Piaskowski

Piaskowski h. Junosza, dawniej Pieskowski, w woj. łęczyckim. Wymienia ich Paprocki w 1584 r. 

Nazwisko wzięli od wsi Piaskowice (które właściwie nazywały się Pieskowice), w woj. łęczyckim, parafia Parzęczew, obecnie pow. Zgierz, lecz pisali się z Piasków, w woj. krakowskim, których dziedzicem był Trojan w 1440 r. (Akta Krakowskie). Licznie rozrodzeni już w XVII stuleciu, dziedziczyli także na Litwie i na Podolu.

Jedna gałąź osiadła w XVII wieku w Prusach, nazwała się tam „de Sandes” (niem. Sand – piasek). Jako Sandes von Hoffmann uzyskała w 1775 r. pruskie szlachectwo przez adopcję rodziny Hoffmann, wraz z herbem, który przedstawiał: na tarczy podzielonej złotą ukośną belką, u góry herb rodziny Hoffmann, tj. kroczący czerwony lew w kolorze srebrnym, poniżej herb Junosza (Żern.).

Michał ze Strońska, sędzia 1478, poborca łęczycki 1528, kasztelan konarski 1583. Piotr, pisarz grodzki poznański 1562. Jan, miecznik łęczycki 1573, wiceżupnik wielicki 1571. Jakub z Piasek, żonaty 1590 r. z Barbarą Rusinowską. 

Piaskowscy herbu Junosza zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, w Galicji w 1802 r. Podpisali hołd królowi pruskiemu po rozbiorach w 1798 r. 

Z nich: 2 kasztelanów w latach 1533 — 1795. Michał, kasztelan konarski 1533. Mikołaj, kasztelan inowłodzki 1785, targowiczanin.
Genealogia
(osób: 51)

• KAZIMIERZ Fryderyk Jan Piaskowski h. Junosza (ok. 1801-po 1846), s. Ludwika i Anny Stodulskiej, właściciel dóbr Golbice i Chorki 1846; dziedzic wsi Charchowo, w woj. łęczyckim 1845 r. (Bon.); prawd. właściciel dóbr Zieleniew 1832; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1845 r. z herbem Junosza (Urus.); ur. Siemszyce, parafia Siedlec, pow. Łęczyca, chrz. 1802, uwagi: „Magnificus”, chrzestna: Katarzyna Stodulska (MK Siedlec); ż. (30 XII 1821 Błonie) Marianna Marcjanna Skrzynecka (ok. 1803-po 1844), c. Wojciecha i Marianna Goszczyńskiej; ślub w parafii Błonie, pow. Łęczyca, obecnie woj. łódzkie, miejscowość: Błonie, uwagi: on lat 20, ona lat 18 (MK Błonie); dzieci: Józef, Kazimierz, Feliks, Rupert, Waleria.

• WALERIA Piaskowska h. Junosza, voto Zalbach (3 VI 1844-1897), c. Kazimierza i Marianny Marcjanny Skrzyneckiej; ur. Warszawa, chrz. 1844 (MK Warszawa: Nawiedzenie NMP), zm. Łódź (MK Łódź: św. Krzyż); m. (ok. 1870) Edward Zalbach (ok. 1840-po 1880); dzieci: Wacław Zalbach (ok. 1875-1901), zm. Łódź (MK Łódź: św. Krzyż).

 

Źródła: Bork. Sp. 310; Elekt. t. 1/268, 2/165; Kos. t. 1; Nies. t. 7/283-284; Pap.; Sęcz.; SGKP t. 8/108; Szl. Król.; Urus. t. 15/312-314; Żern. t. 2/193.

 

Piaskowski h. Ostoja, vel Piaskowski von Finkelthal, pochodzą od Beniamina Finke, który został nobilitowany w Galicji w 1803 r. z przydomkiem von Finkelthal. 

Jego syn Jan Samuel de Finke von Finkelthal Piaskowski, dziedzic wsi Radawiec, w guberni lubelskiej, obecnie pow. Lublin, został adoptowany przez wuja Jana Piaskowskiego i wraz ze szlachectwem otrzymał herb Ostoja i nazwisko Piaskowski. Został wylegitymowany z herbem Ostoja w Królestwie Polskim w 1837 r.
Genealogia
(osób: 19)

• ANTONINA Maria Anna Piaskowska h. Ostoja (8 XI 1850-23 VIII 1855), c. Włodzimierza i Zofii Czempińskiej; ur. Warszawa, chrz. 1850, zm. tamże, lat 5 (MK Warszawa: św. Andrzej).

 

• JAN Samuel de Finke von Finkenthal-Piaskowski h. Ostoja (ok. 1781-po 1844), s. Beniamina Finke i Konstancji Bogumiły Gleining, dziedzic wsi Radawiec, w guberni lubelskiej, obecnie pow. Lublin 1837; został adoptowany przez wuja Jana Piaskowskiego i wraz ze szlachectwem otrzymał herb Ostoja i nazwisko Piaskowski; wylegitymowany z herbem Ostoja w Królestwie Polskim w 1837 r.; oboje z żoną występują na ślubie syna Włodzimierza w 1844 r. (Urus.; Szl. Król.; Sęcz.; MK Warszawa: Nawiedzenie NMP); ż. (30 XI 1809 Żelechów) Marianna Czempińska (ok. 1788-po 1844); ślub w parafii Żelechów, obecnie pow. Garwolin, woj. mazowieckie (MK Żelechów); dzieci: Włodzimierz, Gustaw, Artur.

 
Źródła: Sęcz.; Szl. Król.; Urus. t. 13/314.