Abramowicz

Abramowicz h. Abdank (in. Habdank), vel Skarbek-Abramowicz, przydomku Skarbek, w woj. wileńskim i bracławskim 1743 r. 

Prawdopodobnie pochodzą od Zdana i Kmity Abramowiczów, bojarów wileńskich, którzy procesowali się wzajemnie 1542 r. o dobra ojczyste (Metr. Litew.). Dziedziczyli dobra Siemoszkiszki, w pow. brasławskim, które sprzedali w 1743 r.

Abramowiczowie herbu Abdank wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym 1848 r.

• ROMUALD Bartłomiej Ludwik Abramowicz h. Abdank (ok. 1795-po 1848), s. Jerzego i Joanny Czachowskiej (Czachoskiej), dziedzic wsi Brzystowiec, pow. rawski; wylegitymował się ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym 1848 r. z herbem Abdank (Bon.; Sęcz.); ż. (11 I 1817 Warszawa) Antonina Olszewska (20 V 1793-po 1820), c. Piotra i Anastazji Łuszczyńskiej; ur. Warszawa (ibid.); dzieci: Stanisław.

Źródła: Bon. t. 1/19; Sęcz.; Urus. t. 1/3.

Abramowicz h. Jastrzębiec odmienny, vel Abrahamowicz, rodzina litewska, pisała się z Wornian; z niej 2 wojewodów i 1 kasztelan 1590 — 1763.

Dziedziczyli m. in. dobra Worniany (1579), Albę (1708), Dubrowlany (1785), oraz starostwa: lidzkie (1580), wendeńskie (od 1589), starodubowskie (1638, 1763) i miadziolskie (1638), bułakowskie (1674). Sprawowali urzędy grodzkie i ziemskie w pow. wileńskim (1579/1764), oszmiańskim (1601/1772), mścisławskim (1663), starodubowskim (1755). Pisali się z woj. wileńskim, witebskim, nowogrodzkim i sandomierskim na elekcję Augusta II (1697).

Odmiana w herbie — w podkowie, obróconej barkiem na dół, kładli pół krzyża, nad hełmem pawi ogon i ślepowron z pierścieniem.

• JAN Abramowicz, dziedzic na Wornianach, wojski i namiestnik wileński 1579 r. i starosta lidzki 1580 r., także starosta wendeński od 1589 r. i prezydent derpski 1592 r., został w 1593 r. wojewodą mińskim, a w 1596 r. smoleńskim.

 

• MIKOŁAJ Abramowicz, w 1634 r. generał artylerii litewskiej, w 1638 r., starosta starodubowski i miadziolski, został w 1640 r. kasztelanom mścisławskim, w 1643 r. wojewodą mścisławskim, a w 1647 r. trockim.

 

• ANDRZEJ Abramowicz (zm. 1763), stolnik wileński, a 1747 r. pisarz ziemski i grodzki wileński, utracił urząd w 1756 r. wskutek intryg kanclerza ks. Czartoryskiego. Przywrócony do urzędu, awansował w 1757 r. na kasztelana brzeskiego litewskiego, a w 1761 r. został kawalerem orderu Orła Białego.

 

Źródła: Bon. t. 1/19-20; Kos. t. 1.
 

Abramowicz h. Jastrzębiec, z przydomkiem Wołczek, rodzina neoficka, nobilitowana w 1764 r. (Con.).

Wylegitymowani zostali w Cesarstwie 1830 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Źródła: Urus. t. 1/5.

Abramowicz h. Leliwa, licznie rozrodzeni na Białej Rusi, piastowali urzędy ziemskie w pow. witebskim w połowie XVIII w. 

Wylegitymowani ze szlachectwa 1862 r., zapisani do ksiąg szlachty ówczesnej gub. mińskiej, a inni w gub. kowieńskiej 1819 r.

Źródła: Urus. t. 1/5.

 

Abramowicz h. Strzała, otrzymali szlachectwo na sejmie 1790 r. i herb nazwany Strzałą. Dyplom wydano im w 1791 r.

Abramowiczowie herbu Strzała wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w 1837 i 1839 r.

Herb — przedstawia na tarczy dwudzielnej w prawym polu czerwonym, podkowę barkiem na dół, w środku której krzyż kawalerski złoty, w lewym niebieskim jastrzębia w locie w prawo, strzałę w szponach trzymającego, nad którym dwie gwiazdy złote; w szczycie hełmu pięć piór strusich.

Źródła: Bon. t. 1/20.

 

Abramowicz h. Waga odm., na Litwie, jednego pochodzenia z Niepokojczyckimi. 

Jeden z Niepokojczyckich herbu Waga odmienny, pisał się po ojcu Abramowiczem, a ten przydomek jego potomkowie wzięli za nazwisko.

Abramowiczowie herbu Waga zostali wylegitymowani ze szlachectwa 1835 r., zapisani do ksiąg szlachty ówczesnej guberni wileńskiej.

Źródła: Nies.; Urus. t. 1/10.