Rytel

Rytel h. Szeliga i Lubicz, v. Ryttel, rodzina licznie rozrodzona na Podlasiu, już w początkach XV stulecia założyli w ziemi drohickiej kilka osad z nazwą Rytele, m. in. Rytele Świeckie oraz Rytele Suche. Kapica
wymienia ich z herbem Lubicz, ale w XIX stuleciu wszyscy legitymowali się z herbem Szeliga. 
Dla rozróżnienia używali różnych przydomków, jak Adrianik, Floryszczyk, Kuc, Siłka, Skorek, Tyburcy, Tyburczak itd. Niektórzy zmienili nazwisko na Rytelski, a Rytelowie zamieszkali w Rytelach Wszołkach, już w XVI stuleciu zaczęli podpisywać się w dokumentach jako Rytelewscy. Rytelowie podpisali elekcję w 1632 z woj. podlaskiego. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Galicji 1803-1804, w Królestwie Polskim 1838-1839. Z nich: 1 kasztelan 1436 — 1438. — Andrzej, podsędek bielski 1524; dworzanin króla Aleksandra Jagiellończyka, otrzymał od niego nadanie dóbr Liza w ziemi bielskiej 1505.

• MACIEJ Rytel (1737-po 1804), s. Mateusza i Marianny NN., dziedzic wsi Wierzchowiny; wylegitymowany ze szlachectwa w Galicji 1804; chrz. w parafii Suchoźreby; ż. NN. (ok. 1740-po 1770); dzieci: Ludwik.

Źródła: Kos. t.1; Nies.; Urus. t.15/359-360.