Białobrzeski

Białobrzeski h. Abdank (in. Habdank), vel Skarbek-Białobrzeski, licznie rozrodzona rodzina mazowiecka i małopolska. Gniazdem ich rodowym są Białobrzegi n/ Pilicą w powiecie opoczyńskim. Wieś tę nadał im w 1393 roku książę mazowiecki Jan, w nagrodę zasług rycerskich. Są wymieniani w aktach jako dziedzice tej wsi w latach 1411-1577. 

Byli też w XV stuleciu Białobrzescy herbu Jeleń vel Bończa, z Białobrzegów w pow. łomżyńskim, którzy już w XV wieku łączyli się z Abdańczykami Białobrzeskimi i ich herb brali (Urus.). W XVI stuleciu rodzina rozdzieliła się na dwie gałęzie – mazowiecką, przeważnie małozamożną i zagrodową, oraz małopolską. Białobrzescy są jednego pochodzenia z Jugoszewskimi. Z nich: jeden biskup 1577 — 1586.

Źródła: Bon.; Dw. Teki; Kos. I 10; Krzep. Młp.; Nies.; Urus. I 156-157.