Bniński

Bniński h. Łodzia, rodzina senatorska w Wielkopolsce, pisali się „z Bnina i Opalenicy”. Od Bnińskich pochodzą m.in. Mosińscy (Moszyńscy), Opalińscy i Śmigielscy. 

Ich gniazdem rodowym jest Bnin, w dawnym pow. pyzdrskim, w 1961 r. włączony do miasta Kórnika. Dziedzice Bnina, a byli nimi już 1294 r. – w epoce piastowskiej tytułowali się hrabiami (Comes), a w 1798 i 1816 r. otrzymali tytuły hrabiowskie pruskie. Z nich: czterech kasztelanów w latach 1450 — 1831.

Tytuły hrabiowskie pruskie (z odmianą w herbie) otrzymali: Łukasz, sędzia ziemski poznański w 1798 r., a w 1816 r. Aleksander, kasztelan Królestwa Polskiego i Florenty, synowie Ignacego starosty średzkiego i Józef, dziedzic dóbr samostrzelskich.

Genealogia
(osób: 178)

• ALEKSANDER Florenty Euchariusz hr. Bniński h. Łodzia (28 II 1814-21 III 1892), s. Florentego i Joanny Żółtowskiej h. Ogończyk, powstaniec listopadowy, podporucznik 1 pułku strzelców konnych 1831, kawaler złotego krzyża wojskowego Virtuti Militari, ziemianin; dziedzic Biezdrowa i Popówka; ur. Biezdrowo, zm. Poznań (MK Biezdrowo, MK Poznań: Św. Marcin); ż. (7 II 1836) Paulina Mlicka (1818-26 XII 1848), c. Maksymiliana, pułkownika wojsk polskich i Marianny Moszczeńskiej; zm. Poznań; dzieci: Witold.

• BRYGIDA Bnińska h. Łodzia (1784-1866), c. Ignacego i Franciszki Bnińskiej h. Łodzia; m. Tomasz Gąsiorowski h. Ślepowron (1781-po 1806), s. Leona i Teresy Wolskiej h. Rola; dzieci: 1/ Ignacy Gąsiorowski (1806-11 VIII 1832); voto: Eufrozyna Niegolewska h. Grzymała (ok. 1810-po 1832), c. Jana Chryzostoma Bonawentury i Łucji Bnińskiej h. Łodzia.

Źródła: Bon. t. 1/294-298, t. 17/194-196 (tom Uzupełnień); Bork.; Dw. Gen.; Dw. Teki (Monografie); Kos. t. 1/11; Nies.; Urus.; Żych.