Maciejowski

Maciejowski h. Ciołek, vel Maciejewski, stara rodzina małopolska, wygasła w głównej swojej gałęzi, wywodzi się ze wsi Maciejowice (siedziby parafii), dawniej w pow. radomskim, później w pow. stężyckim. Są jednego pochodzenia m. in. z Ciołkami Ostrołęckimi z Ostrołęki, Żelechowskimi z Żelechowa, Żeleńskimi z Żelanki. 

Głuski

Głuski h. Ciołek, w woj. lubelskim, pisali się „z Drzewicy”. Są jednego pochodzenia z Drzewickimi i Żelechowskimi. 

Ciołek

Ciołek h. Ciołek, rodzina małopolska, osiedlona m. in. na Mazowszu. Jej linie senatorskie wygasły. Z nich: 2 biskupów, 3 wojewodów, i 2 kasztelanów 1250—1440.

Zieliński

Zieliński h. Ciołek, vel Zieleński, Żeliński, Żeleński, rodzina małopolska, pisząca się ze wsi Zielanka in. Żelanka (de Zelanka, Zelyanka), obecnie Zielonka k/ Zwolenia w ziemi radomskiej, dawnym woj. sandomierskim 1569 (Con.), 1528 (Nies.), a później z Zieliny. Notowana była także w

Żeleński

Żeleński h. Ciołek, vel Zieleński, Żeliński, Zieliński, rodzina małopolska, pochodząca ze wsi Żelanka in. Zielanka, Żelinka, Zielinka (de Zelanka, Zelinka), później Zielonka w pow. radomskim, parafii Zwoleń, skąd wywodzą się również Żeleńscy h. Prawdzic. Dziedziczyli tam w latach

Pilecki

Pilecki h. Ciołek, na Mazowszu, pisali się z Pilicy in. Pilcy. Gniazdem rodu jest Pilica w pow. grójeckim, dawniej w woj. sandomierskim. W r. 1576 Andrzej i Franciszek Ciołkowie płacą tu od 2 łanów, a Hieronim też od 2 łanów (SGKP). Pochodzą od Wiganda Ciołka, kasztelana czerskiego 1436 r., przez jego syna Andrzeja, wojewodę mazowieckiego, którego syn Krzysztof pisał się z Pilicy; właściwie przecież dopiero Hieronim, wnuk tego Krzysztofa, a syn Aleksego, wojskiego czerskiego 1537 r., oraz Andrzej Frąc i Krzysztof, synowie Piotra, a wnukowie Aleksego, wzięli, w końcu 1600 r. nazwisko Pilecki (Urus.). 

Jarocki

Jarocki h. Rawicz, vel Grot-Jarocki, Jaroski, Jarowski, rodzina małopolska, pisząca się „z Jarocina” (de Jarocin). Są jednego pochodzenia z Górskimi herbu Rawicz. 

Poniatowski

Poniatowski h. Ciołek, w woj. lubelskim. Linia pochodząca od Stanisława, kasztelana krakowskiego otrzymała tytuł książęcy polski 1764 r., do niej należał Stanisław August, ostatni król polski 1764 — 1796, zmarły 1798 r. Do tej linii należą też Poniatowscy, pochodzący z nieprawego łoża od Stanisława, bratanka króla Stanisława Augusta, którym tytuł książęcy zatwierdzony został w Toskanii i Francji ok. r. 1850. Z nich: 1 arcybiskup prymas, 1 kasztelan krakowski i 2 ministrów w latach 1723 — 1794. 

Bzicki

Bzicki h. Ciołek, pisali się z Bzitego w Chełmskiem, ale i z Bzic; gn. Bzite w z. chełmskiej; z nich 1 kasztelan 1557-1565; w XVII wieku posiadali swoje dobra w ziemi chełmskiej i przemyskiej; wylegitymowani ze szlachectwa w XIX w.
Źródła: Bon. II 300; Kos. I.

Makowiecki

Makowiecki h. Dołęga, vel Dołęga-Makowiecki, pisali się „z Makowca” w ziemi dobrzyńskiej, oraz „z Wielkiego Łukoszyna” w pow. płockim. Są w takim razie jednego pochodzenia Dołęgami Łukoskimi vel Łukowskimi. 

Drzewicki

Drzewicki h. Ciołek, vel Drzewiecki, rodzina małopolska, pisała się "z Drzewicy". Z nich: 1 biskup a zarazem minister, 1 wojewoda i 3 kasztelanów 1495—1706.
 
Źródła: A.A. Kosiński, Przewodnik Heraldyczny, T.1.

Biernawski

Biernawski h. Korczak, według świadectwa Paprockiego, pochodzą z ziemi przemyskiej, skąd przenieśli się m. in. do Wielkopolski. Obecnie rozdzieleni są na dwie linie, z tych pierwsza dziedziczyła na Bieńkowie 1735, druga na Żernikach 1788. Należący do drugiej linii: Dionizy,

Chądzyński

Chądzyński h. Ciołek, vel Chądziński, Chądzieński, Chądzeński, Chondzyński, Chodzyński, Chudzyński, Chudzewski, Chędzyński, Hądzyński, etc., ze wsi Chądzyń, dawniej w woj. podlaskim, obecnie mazowieckim, pow. Sokołów Podlaski, parafia i gmina Sterdyń. Była i druga rodzina tego herbu i nazwiska, według Uruskiego, wywodząca się ze wsi Chądzyno na Mazowszu, obecnie w gminie Strzegowo, pow. Mława. Z czasem też do tego herbu dołączyli się Chądzeńscy herbu Junosza i Chądzyńscy Rogalici (Urus.). Bernard z Chądzyna, podkoniuszy ks. Janusza płockiego 1478, wojski płocki 1482, starosta pułtuski 1488, chorąży ciechanowski 1493. Chądzyńscy tego herbu podpisali elekcje 1648 r. z ziemią warszawską, 1674 r. z woj. podlaskim, 1697 r. z woj. płockim, ziemią ciechanowską i mielnicką. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z nich: 2 wojewodów w latach 1625 — 1648. 

Podfilipski

Podfilipski h. Pilawa, wygasła rodzina małopolska, lecz tylko w senatorskiej gałęzi; z niej 1 kasztelan 1510. Istnieje jeszcze rodzina Podfilipskich h. Ciołek.
 
Źródła: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1; Nies.

Żelechowski

Żelechowski h. Ciołek, vel Żelichowski, rodzina małopolska, cytowana od 1264 r., pisząca się z Żelechowa in. Żelichowa w ziemi stężyckiej. Są jednego pochodzenia z Drzewickimi, Gutowskimi, Maciejowskimi, Żeleńskimi. W XIX w. posiadali następujące dobra w Galicji: Kowalowa w pow. tarnowskim, Rzeszotary w pow. wielickim, Tuszków pod Bełzem, Hrehorów i Ostrów w pow. rohatyńskim, Nieprześnia w pow. bocheńskim. Z nich: 3 senatorów, w tym 1 biskup, 1 wojewoda i 1 kasztelan w latach 1390 — 1553.

Załęski

Załęski h. Ciołek, w Wielkopolsce; z nich 1 kasztelan.