzębiec-Sarnowski, nazwisko wzięli od wsi Sarnów, niegdyś Sarnowo (S. Major), w parafii Dalików, w dawnym pow. łęczyckim, obecnie pow. Poddębice, na której dziedziczyli w 1422 r. (Stat. Łask.).

Sarbiewski

Sarbiewski h. Prawdzic, na Mazowszu; z nich 1 wojewoda i 1 kasztelan 1658 — 1715. Zob. Sękowski h. Prawdzic

Samborzecki

Samborzecki h. Rawicz, vel Grot-Samborzecki, stara rodzina małopolska; z niej 1 kasztelan w 1453 r. Używali przydomku Grot i od Grotów Rawiczów się wywodzą.

Sakowicz

Sakowicz h. Korwin, na Litwie; z nich 1 wojewoda 1658 — 1662.

Źródła: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Sakowicz h. Pomian, na Litwie; z nich 1 wojewoda 1453 — 1457.

Źródła: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Rzeszowski

Rzeszowski h. Półkozic, zamożna rodzina małopolska, wygasła w XV stuleciu; z niej 1 arcybiskup lwowski, 1 biskup i 1 kasztelan 1412 — 1488. 

Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Rzeszotko

Rzeszotko h. Junosza, wygasła rodzina mazowiecka; z niej 1 kasztelan 1335. 

Źródła: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Rytwiański

Rytwiański h. Jastrzębiec, wygasła rodzina magnacka w Małopolsce, jednego pochodzenia ze Zborowskimi. Jej gniazdem jest wieś Rytwiany k/ Staszowa w dawnym woj. sandomierskim, pow. wiślickim, gdzie dziedziczyli w latach 1401-1508. Z nich: 1 kasztelan krakowski i 3 wojewodów, z których 1 minister. — Dersław, kasztelan rospierski 1451, wojewoda sieradzki 1458, sandomierski 1457, krakowski 1475, kasztelan krakowski 1477. – Jan, marszałek wielki koronny 1458, kasztelan sandomierski 1470, wojewoda krakowski 1477. – Dersław, kasztelan rospierski 1456, wojewoda sieradzki 1460.

• MARCIN Ścibor z Rytwian Rytwiański (ok. 1380-po 1422), kasztelan zawichojski 1422; pisał się także Borysławskim od majątku Borysławice w woj. łęczyckim; towarzyszył Władysławowi Jagielle na zjazd z cesarzem do Budy; miał dwudziestu synów, z których ośmiu poległo w wojnie pruskiej z Krzyżakami 1454-1466, a dwunastu było senatorami; od nich pochodzą Rytwiańscy i Zborowscy, a prawdopodobnie Myszkowscy i Karśniccy (Urus.).

Źródła: Dług.l.b. II; Kos. I; Papr.; Nies.; Urus. XV 361.

Rytel

Rytel h. Szeliga i Lubicz, v. Ryttel, rodzina licznie rozrodzona na Podlasiu, już w początkach XV stulecia założyli w ziemi drohickiej kilka osad z nazwą Rytele, m. in. Rytele Świeckie oraz Rytele Suche. Kapica

Ryszkowski

Ryszkowski h. Nowina vel Ryśkowski, rodzina podlaska, zamieszkująca także w woj. lubelskim i na Litwie. Używała przydomku Grot, a nazwisko wzięła od wsi Ryżki in. Ryszki (Riski) w powiecie łukowskim, parafia Łuków. Dziedzi- czyła na tej wsi w XVI stuleciu. Ryszkowscy zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Galicji w latach 1803-1804. Z nich: 1 kasztelan 1667 — 1702. — Paweł, kasztelan mścisławski. – Jan, opat paradyski ok. 1600. – Stanisław, regent grodzki radomski 1793.

• MICHAŁ Ryszkowski (ok. 1660-po 1702), s. Pawła i 3ż. Heleny Niemirycz, skarbnik łukowski 1688, podczaszy łukowski 1702; ż. Barbara Drzewiecka (ok. 1670-po 1700); dzieci: Józef.

Źródła: El. 2; Kos. I; Krzep. Mał.; Nies.; Papr.; Urus. XV 358-359.

Rysiński

Rysiński h. Leszczyc, rodzina wielkopolska; z niej 1 wojewoda i 2 kasztelanów 1588 — 1648.
 
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Rydzyński

Rydzyński h. Wierzbna (odm.), vel Rydzeński, gniazdem rodu jest Rydzyna i Czernina na Śląsku. Pochodzą od znakomitej czeskiej rodziny hrabiów de Wbrna. Jedna linia uzyskała tytuł hrabiowski pruski ok. 1850. Z nich: 1 biskup i 2 kasztelanów 1440 — 1813. 

Rybiński

Rybiński h. Radwan, stara rodzina mazowiecka; z nich 2 kasztelanów 1451 — 1787.
 
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Rybiński h. Wydra, w Prusach Zachodnich; rodzina pruska, wszakże i na Kujawach i na Litwie też osiedlona; z nich 1 biskup, 1 wojewoda i 1 kasztelan 1714 — 1796.

• JAKUB Rybiński, wojewoda chełmiński 1697, marszałek Trybunału koronnego dwukrotnie.
• JAN Rybiński, generał artylerii koronnej.
• JÓZEF Rybiński, biskup kujawski 1777.
• KAZIMIERZ Rybiński, kasztelan kruszwicki.
 
Źródła: Kos. I; Żych. I 70.